RSS

Final four: Θεσσαλονίκη 2000

Το Κύπελλο της επιβεβαίωσης
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα και από ένα final four για να ξαναθυμηθούν - αν και δεν τα ξέχασαν ποτέ- οι μεγάλοι. Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Βασίλη Σκουντή για το αφιέρωμα που έγραψε πριν λίγα χρόνια για το All Star Basket (και δημοσίευσε πέρισυ στο gazzeta.gr). Eμείς απ' την μεριά μας το αναδημοσιεύουμε γιατί είναι κρίμα να βρίσκεται διάσπαρτη στο δυαδίκτυο μια τόσο αξιέπαινη προσπάθεια.
Επίσης θα αναδημοσιεύουμε και μία συνέντευξη από κάθε πρωταθλητή Ευρώπης, όπως την έδωσε στο euroleague.net

Για να προσθέσουμε και την δικιά μας πινελιά στο αφιέρωμα , θα παραθέτουμε ολόκληρο το βίντεο του κάθε τελικού (είτε απ' το αρχείο μας , είτε απ' το δυαδίκτυο) ενώ θα επακολουθεί μία ανάλυση του τελικού , ορισμένα περίεργα στατιστικά του φάιναλ φορ, η στήλη "Αυτό το ξέρατε" , και για κερασάκι θα σας βάζουμε φωτογραφίες από περιοδικά της εποχής  (Τρίποντο, Active, κ.α.).




ο τελικός...

O Παναθηναϊκός είχε το παιχνίδι στο ποστ των Ρεμπράτσα και Μποντίρογκα σαν κινητήριο άξονα της επίθεσής του. Ο πρωην σέντερ της Μπενετόν έχει μπει ορεξάτος πετυχαίνοντας τους 10 απ' τους 16 πρώτους πόντους της ομάδας του. Απ' την αντίπερα όχθη ο Χάφμαν τον ακολουθεί σε προσωπικούς πόντους αλλά τα δύο γρήγορα φάουλ πονοκεφαλιάζουν τον Γκέρσον γιατί ξέρει πως πρέπει να τον βγάλει νωρίς απ' το παιχνίδι. Ο Κάτας που έχει μπει στη θέση του Τζεντίλε πιέζει τη ντρίμπλα του Μακντόλαλντ κάτι που εκνευρίζει τον Αμερικανό. Το ημίχρονο κλεινει ισόπαλο αλλά η επιθετική κίνηση των παικτών του Παναθηναικού έχει επιφέρει σπουδαία αποτελέσματα. Οι Σαρπ - Κόμεζιτς - Μπρίσκερ - Χάφμαν έχουν αμφότεροι από τρία φάουλ...

Μετά την ανάπαυλα ο Σαρπ κάνει ένα ανόητο 4ο φάουλ και η Μακάμπι αποδυναμώνεται απ' την περιφέρεια. Ο Χάφμαν τον ακολουθεί στα φάουλ και ο Γκέρσον αναγκαστικά χαμηλώνει τη πεντάδα του (Κόμεζιτς - Χένεφελντ στη fronline).

Ο Ομπράντοβιτς στέλνει τον Μποντίρογκα στο πόιντ για να αποφορτίσει τον Κάτας απ' το κατέβασμα της μπάλας. Ο Ντέγιαν έπαιζε με πλάτη τον προσωπικό του αντίπαλο και μετά αποφάσιζε αν θα επειλήσει ή θα πασάρει.  Αυτό που ζητούσε απ' τον Ισραηλινό ήταν να εντείνει την άμυνά του στον ΜακΝτόλαντ. Ο Μακντόλαντ δεν ανταποκρίθηκε στο ρόλο του και νικήθηκε κατά κράτος. Κράτουσε πολλή τη μπάλα και έψαχνε τις προσωπικές φάσεις για να ανεβάσει τη ψυχολογία του. Έχασε ξεκάθαρα απ' τον προκάτοχό του.

οι πόντοι του Μπρίσκερ τους κρατούσαν κοντά και ο Παναθηναϊκός έψαχνε ένα ξέσπασμα. Αυτό ήλθε απ' τον 18χρονο Αντώνη Φώτση. Η ενέργεια και τα αθλητικά χαρίσματα που κατέθεσε στο παρκέ τον έχρισαν σε παίκτη κλειδί του τελικού. Το τρίποντό του έκανε το 40-51 και όλα έμοιαζαν τελειωμένα. Ο Παναθηναίκός χαλάρωσε αδικαιολόγητα και η Μακάμπι με τρίποντο του Μπρίσκερ έφτασε μια ανάσα (57-60, 37').

Η επόμενη φάση έμελε να γίνει το play του τελικού. Ο Κάτας μετά από ντρίμπλα ,πατάει απ' τα 7,5μ και ευστοχεί: 57-63.
Οι αιώνιοι πρωταθλητές Ισραήλ έψαχναν μια απάντηση.Ο Σαρπ ήταν εκτός με 5 φάουλ. Στράφηκαν στον Χάφμαν. Ο Αμερικανός όμως επηρεασμένος απ' τα γρήγορα φάουλ που τον υποχρέωναν να μπαινοβγαίνει , δεν είχε ρυθμό στο τέλος. Πήρε κακές πρωτοβουλίες που δεν βοήθησαν την ομάδα του.
Ο κάτας ήταν συγκεντρωμένος στις βολές και ο τελικός βάφτηκε με πράσινο χρώμα.

*ο Χατζηγεωργίου στην αρχή της μετάδοσης αποκάλεσε "γκαστόνε" τον Ομπράντοβιτς. Απλά για την ιστορία να αναφέρω πως μέχρι το 2000 , ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς κατακτούσε το 4ο πρωταθλητριών του με 4η διαφορετική ομάδα...

  • Στον τελικό ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα έπαιξε το χειρότερο ευρωπαϊκό του παιχνίδι. Μόλις 9 πόντοι με άσχημα ποσοστά (2/8 διπ) και 3 λάθη. Το παράδοξο είναι πως ούτε τις βολές δεν πετύχαινε! (5/8)
  • Οι Ρεμπράτσα - Κάτας εκτέλεσαν τις 28 απ 'τις 38 βολές του Παναθηναϊκού
  • Το κύκνειο άσμα του τεράστιου Ντόρον Τζάμσι 

(το βίντεο προέρχεται απ' το κανάλι του Sopist2007) 


το final four με αριθμούς...  

  • O Xάφμαν υπήρξε πρώτος σκόρερ και ριμπάουντερ του φάιναλ φορ. Ανάλογο επίτευγμα δεν είχε ξανασυμβεί. 
  • Η Μακάμπι συνέχιζε τη παράδοση που τη θέλει να γεμίζει με Αμερικανούς (νατουραλιζέ ή μη) το ρόστερ της. Κάποτε ήταν οι Σιμς - Μέρσερ - Μαγκί - Μπάρλοου. Τώρα οι Μακντόλαντ - Σαρπ - Μπρέσκερ - Κόμεζιτς - Χάφμαν...

Πρώτος σκόρερ:          Ν.Χάφμαν 25π
Πρώτος ριμπάουντερ: Χ.Μπεσόκ / Ν.Χάφμαν 7,5ρ
Πρώτος σε ασσίστ:     Ν.Μουλαομέροβιτς 4ασ




13ο ΦΑΪΝΑΛ ΦΟΡ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΠΟΤΕ: Τρίτη 18 και Πέμπτη 20 Απριλίου 2000. ΠΟΥ: PAOK Αrena, Πυλαία, Θεσσαλονίκη ΑΥΤΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ: Παναθηναϊκός... ΚΙ ΕΜΕΙΣ: Ταυτοπροσωπία, πρωταθλητές για τρίτη φορά στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ ΜVP: Ζέλικο Ρέμπρατσα.
Αυτό που δεν κατάφερε ο ΠΑΟΚ το 1993 στην Αθήνα ήταν γραφτό να το πετύχει ο Παναθηναϊκός στο γήπεδο του ΠΑΟΚ, έπειτα από μια επταετία. Στην πρώτη σεζόν του «Μίδα» Ζέλικο Ομπράντοβιτς οι «πράσινοι» επέστρεψαν ύστερα από τέσσερα άγονα χρόνια στα φάιναλ φορ και συνάμα στον θρόνο, καθώς το νεότευκτο γήπεδο της Πυλαίας εξελίχθηκε στο απόλυτο φετίχ τους: Εκεί είχαν παίξει πριν από είκοσι μέρες στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος (όπου ηττήθηκαν από την ΑΕΚ), εκεί στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης, εκεί νίκησαν αργότερα τον ΠΑΟΚ και πέτυχαν το three-peat στην Α1!
Ο κόσμος ήταν διψασμένος για να παρακολουθήσει αυτό το φάιναλ φορ, όπου εκτός από τον Παναθηναϊκό, συμμετείχε και ο Ευθύμης Ρεντζιάς, ως παίκτης της Μπαρτσελόνα. H παράνοια έφτασε σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι οπαδοί του Παναθηναϊκού κατηγόρησαν τον Γιώργο Βασιλακόπουλο για «υποστήριξη στη Μακάμπι και τους Ισραηλινούς φιλάθλους». Η ατμόσφαιρα φορτίστηκε επικίνδυνα στη Θεσσαλονίκη από τις καταγγελίες φιλάθλων του Παναθηναϊκού για τις επιθέσεις που δέχονταν εποχούμενοι (σε αυτοκίνητα με αθηναϊκές πινακίδες), στους δρόμους, ενώ μέσα στο γήπεδο κάποιοι νταήδες όρμησαν σε έναν οπαδό του ΠΑΟΚ, που ύψωσε πανό για χάρη του Ρεντζιά!
Στον ημιτελικό ο Παναθηναϊκός χάρη στην έκρηξη του Μποντιρόγκα στο δεύτερο ημίχρονο νίκησε την Εφές Πίλσεν, ενώ η Μακάμπι πέρασε το εμπόδιο της Μπαρτσελόνα, που απέτυχε σε άλλο ένα φάιναλ φορ και θα έπρεπε να περιμένει έως το 2003 για να λυτρωθεί. Από αυτή τη συμμετοχή της πάντως μένει η συγκλονιστική εμφάνιση του Ρεντζιά στον αγώνα για την τρίτη θέση, όπου σε στιλ «ένας εναντίον όλων» πέτυχε τους 29 από τους 69 πόντους των «μπλάου γκράνα», αλλά κι αυτοί δεν ήταν αρκετοί για να αποσοβήσουν την ήττα.
Στον τελικό έγινε του... Κάτας! Μεσούντος του εβραϊκού Πάσχα (Πεσάχ), ο χαρισματικός Ισραηλινός γκαρντ βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να σκοτώσει την ομάδα της καρδιάς του μαζί με τον εαυτό του! Πράγματι ο Κάτας αποδείχτηκε υπέρτερος του («τσαόβ», που σημαίνει «κίτρινος», όπως τον αποκαλούσαν διαρκώς οι Ισραηλινοί) Όντεντ και σφράγισε την πορεία του Παναθηναϊκού προς τη Χαναάν!
Οι σκηνές που εκτυλίχτηκαν στη λήξη του τελικού και ενώ ο Φραγκίσκος Αλβέρτης σήκωνε το τρόπαιο, έμοιαζαν βγαλμένες από τη... Δευτέρα Παρουσία! Ο Κάτας έκλαιγε, καθώς αποθεωνόταν τόσο από τους Ελληνες, όσο και από τους συμπατριώτες του. Λίγο αργότερα έγειρε κλαίγοντας στον ώμο της μητέρας του, ακούγοντας το παραδοσιακό εβραϊκό «τραγούδι της μάνας», που έψαλαν οι Ισραηλινοί και λέει μεταξύ άλλων «μάνα που με ανέθρεψες, με μεγάλωσες, με έκανες γενναίο άντρα». Η τελευταία πράξη του δράματος παίχτηκε μια ώρα αργότερα στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», όπου οι φίλαθλοι της Μακάμπι τον σήκωσαν στα χέρια και τον περιέφεραν δίκην βασιλέως των Ιουδαίων!
Στα παρασυνελευόμενα της ιστορίας του φάιναλ φορ του 2000 ανήκουν ακόμη τα χαμόγελα (που ωστόσο αποδείχτηκαν πλαστικά) των μαικήνων του μπάσκετ, ενόψει της συμφωνίας τους για την ίδρυση μιας νέας λίγκας, στην οποία θα είχαν τον πρώτο λόγο οι σύλλογοι. Όντως ιδρύθηκε η Ευρωλίγκα (η κλήρωση της οποίας έγινε μερικούς μήνες αργότερα στο ξενοδοχείο «Μακεδονία Παλάς» της Θεσσαλονίκης), αλλά η FIBA δεν ήταν διατεθειμένη να απεμπολήσει την εξουσία της και γι αυτό λανσάρισε τη Σουπρολίγκα. Μέσα στους πανηγυρισμούς για τη νίκη του Παναθηναϊκού, το ευρωπαϊκό μπάσκετ ένιωθε πάνω του τις φλόγες του εμφυλίου πολέμου...
Η ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ
1. Παναθηναϊκός
2. Μακάμπι Tελ Αβίβ
3. Εφές Πίλσεν
4. Μπαρτσελόνα
OI ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΙ
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ- ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ 81-71
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Μποντιρόγκα 22, Ρέμπρατσα 15, Αλβέρτης 11, Ρότζερς 9, Τζεντίλε 7, Κάτας 5, Φώτσης 5, Μπερκ 4, Κοχ 3
ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ: Μουλαομέροβιτς 14, Τούρκογλου 15, Ονάν 3, Βεκίλογλου 3, Κουτλουάι 8, Μπεσόκ 13, Γουίνσλοου 4, Ντρόμπνιακ 11

ΜΑΚΑΜΠΙ - ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ 65-51
ΜΑΚΑΜΠΙ: Χένεφελντ 2, Μπρίσκερ 15, Σαρπ 5, Χάφμαν 24, Κόμετζις 2, Σέφερ 12, Μακ Ντόναλντ 5
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Ροντρίγκεζ, Γκόλντγουαϊρ 13, Ντε Λα Φουέντε 10, Άλστον 7, Έλσον 2, Γκασόλ 2, Γκούροβιτς 5, Ντουένιας 6, Ναβάρο 2, Ρεντζιάς 4

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 3Η  ΘΕΣΗ
ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ- ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ 75-69
ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ: Μουλαομέροβιτς 5, Τούρκογλου 15, Ονάν 3, Κουτλουάι 14, Μπεσόκ 22, Ουίνσλοου, Ντρόμπνιακ 16
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Ροντρίγκεζ, Γκόλντγουαϊρ 4, Ντε Λα Φουέντε 6, Άλστον 9, Έλσον 4, Ντιγκμπέ 2, Γκούροβιτς 13, Γκασόλ 2, Ρεντζιάς 29

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ-ΜΑΚΑΜΠΙ 73-67
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Τζεντίλε 3, Αλβέρτης 4, Μποντιρόγκα 9 (2/8δ., 5/8β., 4ρ., 2ασ.), Ρότζερς 4, Ρέμπρατσα 20 (5/6δ., 10/14β., 8ρ., 2τ.), Κάτας 17 (0/1δ., 2/3τρ., 11/14β., 2ασ.), Φώτσης 11 (3/4δ., 1/1τρ., 0/2β., 5ρ.), Μπερκ 7, Κοχ 6. Κόουτς: Ομπράντοβιτς
ΜΑΚΑΜΠΙ: Μακ Ντόναλντ 11 (3/6δ., 1/3τρ., 2/2β., 3ρ.), Σαρπ 5, Χένεφελντ, Χάφμαν 26 (9/18δ., 1/1τρ., 5/8β., 10ρ., 2ασ., 2τ.), Κόμετζις 3, Μπρίσκερ 13 (3/6δ., 2/3τρ., 1/2β.), Τζάμσι 3, Σέφερ 6, Σέλεφ, Πόπα. Κόουτς: Γκέρσον
Διαιτητές: Μπραζάουσκας (Λιθουανία) – Ρεμς (Σλοβενία)

απαραίτητη σημείωση: Tα στατιστικά ελήφθησαν απ' το περιοδικό Τρίποντο

  Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ


  • ΚΩΔΙΚΟΣ: «Μετανιώνω»… Όχι, δεν μετάνιωσε κανείς από τον Παναθηναϊκό για το δεύτερο ευρωπαϊκό στέμμα , απλώς το συγκεκριμένο τραγούδι του Νότη Σφακιανάκη άκουγαν… νυχθημερόν, στο πούλμαν, στο ξενοδοχείο, στα αποδυτήρια, και όπου άλλού κυκλοφορούσαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού και εντέλει το έκαναν κάτι σαν ύμνο τους!
  • Ο ΩΡΑΙΟΣ: Ο πολυτιμότερος παίκτης του Φάιναλ Φορ, ο Ζέλικο Ρέμπρατσα. Μάλιστα η φωτογραφία στην οποία εικονίζεται, λίγα δευτερόλεπτα μετά τη λήξη του τελικού, έχοντας στην αγκαλιά του τον Θανάση Γιαννακόπουλο εικονογραφεί το εξώφυλλο αυτού του Φάιναλ Φορ. Παρεμπιπτόντως στη διάρκεια εκείνης της σεζόν, ο αντιπρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός είχε περάσει μεγάλη περιπέτεια με την υγεία του: υπέστη ισχαιμικό επεισόδιο πριν από τον αγώνα με την Τσιμπόνα και διακομίστηκε επειγόντως σε νοσοκομείο του Ζάγκρεμπ.
  • Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ: Ο Όντεντ Κάτας. Αποθεωνόταν τρεις μέρες και τρεις νύχτες από τους συμπατριώτες του και χρειάστηκε να… σκοτώσει τη Μακάμπι, για να δώσει ζωή στον Παναθηναϊκό! Κανείς δεν θα ήθελε να βρεθεί σε τόσο δύσκολη θέση, αλλά ο Ισραηλινός επέζησε αυτού του προσωπικού δράματος, όχι όμως και της ατυχίας του στη συνέχεια της καριέρας του.
  • Ο ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟΣ ΗΡΩΑΣ: Ο Γιώργος Καλαϊτζής, ελέω τραυματισμού δεν μπόρεσε να λάβει μέρος στο φάιναλ φορ και καθόταν στην άκρη του πάγκου φορώντας μια μπεζ ζακέτα! Αμέσως μετά τον τελικό όμως ο Κάτας έσπευσε να του… φορέσει τη δική του ιδρωμένη φανέλα αναγνωρίζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο την προσφορά του στην επιτυχία της ομάδας. Αυτή η σκηνή υπήρξε η αρχή μιας μιάς μεγάλης φιλίας που… κρατά ακόμα και μάλιστα εξελίχθηκε σε κουμπαριά, όταν στη Σαντορίνη ο Ισραηλινός βάφτισε τη μεγάλη κόρη του Γιώργου.
  • ΠΗΓΕ ΤΣΑΜΠΑ: Το ξενύχτι τεσσάρων χιλιάδων οπαδών του Παναθηναϊκού στο αεροδρόμιο, όπου περίμεναν καρτερικά ν’ αποθεώσουν τους παίκτες, αλλά πρόλαβαν να τους δουν μόλις για… επτά δευτερόλεπτα! Η πρωταθλήτρια Ευρώπης… φυγαδεύτηκε!
  • ΤΟ ΑΠΡΟΟΠΤΟ: Παίρνοντας τη σκυτάλη της αρχηγίας από τον Παναγιώτη Γιαννάκη που είχε σηκώσει την κούπα το 1996 στο «Μπερσί», τώρα ήταν η σειρά του Αλβέρτη να ζήσει τη μεγάλη στιγμή της απονομής. Ύστερα από λίγα λεπτά, ο «Φράνκι», όπως απαιτεί το έθιμο ανέβηκε στις πλάτες των συμπαικτών του για να κόψει το διχτάκι με ψαλίδι, αλλά δεν τα κατάφερε. Ύστερα πήρε έναν αναπτήρα για να το κάψει, αλλά πάλι τζίφος. Τελικά τα κατάφερε με μια πένσα!
  • Η ΓΚΑΦΑ: Η δήλωση του Πίνι Γκέρσον μετά τον τελικό: «Ο Παναθηναϊκός είχε περισσότερα λεφτά για να αγοράσει τους διαιτητές, μάλιστα επειδή το ματς είχε πουληθεί σκέφτηκα κάποια στιγμή να μην κατέβουμε καθόλου στο γήπεδο». Όπα, ρε μεγάλε!
  • ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ: Γιατί ο Ομπράντοβιτς δεν έδωσε ούτε πέντε δευτερόλεπτα (για τα μάτια του κόσμου, που λένε) στον Νίκο Μπουντούρη; Ο διεθνής γκαρντ δεν αξιώθηκε να πατήσει στο παρκέ ούτε για μια στιγμή στα 80 λεπτά των δύο ματς, αλλά ούτως ή άλλως το βράδυ της 20ής Απριλίου του 2000 πέρασε στο πάνθεον του ευρωπαϊκού μπάσκετ ως ο πρώτος Ελληνας (και ένας από τους μετρημένους στα δάχτυλα ενός χεριού Ευρωπαίους), που έχει πετύχει το περιλάλητο «triple crown» με τρία διαφορετικά τρόπαια: Κυπελλούχων το 1991 και Κόρατς το 1994 με τον ΠΑΟΚ και Πρωταθλητριών το 2000 με τον Παναθηναϊκό. Άξιος!
  • Η ΑΤΑΚΑ: Ανήκει στον Ομπράντοβιτς και υπήρξε η απάντηση στην ερώτηση που δέχτηκε στη συνέντευξη Τύπου πριν από τον τελικό. Τον ρώτησε κάποιος εάν πιστεύει ότι ο Χάφμαν είναι ο πιο υπολογίσιμος παίκτης της Μακάμπι και ο Ζοτς τον κοίταξε καλά και του είπε: «Μπα, νομίζω ότι αυτός είναι ο Πόπα!»
  • ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ: «Μπορώ να σκοράρω και με δεμένα τα μάτια μου», είχε… προειδοποιήσει ο Ιμπραήμ Κουτλουάι πριν από τον ημιτελικό Παναθηναϊκός- Εφές Πίλσεν. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις, αγαπητέ Ιμπο: Τον ανέλαβε ο (μετέπειτα συμπαίκτης του) Αλβέρτης και τον έπιασε αιχμάλωτο, καθώς ο Τούρκος γκαρντ κόλλησε στους 8 πόντους.
  • ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Ο ΗΡΩΑΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: Ο Ζέλικο Ρέμπρατσα ήταν ο (πρώτος σκόρερ και κυρίως ο) βασικός πυλώνας της επικράτησης του Παναθηναϊκού. Ο Σέρβος σέντερ είχε στεφθεί πρωταθλητής και με την Παρτίζαν (του Ομπράντοβιτς) το 1991, εν συνεχεία έπαιξε σε ένα φάιναλ φορ με την Μπενετόν και επέστρεψε δριμύτερος στην Πυλαία. Την επόμενη χρονιά ήταν παρών με τον Παναθηναϊκό στο Παρίσι και εν συνεχεία μετακόμισε στο ΝΒΑ, αγωνιζόμενος κατά σειρά στους Πίστονς, στους Χοκς και στους Κλίπερς. Αποσύρθηκε στις 17 Δεκεμβρίου του 2007 φορώντας τη φανέλα της Παμέσα Βαλένθια, ενώ στο μεταξύ είχε αντιμετωπίσει σοβαρά καρδιακά προβλήματα και προς το παρόν ιδιωτεύει.
  • ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ... Τη συγκίνηση του Κάτας, που έβαλε τα κλάματα μετά τη λήξη του τελικού, αποθεωνόταν ταυτοχρόνως από Ελληνες και Ισραηλινούς και ενσάρκωσε τον ρόλο του Ντάστιν Χόφμαν στη δική του μπασκετική εκδοχή του «Κράμερ εναντίον Κράμερ».
  • ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ: Το μεσημέρι των ημιτελικών κι ενώ είχα πήξει από τη δουλειά (για το Βήμα και τον Alpha) τηλεφώνησα μέσα σε απόγνωση για κάποιο θέμα της εφημερίδας στον Κώστα Σωτηρίου, που τον έχω πάντοτε σαν παιδί μου! Είχα λαλήσει και όταν τον ρώτησα «πού είσαι, ρε Κωστάκη;» και μου απάντησε «τσιμπάω κάτι με τον Καλκαβούρα στο κέντρο» τρελάθηκα. «Ρε Κωστάκη, γαμώ το κέρατό μου, σε 13 φάιναλ φορ που έχω πάει δεν έβαλα μπουκιά στο στόμα μου το μεσημέρι κι εσύ είσαι στο πρώτο σου και έχεις το θράσος να μου λες ότι τρως;». Σχετική με το φαγητό είναι άλλη μια εικόνα από το φάιναλ φορ: από νωρίς το πρωί του τελικού τα κανάλια είχαν στρατοπεδεύσει έξω από το ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει η αποστολή του Παναθηναϊκού στο Πανόραμα για το απαραίτητο ρεπορτάζ. Εκεί, λοιπόν, που ξεροσταλιάζαμε, δημοσιογράφοι και τεχνικοί, μπας και ξεμυτίσει κάποιος, είδαμε με έκπληξη τον Γιώργο Καράγκουτη και τον Κώστα Μάγλου, που είχαν αποκλειστεί από το ρόστερ, να έρχονται προς το μέρος μας κρατώντας νερά, φραπέδες και φυσικά μπουγάτσες!

Αυτό τo ξέρατε;  

Τρένο ταχείας κυκλοφορίας ήταν ο ευρωπαίος Παναθηναϊκός. Απ' την ώρα που ξεκίνησαν οι νοκ άουτ αγώνες έδωσε 7 παιχνίδια χάνοντας μονάχα το ένα: Το εκτός έδρας με τη Μπούντουσνοστ των Τομάσεβιτς - Τόπιτς - Σκεπάνοβιτς - Μπρικιτς. 



INTERVIEW: ODED KATTASH, PANATHINAIKOS

Oded Kattash - Panathinaikos - FF 2000One of the most popular basketball players ever in Israel, Oded Kattash, led Maccabi Tel Aviv between 1995 to 1999, a rare stretch without a Final Four appearance for the Israeli powerhouse. In the summer of 1998, Kattash was close to becoming the first Israeli ever to play in the NBA, but the lockout there meant he would stay in Europe. The next year, Kattash found himself as a key player in a legendary Euroleague final, beating his old club, Maccabi, with his new one, Panathinaikos, for the first title of the millennium. Kattash's departure was still fresh in many minds in Tel Aviv. Fans of both teams, yellows and greens, cheered him before and even after the 2000 final game. With 17 points off the bench for Panathinaikos, Kattash hurt his former team up and down the court. When it ended, he was left without words nor breath, but one comment he made still echoes today: "It is the happiest day of my career, and yet the saddest one." Within weeks, during the Greek League playoffs, Katash suffered a complicated knee injury that has kept him from playing ever since.

Oded, what thoughts were running through your head after the semifinals ended back at Thessaloniki 2000 and you knew Panathinaikos and Maccabi were about to play each other in the final?

"So many things. Every thing around me was so confusing. It was like being part of a movie. Emotionally, those days were extremely hard to take. I was very excited because on one hand I got to the European final for the first time in my life. That's kind of moment you dream about. On the other hand I had to play against Maccabi. I knew how important this game is to Maccabi fans and to the guys of Panathinaikos."

Did you get any strange comments before the game from one side or the other?

"I felt very lonely. I couldn't get connected to Panathinaikos fans because they were afraid I might give the game to Maccabi. They were not sure I would be able to play good enough under these circumstances. Also, I could not be seen with Maccabi fans since I was their enemy at least for one night."

Did the pressure on you before the game affect you?

"To be honest, a day before the game I was not sure I could play at all. But at noon time, I just got really concentrated and later went up on the court totally focused. Coach Zeljko Obradovic did not talk to me before the game. He knew I was mature enough and understood it was better to let me concentrate by myself. After all, he was a player himself, right?"

A year later, still as a Panathinaikos player, you were injured already and did not take part at the 2001 SuproLeague final against Maccabi in Paris.

"I am sure I could have helped out there. As a player, I know my abilities and trusted them. It is kind of hard to talk about it now since during all that year I was too busy with my injury."


(δυστυχώς το περιοδικό εκείνης της περιόδου βρίσκεται αρκετά χλμ μακρυά και δεν είναι δυνατόν να σκαναριστούν οι φωτογραφίες. Όταν το πάρω στα χέρια θα ανανεωθεί με φωτογραφικό υλικό)











  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Το δεύτερο ευρωπαϊκό το πρώτο με τον Ζέλικο και η αρχή της δυναστείας σε Ελλάδα και Ευρώπη. Φοβερή ομάδα και φοβερή χρονιά που κύλησε σχεδόν τέλεια με 2 κύπελλα και 3 τελικούς.

Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός εκείνης της χρονιάς με το απίστευτο ρόστερ και τον καλύτερο προπονητή της Ευρώπης πλέον στον πάγκο ξεκίνησε τη χρονιά ως το απόλυτο φαβορί σε τέτοιο βαθμο ώστε ίσως και να ήταν μεγαλύτερη αποτυχία εαν έχανε αυτό το κύπελλο παρά επιτυχία εαν το κατακτούσε. Και πράγματι η μόνη περίπτωση που δυσκολεύτηκε εκτός του τελικού ήταν στους "16" με τη Μπούντοσνοστ.

Πιστεύω πως αυτή η ομάδα του Παναθηναϊκού ήταν η καλύτερη μέχρι την εμφάνιση της ομαδας του 2006-2011 που διπλασίασε τα ευρωπαϊκά από 3 σε 6 κατέκτησε 2 τριπλ κράουν και έφερε τον ΠΑΟ στην κορυφή του σύγχρονου ευρωπαϊκου μπάσκετ και στη δεύτερη θέση όλων των εποχών στην Ευρώπη. Ακόμη καλύτερη η ομάδα του 2000 και από την ομάδα της Μπολόνια του 2002 παρά το γεγονός ότι το 3ο ήταν το πιο μάγκικο και ηρωϊκό κύπελλο στην έδρα του απόλυτου φαβορί. Και γενικότερα ήταν μια υπέροχη 3ετία (1999-2002) με 3 τελικούς φάιναλ φορ και 2 κύπελλα Ευρωλίγκα.

Ηγέτης αυτής της ομάδας ήταν ο μεγάλος Ντέγιαν με ένα φοβερό ρόστερ διεθνών Ελλήνων (Αλβέρτης, Καλαϊτζής, Μπουντούρης, Καράγουτης), τον νεαρό τότε Φώτση, κοινοτικούς αναγνωρισμένης αξίας (Κοχ, Τζεντίλε, Κάτας, Ρότζερς, Μπερκ) και τον καλύτερο σέντερ στην Ευρώπη Ρέμπρατσα.

Ο τελευταίος έκλεισε πολλά στόματα καθώς η σύγκριση με τον προκάτοχό του Ράτζα ήταν αναποφευκτη και οι γκρίνιες που άκουσε στη διάρκεια της χρονιάς πολλές. Στο τέλος έδωσε την απάντηση με τα δυο τρόπαια του MVP και της Ευρωλίγκα στα χέρια. Επίσης ο Κάτας ήταν ο τραγικός ήρωας της ιστορίας που η τραγικότητά του ενισχύθηκε με το αναπάντεχο τέλος της πολλά υποσχόμενης πορείας του. Τελικά περισσότερο χαρούμενος πρέπει να ένιωσε καθώς η αγαπημένη του Μακάμπι που άρχησε τότε τον πιο λαμπρο κύκλο της ένδοξης ιστορίας της (1999-2006) κατάφερε να κατακτήσει άλλα 3 ευρωπαϊκά ο ίδιος δυστυχώς δεν είχε αλλη ευκαιρία να τα ξανακαταφέρει.

Αργύρης.

ΥΓ. Και γενικότερα η χρονιά 1999-2000 ήταν τέλος εποχής αφενώς λόγω των 24" και των 4 δεκαλέπτων που ίσχυαν από την επόμενη όπως και για το γεγονός βέβαια ότι ήταν η τελευταία ενιαία Ευρωλίγκα της FIBA πριν την διάσπαση του 2000-2001 και την έναρξη της νέας εποχής με την Ευρωλίγκα της ULEB που από το 2001-2002 συνεχίζεται ενιαία μέχρι σήμερα.

Ανώνυμος είπε...

εγω γιατι πιστευω οτι η ομαδα του 99 επαιξε το καλυτερο μπασκετ???οποιος θυμαται ετρεξε ενα απιστευτο σερι.....δε νομιζω να ξαναδουμε τετοια ομαδα.

Δημοσίευση σχολίου