Το κλίμα του καλοκαιριού έχει την μαγική δύναμη να σε χαλαρώνει. Μία βουτιά στη θάλασσα, ένα δροσιστικό ποτό , μία νυχτερινή βόλτα, όλα αυτά σε αναζωογονούν και σε βοηθάνε να σκέφτεσαι πιο κάθαρα , πιο ήρεμα. Το συνιστώ σε όλους και ιδιαίτερα στους general managers- προπονητές του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Ίσως η λύση είναι να φύγουν απ’ το aircondition και το γραφείο και να πεταχτούν για καμιά κοντινή βουτιά στη Βάρκιζα. Η φρεσκάδα της θάλασσας ίσως τους βοηθήσει να δουν το αυτονόητο.
Πώς είναι να πιστεύουν όλοι πως μπορείς να γίνεις ο κορυφαίος , και εσύ να μην τους δικαιώνεις; Πώς είναι να έχεις τα προσόντα που απαιτούνται και εσύ να μην τα φανερώνεις ποτέ στους αγώνες που πραγματικά μετράνε; Πώς είναι να σε κερδίζει συνέχεια ο ίδιος «συνάδελφός» σου , και εσύ την χρονιά που πήρε «άδεια» να μην το εκμεταλλεύτηκες; Τελικά πως είναι να σε λένε Patrick Ewing;
Χθες το βράδυ κλείνοντας ένα βιβλίο του Έσσε και με ένα κεφάλι βαρύ από τη δύσκολη μέρα σκέφτηκα με σχεδόν περιπαιχτικό τρόπο ποια δουλειά δε θα άντεχα να συνεχίζω να κάνω στο τέλος μιας τόσο δύσκολης μέρας. Και ξαφνικά μου ήρθε!! Δε θα ήθελα επ ουδενί να ήμουν ο υπεύθυνος του μεταγραφικού σχεδιασμού οποιασδήποτε από τις ομάδες της Α1 και ιδίως μιας εκ των δύο αιωνίων.
25 Νοεμβρίου 1987:
Μόλις 5 μήνες έχουν περάσει από τον άθλο του '87!Η ανάδειξη της Εθνικής μας ομάδας σε πρωταθλήτρια Ευρώπης ,έχει κυριολεκτικά φέρει τα πάνω κάτω στο χώρο του αθλήματος!Οι άνθρωποί του έχασαν ξαφνικά τον ύπνο και την ηρεμία τους.Η χρυση μετριότητα στην οποία επί χρόνια είχαν εθιστεί να ζουν, δεν απαιτούσε από αυτούς τίποτε το ιδιαίτερο, αφού το Ελληνικό μπάσκετ είχε περιχαρακωθεί στις εγχώριες διοργανώσεις.
Τώρα όμως τα πράγματα είχαν άλλαξει.
Το 3-ponto.blogspot παρουσιαζει πανηγυρικά τους 5 κορυφαίους παίχτες του ΝΒΑ των τελευταίων 30 χρόνων(εκτός Ευρωπαίων) , όπως προέκυψαν μετα από τη μεγάλη ψηφοφορία μας που έληξε σε σύνολο 1056 ψήφων!
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Με την συμπλήρωση ενός και πλέον χρόνου του blog , «αναμοχλεύω» το υλικό μας. Και ποιοι δεν έχουν περάσει από εδώ μέσα! Ελέω Gangster ξαναβλέπουμε τον Γκάλη με σορτσάκι , μάθαμε κάποια πράγματα για τον Jordan ενώ οι Magic – Bird ξαναζωντανεύουν στις σελίδες μας. Έχουμε γράψει από Jabaar και Oσκάρ Σμιντ μέχρι Ταπούτο! Έχουμε τιμήσει τον Ντράζεν Πέτροβιτς , έχουμε διαφωνήσει (και μεταξύ μας και με εσάς) από Στόκτον και Ολάζουον μέχρι τον Σπανούλη και τον Παπαλουκά . Έχουμε «ξεκατινιαστεί» για το ποιος εκ των Γκάλη ή Διαμαντίδη είναι ο καλύτερος, έχουμε γράψει και μπούρδες . Γενικώς έχουμε βάλει παλιό και νέο μπάσκετ σε έναν ντορβά και τα έχουμε κάνει αχταρμά!
Απ’ τα μηνύματά σας αντιλαμβανόμαστε ότι κινούμαστε στο σωστό δρόμο αλλά και πάλι νιώθω πως την ουσία του αθλήματος δεν την έχουμε αγγίξει. Το παράδειγμα του Άτλαντα έρχεται να μου επιβεβαιώσει αυτήν μου την πεποίθηση .
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ καιρό να γράψω. Κάτι τα γεγονότα στην Αθήνα κάτι η κρίση κάτι η δουλειά δεν έβρισκα την διάθεση. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω σε λίγες γραμμές απόψεις για το αγαπημένο μου NBA αφού έχει τελειώσει πλέον το πρωτάθλημα.
Θέλω να γράψω κάτι που δεν θα περιλαμβάνει τους «αιωνίους» αλλά δεν κουνιέται φύλλο! Τα προηγούμενα χρόνια θα το απέδιδα στην καλοκαιρινή ραστώνη αλλά φέτος δεν ισχύει. Φέτος έχουμε : στάση πληρωμών , παύση εμπορίου. Παλιό μεν , διαχρονικό δε. Οπότε πάμε πάλι να φάμε τα μουστάκια μας με τους πράσινο-κόκκινους.
Ξέρω ότι αυτές τις μέρες στο επίκεντρο των εξελίξεων βρίσκονται οι δηλώσεις αποχώρησης των Αγγελόπουλων και των Γιαννακόπουλαίων από τις ομάδες τους, τα σενάρια μεταγραφών Ελλήνων και ξένων παιχτών, οι αποκαλύψεις των δηλώσεων του Μπουρούση και η αποδέσμευσή του από την ομάδα του, η προετοιμασία της Εθνικής ενόψει του Ευρωπαϊκού τον Σεπτέμβη. Επιλέγω να μην ασχοληθώ με τίποτα από όλα αυτά όμως, όχι μόνο γιατί έχουμε ήδη σχολιάσει σχετικά στο blog, αλλά γιατί εδώ και καιρό ήθελα να τραβήξω τα φώτα της "μπασκετικής κουίντας" από το επίκεντρο της σκηνής και τους πρωταγωνιστές της και να τα στρέψω στα παρασκήνια, στους βοηθούς, στους υποβολείς, στους αφανείς ήρωες...Πιστεύω θα με καταλάβετε.
Πόσες φορές στις μεταξύ μας συζητήσεις ή όταν παίζουμε μονά στα διάφορα ανοιχτά, με βάση την εξέλιξη των παιχνιδιών λέμε κάτι το οποίο μας φέρνει στις μνήμες κάτι που είχε ειπωθεί παλιότερα (ή και σχετικά πρόσφατα) και θυμόμαστε έναν συγκεκριμένο αγώνα (συνήθως νικηφόρο για την ομάδα που υποστηρίζουμε).
Ας θυμηθούμε ποιοί έφυγαν στα χρόνια των Αγγελοπουλαίων (απ’ το 2006 έως και σήμερα). Σε ποιους σπατάλησαν 150 εκατομμύρια ευρώ , ποιες ήταν οι λανθασμένες αγορές τους. Τους έχω κατηγοριοποιήσει ανάλογα με την θέση που αγωνίζονται , κάνοντας παράλληλα και ένα μικρό σχόλιο.
