Μπορούσες και καλύτερα…Nτίνο Αγγελίδη

Tι έκανε: Ο Ντίνος Αγγελίδης πρόλαβε τον επίλογο της αυτοκρατορίας του ΑΡΗ ενώ μεγαλώνοντας έζησε τα πέτρινα χρόνια της ομάδας. Ήταν ο συνδετικός κρίκος της μετάβασης.Σκόρπισε χαμόγελα αισιοδοξίας ένα καλοκαίρι με την Εθνική. Σε ΠΑΟΚ και Δάφνη απλά έκλεινε την καριέρα του.

Τι δεν έκανε: Ο Αγγελίδης  ήταν η τελευταία (και μάλλον η μοναδική) επένδυση του ξανθού όσον αφορά την μετα-Γκάλη/Γιαννάκη εποχή του ΑΡΗ. Ήρθε μετα Βαΐων και κλάδων από την Αθήνα ως διεθνής (μέλος  Ευρωμπάσκετ ’89 μην το ξεχνάμε)  για να διεκδικήσει τη θέση από τον Μισούνοφ. Τεσσάρι με ύψος 2.08μ, γλυκό σουτάκι από τα 5μ (ειδικά  sτις γωνίες), παιχνίδι με πρόσωπο στο καλάθι (σπάνιο για την εποχή), αρκετά καλή τεχνική και πλαστικότητα για το ύψος του. Έδειχνε πως το μέλλον ήταν δικό του ενώ η Εθνική έτριβε τα χέρια της γιατί νόμζε πως βρήκε τον διάδοχο του Στεργάκου στη πεντάδα. Τέτοιες απαιτήσεις γέννησε ο Αγγελίδης! Πίστεψαν όλοι πως το περιβάλλον του ΑΡΗ με τις προσωπικότητες των Γκάλη – Γιαννάκη αλλά και την καθοδήγηση του Ιωαννίδη θα εκτόξευε το ταλέντο του. 

Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε. 

Οι απαιτήσεις του πρωταθλητισμού τον κατάπιαν, ο Μισούνοφ τον κατεδάφιζε στις προπονήσεις, η ψυχολογία του νεαρού Αγγελίδη έπαιζε περίεργα παιχνίδια. Δεν τον θυμάμαι να παίζει με αυτοπεποίθηση, να τον χτυπάνε και να σηκώνεται (για να το συνδέσω με το σήμερα όπως πχ ο Αγραβάνης). Αντίθετα αν τον έπαιζες δυνατά στην αρχή, συνήθως δεν έπαιζε καλά. Δεν θέλω να γράψω soft αλλά πως αλλιώς να το γράψω…Υπήρχαν και φεγγάρια που έδειχνε τι μπορεί να κάνει,τότε ήταν που νευρίαζες ακόμη περισσότερο με αυτόν, γιατί το πακέτο το είχε! Όπως στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας που κάρφωσε μπροστά στη μούρη του Ντίβατς, έβαλε 16π με7/11σουτ (σε 24λ.σ.) στον αγώνα ομίλου με τους Σέρβους και μας έκανε να πιστέψουμε πως στα 26του βρήκε τον εαυτό του και η Εθνική το 4αρι της (8π, 2.8ρ, 1.3ασσιστ σε 8αγ)! 

Αλλά δεν…

Στην Ατλάντα ήταν χειρότερος (5π, 2ρ, 6αγ) με τον Οικονόμου να του έχει πάρει  για τα καλά τη θέση και τους Φάνη – Παπανικολάου να παίζουν κατά συνθήκη και στο «4».Το ’97 πήγε ο Μυριούνης αντί αυτού και κάπως έτσι έληξε η καριέρα του με τα γαλανόλευκα. Με τον ΑΡΗ έφτασε να γίνει αρχηγός και κατά διαστήματα πρωταγωνιστής αλλά χωρίς ποτέ να βελτιωθεί πραγματικά: μέτριος ριμπάουντερ, κακός αμυντικός (blocked shot career high 1 τάπα σε όσους ευρωπαϊκούς αγώνες έπαιξε !!!), ενώ υπήρχαν παιχνίδια που διέκρινες ένα ταλέντο στη πάσα και άλλα που ούτε πάσα στήθους δεν μπορούσε!Τον θυμάμαι να παίζει ξύλο με Γκάρι Αλεξάντερ της Τόφας ή τον συμπαίκτη του Χάρολντ Έλις λες και ήθελε να αποδείξει πως μπορεί να είναι σκληρός, μπορεί να γίνει Μαχορν, απλά δεν θέλει, δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία του. Ίσως και να σκεφτόταν σωστά, ίσως δεν πίστευε σε τέτοια χαρακτηριστικά και ήθελε να είναι πιο δαντελένιος,  απλά χρειάζονται και άλλα εκτός από ένα πολύ καλό midrange σουτ για να είσαι πρωταγωνιστής (όπως είχε τα εφόδια) και όχι ρολίστας. Και κάτι τελευταίο: Όταν ο Ντικούδης ξεκίνησε στην ΑΕΚ, ο οποίος στα δικά μου μάτια είχε χαρακτηριστικά που ταίριαζαν στον Αγγελίδη του Σπορτινγκ, φοβήθηκα μην έχουμε τα ίδια. Δεν τα είχαμε, ευτυχώς.  Ντίνο, κατάλαβες ποιο ήταν το ταβάνι σου;

Κορατς 1996: 19,4π, 5,8ρ

Α1 1995/96: 13.9pts, 5.5reb,  23αγ /  Σιούτης-Μοραίτοφ-Έλις-Αγγελίδης-Στόουκς