RSS

Δυο κουβέντες



Η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ καιρό να γράψω. Κάτι τα γεγονότα στην Αθήνα κάτι η κρίση κάτι η δουλειά δεν έβρισκα την διάθεση. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω σε λίγες γραμμές απόψεις για το αγαπημένο μου NBA αφού έχει τελειώσει πλέον το πρωτάθλημα.


Καταρχάς χάρηκα πολύ που ο Dirk Nowitzki κατέκτησε ένα πρωτάθλημα. Ήταν κάτι που άξιζε να το κερδίσει. Κατά την άποψη μου είναι ο καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης όλων των εποχών (μέχρι τώρα τουλάχιστον) κι ας μην έχει παίξει (σχεδόν) ποτέ στην Ευρώπη. Ο Pau Gasol σαφώς και είναι επίσης πολύ μεγάλος παίκτης αλλά έχω την αίσθηση ότι δεν είναι Nowitzki. Ο Γερμανός είναι σίγουρα πιο ολοκληρωμένος παίκτης.

Κάποιος μπορεί να πει «2 πρωταθλήματα ο Gasol 1 o Nowitzki.» Ε και; Ο Robert Horry έχει κερδίσει 7. Ήταν καλύτερος παίκτης από τον Karl Malone ή τον Pat Ewing

και πολλούς άλλους που δεν έχουν κερδίσει κανένα; Την άποψη μου την έχω πει σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις με φίλους και την γράφω και εδώ.

Τα πρωταθλήματα τα παίρνουν οι καλύτερες ομάδες και όχι απαραίτητα οι καλύτεροι παίκτες. Η καλή ομάδα (αυτή που τελικά γίνεται πρωταθλήτρια) είναι κατά μεγάλο ποσοστό και θέμα συγκυριών. Αν υπάρχει η κατάλληλη χημεία ο καλός προπονητής… Δεν πήρε μόνος του πρωτάθλημα ο Nowitzki. Είχε και το κατάλληλο supporting cast για να το πάρει. Τον Kidd τον Terry τον Marion ακόμα και τον Chandler και τον Barea. Όλοι συνέβαλαν.

Τώρα όσον αφορά τον Lebron ήμουν βέβαιος ότι είτε έπαιρνε πρωτάθλημα είτε όχι οι επικριτές του ή τέλος πάντων αυτοί που τον αντιπαθούν (που έχω την αίσθηση ότι είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που τον συμπαθούν) θα βγάζανε τα φτυάρια. Ακόμα και αν το κέρδιζαν οι Heat θα άκουγα σίγουρα την άποψη «ναι, αλλά ο ηγέτης της ομάδας ήταν ο Wade.» Πόσο μάλλον τώρα.

Προσωπικά δεν περίμενα τους Heat να φτάνουν τελικό. Ειδικά με το πρόσωπο που είχαν δείξει στο μεγαλύτερο μέρος της Regular Season. Με διαψεύσανε. Και ο Lebron ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας και όχι μόνο ή έστω αυτός με τα πιο γεμάτα Στατιστικά απ’ όλους. Ακόμα και από τον Derrick Rose. Στους τελικούς μας τα χάλασε λιγάκι που όχι ότι ήταν κακός, απλα δεν ήταν «Lebron». Μέχρι εκεί όμως ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας και αυτός που την κουβάλησε (με την αμέριστη βοήθεια των Wade και Bosh φυσικά). Δεν διαφωνώ είναι αντιπαθέστατος και αλαζόνας τις πιο πολλές φορές αλλά δεν μπορώ να μην παραδεκτώ ότι είναι παικταράς. Όχι νέος Jordan!! Απλα παικταράς. Όπως είναι ο και Wade. Όπως είναι επίσης και ο Nowitzki. Όχι νέος Bird. Απλα παικταράς. Και ο Kobe φυσικά

Τώρα για το αν κάποιος παίκτης είναι ηγέτης τι να πω; Αν θεωρήσουμε ως κριτήριο του ηγέτη μόνο τους τελικούς ο Lebron δεν είναι ηγέτης.

Είναι δυνατόν να βγάζουμε συμπεράσματα από 6-7 αγώνες μόνο; Ως εκεί πως πήγε η ομάδα; Με τον αυτόματο;

Με αυτό κριτήριο σαφώς δεν ήταν ηγέτες ούτε ο Karl Malone, ο Ewing, ο Iverson, ο Barkley και πολλοί άλλοι μεγάλοι παίκτες του παρελθόντος.

Δυστυχώς φοβάμαι ότι θα κάνουμε καιρό να ξαναδούμε NBA λογω του lockout.

Δεν πειράζει, μέχρι να αρχίσει το νέο πρωτάθλημα θα ασχολούμαστε με ιστορικά στοιχεία. Έχουν και αυτά το ενδιαφέρον τους.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

1 σχόλια:

p@p@donk είπε...

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου ότι το Πρωτάθλημα ΔΕΝ μπορεί να το πάρει μόνος του ένας παίχτης. Άλλωστε τα παραδείγματα των Wilt Chambelraine, που αν εξαιρέσουμε το πρωτάθλημα με τους 76ers τη χρονιά που σκόραρε 56 πόντους ανά αγώνα, έχασε όλους τους τελικούς από τους Celtics των Russell, Havlicek, Cousey, Jones αλλά και αργότερα όταν πήγε στο L.A. που διέθετε ήδη West, Baylor κατέκτησε το Πρωτάθλημα όταν ο coach Sharman τον έπεισε να γίνει πρώτα αμυντικό φόβητρο και έπειτα σκορερ. Συνεχίζω με τον Dr. J. που κατέκτησε το μοναδικό του Πρωτάθλημα όταν οι 76ers αποκτήσαν τον τεράστιο Moses Malone το 1983. Πηγαίνω στον Michael Jordan που επί 6 χρόνια - όταν και έκανε τις καλύτερες επιθετικά χρονιές του δεν πέρναγε καν από τον 1ο γύρο των Playoff. Όταν δε άρχισε να κερδίχει πρωταθλήματα είχε εξαιρετικούς συμπαίχτες γύρω του. Ο Isiah και ο Hakeem κάνανε υπομονη΄10 ολόκληρα χρόνια για να κερδίσουν έναν τίτλο. Ακόμα και ο Kareem Abdul - Jabbar κέρδισε τον πρώτο του τίτλο με τους Bucks στο πλευρά του ανυπέρβλητου Big O (Oscar Robertson) και έπειτα περίμενε την αντάμωση με τον Magic για να ξαναφορέσει δαχτυλίδι. Για τους οπαδούς της Νέας Υόρκης χρειάστηκε η θρυλική επιστροφή του αρχηγού Willies Reed για να κατακτήσουν και το τελευταίο ως σήμερα Πρωτάθλημα με τους Earl "Pearl" Monroe και Walt "Clyde" Frazer.
Μετά από αυτή την αναδρομή ας έρθουμε στο σήμερα. Ο Lebron απέδειξε τις ηγετικές του ικανότητες στο Cleveland, αλλά για να κατακτήσει το δαχτυλίδι χρειάζεται και πλάνο κάτι που οι Heat σε καμμιά περίπτωση δεν είχαν καθώς στον πάγκο ο "φίλος" Rilley δεν έχει τις ικανότητες να καθοδηγήσει μια ομάδα. Αν οι Heat προσθέσουν στην ομάδα έναν προπονητή τότε μπορούν να κάνουν δυναστεία. Τόσο απλά. Δείτε άλλωστε τις ομάδες που κάνανε υπέρβαση εφέτος. Bulls - Mavs είχαν την καθοδήγηση των Τιμποντό -κατ' εμέ ο κορυφαίος αυτή την στιγμή- Καρλαιλ αντιστοίχως. Αυτή η έλλειψη προπονητικής καθοδήγησης είναι και ο λόγος που οι Thunder θα αναγκαστούν να περιμένουν για το δικό τους δαχτυλίδι.

Δημοσίευση σχολίου