RSS

RetroGames: Περιστέρι - Ολυμπιακός (1ος ημιτελικός 2000/01)

 http://www.sportculture.gr/wp-content/uploads/2012/09/ford3.jpg

Για να ευλογήσουμε και λίγο τα γένια μας (που αρχίζουν δειλά δειλά να ασπρίζουν) στα 3 χρόνια ανελλιπούς συμμετοχής  μας στο 3-ponto έχει φτιαχτεί ένα αρκετά πλούσιο αρχείο. Έχουν περάσει από εδώ παιδικοί φίλοι που ο καθένας τους ξεχωριστά άφησε το δικό του λιθαράκι.


Ένας απ’ τους φίλους είναι και ο Herbie (μην γελάτε έτσι τον λέγαμε , το γιατί το ξέχασα τόσα χρόνια που πέρασαν) ο οποίος στόλισε τη «γωνιά» μας με το εξαιρετικό  RetroLegend: Alphonso Ford”.

Με την συμπλήρωση των 8 χρόνων απ’ τον χαμό του , το «Τρίποντο» θυμάται την εξωγήινη εμφάνισή του στον 1ο ημιτελικό της περιόδου ‘00/’01 και για κερασάκι αναδημοσιεύει τη «Λεγεώνα των ξένων: Αλφόνσο Φορντ» του δημοσιογράφου Δημήτρη Καρύδα.

«Τελευταίε Γκάλη» είναι το ελάχιστο που μπορούμε να φτιάξουμε για σένα…




...σκέψεις....


Να ξεκινήσουμε απ’ τους νικητές και στον Αλφόνσο έχουμε ετοιμάσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο

·         Ο ΟΣΦΠ ξεκίνησε με 8/8 δίποντα (αλλά και 5 λάθη). Το πρώτο άστοχο σουτ εντός παιδειάς το έκανε στο 8’20’’. Αλλά από εκεί και μετά απειλούσε μονάχα απ’ τα 6,25μ. Για τα σχεδόν 12’ που απέμεναν μέχρι την ανάπαυλα επιχείρησε όλα και όλα 5 δίποντα!!!
·         Το Περιστέρι άντεξε  όταν έβγαλε τον εκτός τόπου και χρόνου Ντίνκινς και παρέδωσε τα κλειδιά (όχι μόνο της ομάδας αλλά ολόκληρου του δήμου του Περιστερίου) στον Φόρντ. Τότε  επιστρατεύτηκε ο παμπόνηρος Τόμιτς (3ασ/0 λαθ /) να κάνει δίδυμο με τον Ρίβερς και να ηρεμίσει/εκλογικεύσει την επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού.  
·          Μέχρι να αναστηθεί ο «Ρίβερς της Ρώμης» , ο Ντίνο Ράτζα κατέθετε στο «Ανδρέας Παπανδρέου» τη ανεπανάληπτη κλάση του. Δεν είναι τόσο τα στατιστικά του (17π, 7ρ , 4κοψ) όσο η ιστορία που κουβαλούσε και σε «ανάγκαζε» να μην μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω σου. Αν και με πληγωμένα από τραυματισμούς και καταπονήσεις (πρόγραμμα του ΝΒΑ γαρ) γόνατα , ήταν για τα 30’ που άντεχε ο καλύτερος της Ευρώπης. Ας μην ξεχνάμε πως παρ’ ολίγο να κερδίσει μονάχος του τον ΠΑΟ στους τελικούς της ίδιας χρονιάς.
·         Ο Οικονόμου στα 15’ που αγωνίστηκε ήταν - το λιγότερο – απογοητευτικός. Η τραγική ψυχολογική / αγωνιστική του κατάσταση φαινόταν ολοκάθαρα απ’ την τηλεόραση. Σκεφτείτε στο γήπεδο…. Η εμπειρία του στον ΟΣΦΠ τον πήγε αρκετά πίσω και χρειάστηκε να φύγει απ’ την πρωτεύουσα για να βρει τον εαυτό του (Λάρισα). Και μετά ξεκίνησε και πάλι την άνοδο όπου και κορυφώθηκε στον Πανιώνιο (1ος σκόρερ της Α1).     
·         Ο Πεδουλάκης έφτιαξε μια ομάδα γεμάτη ενέργεια , δίψα για διάθεση που έπαιζε μοντέρνο μπάσκετ. Για κουμανταδόρο ήθελε – και σωστά – κάποιον έμπειρο που θα κατευθύνει σωστά την ομάδα και θα χαλιναγωγεί την ορμή των νεαρών. Η επιλογή του - “past the prime” αλλά ακόμη ικανού- Μπάιρον Ντίνκινς ήταν η ενδεδειγμένη. Τα νιάτα συμπλήρωναν οι Τσαρτσαρής / Παπαμακάριος / Πελεκάνος / Ζεβροσένκο , το τρίποντο του Παπαδάτου ήταν βασικό κομμάτι της ομάδας , ο Άντερσεν είχε το ρόλο του «τίμιου» κοινοτικού. Και για franchise player τι καλύτερο απ’ τον Αλφόνσο Φόρντ.
·         Η frontline Τσαρτσαρή /  Ζεβροσένκο / Άντερσεν έδινε σχεδόν όσα και  η αντίστοιχη του ΟΣΦΠ (Ράτζα / Δορκοφίκης / Οικονόμου / Φέρμελινγκ). Αν βγάλουμε απ’ την εξίσωση τον Κροάτη , η πλάστιγγα γέρνει φανερά υπερ της ομάδας των δυτικών προαστείων. Άσχετα αν ο μισθός του Οικονόμου ξεπερνούσε των χρημάτων που έπαιρναν μαζί οι Περιστεριώτες.
·         Βλέποντας τους αμούστακους Τσαρταρή και Ζεβροσένκο σκέφτομαι πως αν κάποιος τους έλεγε τι θα πετύχουν στην καριέρα τους θα τους πίστευε κανείς;
·         Ο Πεδουλάκης ήταν εκνευριστικός με τις χειρονομίες και γκριμάτσες του σε κάθε απόφαση των διαιτητών.  
·         Ομάδα που παίρνει 9 επιθετικά λιγότερα και λαθεύει 6 φορές περισσότερες ,δεν κερδίζει στο μπάσκετ. Ειδικότερα αν μιλάμε για ισοδύναμες ομάδες που κάθε κατοχή μετράει. Η εξαίρεση του κανόνα είναι αυτός ο αγώνας…
·         Έως εκείνον τον αγώνα το Περιστέρι ήταν ανίκητο στην έδρα του.
·         Ντέιβιντ Ρίβερς: Έβαλε γρήγορα 2 τρίποντα και μέχρι το ημίχρονο δεν πήρε άλλη προσπάθεια (ίσως μου διαφεύγει μία το πολύ δύο). Απ’την 3η περίοδο , και όταν ο Ράτζα κουράστηκε , ανέλαβε. Απ’ τους 31 τελευταίους πόντους της Πειραιώτικης ομάδας σκόραρε τους 23!! Στη τελευταία περίοδο δε πέτυχε 15!! Ο Παπαδογιάννης τον χαρακτήρισε «Ρίβερς της Ρώμης» και εν μέρει έχει δίκιο. Γράφω «εν μέρει» διότι η προσφορά δικαιολογεί αυτό τον χαρακτηρισμό απλά ο τρόπος διαφέρει. Ο Ρίβερς δεν πήρε αμπάριζα τους αντιπάλους , δεν έψαξε τις διεισδύσεις, δεν εκτόξευσε το τέμπο. Δεν έκανε τις πιρουέτες (εξαιρείται η φάση στο 1:17:30) του «Ρωμαϊκού» final four. Ένιωσε ζεστός και εμπιστεύτηκε το σουτ (6/8 τρ). Και σχεδόν πάντα με τον ίδιο τρόπο: Σκριν ψηλά στη κορυφή απ’ τον Ράτζα , ο Ντίνκινς αδυνατεί να το σπάσει , ο Ζεβροσένκο ή ο Άντερσεν μένουν μέσα , γερό πάτημα και σουτ. Ήταν σε μεγάλη μέρα (1:21:02) πραγματοποιώντας το καλύτερο παιχνίδι  στην επιστροφή του στο λιμάνι (που κατά τα ψέματα ήταν αποτυχημένη).

Η ερώτηση του αγώνα:

Απορώ γιατί το δίδυμο Ρίβερς – Ράτζα δεν πρόσθεσε καθόλου το pickn roll   στη συνεργασία τους ή τουλάχιστον δεν στόχευε να δημιουργήσει  καταστάσεις 2 οn 2. Μάλλον για τον Ζούρο πάει αυτή η ερώτηση.
Ο μεν Αμερικανός είχε και το γρήγορο (έστω και αν δεν συγκρινόταν με της περιόδου ’96-’97)  πρώτο βήμα και το σουτ μετά από ντρίμπλα από μέση απόσταση  για να ανταποκριθεί. Η πάσα ίσως ήταν το αδύνατο σημείο του αλλά και αυτό ελέγχεται. Ο δε Κροάτης με τα φοβερά σκριν , τα άψογα τελειώματα κοντά και μακριά απ’ το καλάθι , τη πάσα και πολλά πολλά άλλα είμαι σίγουρος πως θα ήταν τέλειος για pickn roll center.
Όσο το σκέφτομαι τόσο περισσότερο αναρωτιέμαι….

Κεφάλαιο Φορντ

Πάμε στον πρωταγωνιστή αυτού του παιχνιδιού. Η παράσταση που θα δείτε μπορεί να συγκριθεί με εκείνη του Ντράζεν στο ΣΕΦ το ’88 ή του Γκάλη στη Βαρκελώνη το Δεκέμβρη του 1987. Έκανε πράγματα και θαύματα: 43π ,  13 κερδ φάουλ , 7 ριμπ , 0.901 tendex. Kαι αυτά σε ημιτελικό playoff…

Είπα να σημειώσω κάθε επιθετική προσπάθειά του , γράφοντας ένα «ημερολόγιο Φορντ» κατά κάποιο τρόπο. Δεν ξέρω αν αρέσει αλλά πάντως είχε πλάκα! Δεν μπορούσα να σκεφθώ πως αλλιώς να αποτυπώσω σε χαρτί τα επιτεύγματά του εκείνο το απόγευμα...

Υ.Γ. Στο 2ο παιχνίδι της σειράς στο ΣΕΦ ο Αλ «Καπόνε» Φόρντ σίγησε: 5/17 , 15π.
Υ.Γ. 2) Υπάρχει κάποιος φίλος που έχει το παιχνίδι κανονικής περιόδου ΠΑΟ-Περιστέρι = 83-74 ‘00/’01 που κρίθηκε στη παράταση; Αν ναι ας στείλει ένα μήνυμα στο blog.

Ημερολόγιο Φόρντ

1η περίοδος

-          Άριστο σκριν του Ζεβροσένκο (η τέχνη του)  στον Βούκσεβιτς , ο ομογενής μένει πίσω , ο Φόρντ το βλέπει και με J’ απ΄τα 6μ πετυχαίνει το πρώτο του καλάθι (2π , 1/1δ)
-          Δεύτερο επιτυχημένο σκριν του Ζεβροσένκο , σλάλομ σε Ράτζα και Δορκοφίκη , φάουλ απ’ τον τελευταίο (3π , 1/2β)
-          Down screen του Ζεβροσένκο (δούλευε ασταμάτητα για τον συμπαίκτη του) , ο Βούκσεβιτς εγκλωβίζεται , γερό πάτημα και με τα δύο πόδια (μετρ σε αυτό) απ’ το low post , καλάθι. (5π , 2/2δ)
-          Ένας στη κορυφή (Φορντ) – τέσσερις κάτω , ο Παπανικολάου βρίσκεται μονάχος του για 1on1 , ο Φορντ του παίρνει με το εκρηκτικό πρώτο βήμα το δεξί διάδρομο , ο Βούκσεβιτς έρχεται για βοήθεια , ραχιαία και απότομη αλλαγή κατεύθυνσης , τα «φρένα» του Παπανικολάου αργούν , ο Φορντ τον περνάει και απ’ την αριστερή , φάουλ του  Παπ (7π, 3/4β)
-          Κατεβάζει το αμυντικό ριμπάουντ , coast to coast , ξεγλιστρά ανάμεσα από Οικονόμου και Παπ , καλάθι (9π , 3/3δ)
-          Πάλι το αμυντικό , προσπάθεια για transition επίθεση , γρήγορο wing screen  aπ’ τον Άντερσεν , ο Ράτζα δεν βγαίνει δυναμικά στο σκριν , J’ (11π , 4/4δ).
-          Isolation στη κορυφή , reverse και εύστοχο σουτ (13π, 5/5δ)

2η περίοδος

-          Down screen Ζεβροσένκο σε Μπουντούρη , φάουλ του Βολιώτη (ο Βούκσεβιτς θα κοίταγε αν ήταν στη θέση του) (14π , 4/6β)
-          Ο Φορντ στην αδύναμη πλευρά , ξεμαρκάρεται πανέξυπνα απ’ τον Τόμιτς , υποδέχεται τη μπάλα , ανεβαίνει , ανεβαίνει , ανεβαίνει , ο Ράτζα σηκώνει τα χέρια του αλλά ο Αλ είναι ακόμη στη κατακόρυφο. Πόση ώρα διήρκησε η πτήση του; (16π , 6/6δ , 0:31:02)
-          Jab step , ο Τόμιτς μένει καρφωμένος στο παρκέ , αστοχεί (16π , 6/7δ)

3η περίοδος

-          Ένας ακόμη «Φορντ-Ελιγμός» , ξεφορτώνεται τον Παπ , έχει τον απόλυτο έλεγχο των κινήσεών του για να μην πέσει πάνω στον Ράτζα που βγαίνει για βοήθεια , γερό πάτημα και φάουλ απ’ τον Βούκσεβιτς (το 4ο). (18π, 6/8β)
-          Turnaround J’ στο low post (20π , 7/8δ)
-          Σουτ για τρεις μετά από σκριν , αστοχεί (20π, 0/1τρ)
-          Wing isolation , o Παπ λανθασμένα κολλάει το σώμα του πάνω στου Αμερικανού , στο πρώτο βήμα κερδίζει πλεονέκτημα , εύκολο κάρφωμα (22π, 8/9δ)
-          Άστοχο jab step με κρεμασμένο τον Παπ (22π, 8/10δ)
-          Τρίποντο πάνω σε άμυνα του Παπ (25π, 1/2τρ)
-          Σε θέση οφσάιντ , κάρφωμα (27π, 9/11δ)
-          Αχρείαστο φάουλ του Μπουντούρη που πήγε για κλέψιμο (29π , 8/10β)


4η περίοδος

-          Άστοχο σουτάκι απ’τα 5,5μ , αλλά το εντυπωσιακό είναι πόσο ψηλά πήδηξε. «Ασανσέρ» αναφωνεί ο Συρίγος (29π , 9/12δ , 1:05:17)
-          Σηκώνεται για κάρφωμα στα μούτρα του Φέμερλινγκ , φάουλ (30π , 9/12β)
-          Τρίποντο (33π , 2/4τρ)
-          Άστοχο τρίποντο (33π, 2/5τρ)
-          Άστοχο ελεύθερο διπ (33π , 9/13δ)
-          Σε διείσδυση τρακάρει με Οικονόμου , οι διαιτητές δίνουν αμυντικό (34π , 9/12β)
-          Ο Παπ ταπώνει στη κατακόρυφο τον Φορντ (34π, 9/14δ)
-          Στην αλλαγή του σκριν βρέθηκε ο Ράτζα στη δύσκολη θέση , ο Αλ αφήνει τη σκόνη του , γερό – σεμιναριακό – πάτημα , καλάθι (36π , 10/15δ)
-          Κερδίζει φάουλ στην διεκδίκηση του ριμπάουντ απ’ τον Παπ (38π , 12/14β)
-          Crossover σε Μπουντούρη , εύστοχο δίποντο (40π , 11/16δ)
-          Βεβιασμένο άστοχο τρίποντο (40π , 2/5τρ)
-          Ο Τσαρτσαρής κάνει σκριν , ο Ράτζα βγαίνει ψηλά , τα τσακισμένα πόδια του είναι ιατρικώς αδύνατο να ανταποκριθούν στα πλάγια βήματα που το μυαλό του Κροάτη θέλει , ελεύθερος διάδρομος , καμία βοήθεια για να μην δεχθεί τρίποντο η άμυνα , κάρφωμα (42π, 12/17δ)
-          Σωστό φάουλ του Μπουντούρη για να μην δεχθούν τρίποντο και ισοφαριστούν , αστοχεί στη πρώτη κρίσιμη βολή (43π , 13/16β) 


Kεφάλαιο ΝΒΑ

Στο ΝΒΑ περισσότερο  απ' οτιδήποτε άλλο προσέχουν το ύψος ή για να είμαι πιο ακριβής το wingspan. 
Εμμονές.
Ο Αλ δε θα μπορούσε να παίξει shooting guard στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη. 
Μάλλον,  μπορούσε αλλά δεν τον άφησαν.
Μέτρηθηκε , βγήκε 1,88μ και το πόρισμα έβγαλε: playmaker.

Ο Άλ όμως ήταν γεννημένο δυάρι. Το μυαλό του "δυάριζε". Το σώμα του , κινήσεις του , τα πάντα. 
Δε θα μπορούσε να μεταμορφωθεί σε κάτι "ξένο". Ίσως για ορισμένα λεπτά και αυτά υπό ορισμένες συνθήκες. 
Στους Sonics δεν είχε καμία τύχη. Τους πέτυχε τη χρονιά της εκτόξευσης: 1οι στην Πασίφικ με 63-19. Το μπάκορτ ήταν πληρέστατο: Πέιτον - Γκιλ - ΜακΜίλλαν - Άσκιου - Πιρς. Στόχευαν στη κορυφή , οι Πέιτον - Κέμπ διένυαν τα χρόνια ακμής τους και ο Τζορτζ Κάρλ δεν είχε καιρό για πειράματα. Ο ρούκι Φόρντ δεν είχε καμία ελπίδα. 

Οι '94-'95 Σίξερς όμως ήταν μια διαφορετική ομάδα. Απ'τις χειρότερες της λίγκας , με περίεργο προπονητή (Τζον Λούκας), κανέναν star και το πιο "πειραγμενο μυαλό όλων των εποχών" τον Λόιντ Ντάνιελς.  Τη περιφερειακή γραμμή αποτελούσαν ο Μπάρος , ο Μπάρτον και κάποιοι Γκέινς - Γκράχαμ - Πρίτσαρντ... Ο Ντάνιελς ίδρωσε τη φανέλα μόλις 5 φορές (φαντάζομαι λόγω ναρκωτικών) και ο 33χρονος Τζεφ Μαλόουν που θα ήταν βασικός , τραυματίστηκε και έχασε πάνω από 60 παιχνίδια!
Ο Φορντ δεν κατάφερε να μείνει στην ομάδα γιατί είχε την ατυχία να πέσει πάνω στον Ντέινα Μπάρος. Έναν 1,80μ κατά συνθήκη point αλλά στην ουσία shooting guard. Δηλαδή έναν "shoot first  then pass "point guard , έναν άλλον "Αλφόνσο Φόρντ". Και με εξαιρετικό τρίποντο , στοιχείο που έλειπε απ' το οπλοστάσιο του Φορντ.Ο Μπάρος δεν έβγαινε ούτε με αίτηση (40 λ.σ.) και ο  Λούκας ούτε λόγος να δοκιμάσει ταυτόχρονα τους Μπάρος - Φόρντ (δικαίως). 

Συνοπτικά δύο είναι οι λόγοι που ο Αλ  δεν στέριωσε στο ΝΒΑ: 
α) Οι Σόνικς ήταν υπερβολικά ταλαντούχοι
β) Ο Μπάρος ήταν υπερβολικά ίδιος 
 







 


  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μερικά σχόλια για παίκτες-προπονητές
-Δε θα πω τίποτα για Φορντ,Ρίβερς είναι απλά εκπληκτική η εμφανισή τους.
-Τι απίθανος παίκτης ο Ράτζα αν δεν είχε τα γόνατα ποιος ξέρει τι θα βλέπαμε από αυτόν.Πραγματικά πρέπει να προκαλούσε το δέος σε αντιπάλους.
-Ο Τσαρτσαρής από τότε φαινόταν πόσο ισορροπημένος μπασκετμπολίστας θα γίνει έστω και στο 4 αργότερα.
-Πώς τα κατάφερε ο Παπ και δεν βελτιώθηκε καθόλου από 18 χρονών ενώ όλοι ασχολούνταν μαζί του.Κρίμα
-Ο Οικονόμου από την άλλη είχε ανεξήγητα επίσης συνεχή πτωτική πορεία.Μάλλον λάθος επιλογές ομάδων πιθανολογώ.
-Άχρωμος και άγευστος ο Ζούρος δεν έκανε ούτε τότε ούτε τώρα για μεγάλη ομάδα.
-Μεγάλα καραγκιοζιλίκια από τον Πεδουλάκη σε στιλ ξανθού απαπαπαπα!!!
-αυτός ο Συρίγος πάντα με τη διαιτησία σε τέτοιο προκλητικό βαθμό ασχολιόταν.Τώρα που δεν παρακολουθώ τόσο έχω απορία τα ίδια λέει;έλεος!
R.i.p Al!!
Συνεχίστε την τρομερή δουλειά παιδιά!
keith

Ανώνυμος είπε...

Μπραβο παιδια ωραιο ποσταρισμα .. Εμενα βεβαια μου εχει μεινει πιο πολυ ο Φορντ στον Παπαγου απο εκει τον θυμαμαι , τετοιους παικτες μονον σε ομαδες που μαχονται για παραμονη μπορεις να τους θαυμασεις, κανουν τα παντα...Για ολα τα αλλα συμφωνω με τον Keith , μονο που σπαζομαι να εχω τον κλωνο του Ξανθου στον Παο...Δεν εχει αλλαξει ο Πεδουλακης απο τοτε οπως και ο Ζουρος αλλωστε...
Μανος

Θοδωρής 76 είπε...

Σας ευχαριστούμε που μας βάζετε σε διαδικασία να ξαναμιλήσουμε για τις ωραίες εποχές του ελληνικού μπάσκετ. Πολλά μπράβο!

Μια ερώτηση θα ήθελα να κάνω και όποιος θέλει ας απαντήσει.
Ποιός ήταν καλύτερος σκόρερ; Ο Φόρντ ή ο Γουίγκινς;

Nasos είπε...

Μια παρατήρηση μόνο σχετικά με τον Αλφόνσο και την Παπαγάρα.

Τη χρονιά που ο Αλφόνσος έπαιξε στο Σαλούν, ο ΑΣΠ όχι μόνο δεν πάλευε για την παραμονή (πρωτοφανές για την ιστορία της ομάδας) αλλά βγήκε και στην Ευρώπη με τεράστιες νίκες επί ΑΕΚ και Ολυμπιακού (triple-crown εκείνη τη σεζόν). Τόσο μεγάλη ήταν η συνεισφορά του παικταρά Φορντ στην ομάδα.

Αλφόνσε, δεν σε ξεχνάμε ποτέ.

NIK PAP74 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Drazen είπε...

@ keith
σε ΟΛΑ με βρίσκεις σύμφωνο

@ Μανο , Θοδωρή 76
σας ευχαριστούμε παιδιά!

Τώρα όσον αφορά το ερώτημά σου Θοδωρή για το ποιός είναι καλύτερος σκόρερ , προσωπικά εγώ θα σου έλεγα... και οι δύο.
Αν πρέπει να το ξεψαχνίσουμε τότε μάλλον κερδίζει ο Αλ. Χωρίς να είμαι σίγουρος έχω την εντύπωση πως είχε περισσότερες κινήσεις στο οπλοστάσιό του, σούταρε με καλύτερα ποσοστά και , το πιο σημαντικό , ανέβαζε τις ομάδες που έπαιζε.
Με Παπάγου όπως σωστά επεσήμανε ο Νάσος βγήκε Ευρώπη , το Περιστέρι το έφθασε Ευρωλίγκα , με ΟΣΦΠ έπαιξε ρόλο και η ατυχία και δεν έκανε το νταμπλ με συμμετοχή και στο ff της Μπολόνια.

Ο Ουίγκινς ήρθε μεγάλος στα μέρη μας (34χρ) και μπορεί να μην κατάφερε να σώσει τον Μύλωνα αλλά το Σπόρτιγκ το έβγαλε Ευρώπη. Mάλιστα τη σαιζόν 95-96 βγήκε και με διαφορά 1ος σκόρερ στο Κόρατς. Και μάλιστα με νούμερα που ζαλίζουν (27π , 54%δ, 48%τρ).
Στον Πανιώνιο των κοινοτικών πάλι απογοήτευσε. Ο 38χρονος Μίτσελ είχε να αντιμετωπίσει και το εχθρικό κοινό της πλατείας που ειρωνευόταν την ηλικία του , βρέθηκε και σε ομάδα με λανθασμένη χημεία , δεν ένιωσε επιθυμητός και μάλλον τα παράτησε και ο ίδιος.

Όπως κατάλαβες δεν σου απάντησα ξεκάθαρα...

Ανώνυμος είπε...

παιδια τι θα λεγατε για καποιο αφιερωμα σε παικτες που ξεκινησαν ως το next big thing αλλα καπου "στραβωσε"?πχ οικονομου(σε παο ηταν ολα τα λεφτα κ μετα μονο στον πανιωνιο "επανηλθε"),γαλακτερο(στο 1ο ευρομπασκετ που ειδα,νικητρια γερμανια(με χαρνις κτλπ),εβγαζε ματια,αλλα μετα...

stratos kalantzis είπε...

@ανώνυμος: εδώ και καιρό σκέφτομαι να γράψω κάτι σχετικό με τον Θύμιο....

Drazen είπε...

Στράτο η ιδέα του φίλου είναι εξαιρετική και ως ο πιο κατάλληλος που είσαι προτείνω να μαζέψεις τα στοιχεία σου και να γράψεις το αφιέρωμα.

Θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον!



stratos kalantzis είπε...

Φίλε Ντράζεν, το σκέφτομαι καιρό να το κάνω, αλλά θέλω να το εξοατομικεύσω για τον καθένα όπως έκανα πχ με τον Φάνη.

Για τον Ρεντζιά το δουλεύω μέρες στο κεφάλι μου, αλλά μου προέκυψε ο Ντανίλοβιτς. Έχω κάτι και για Οικονόμου-Μυριούνη και ίσως βάλω και Γαλακτερό.

Θα πάω για τρέξιμο να το σκεφτώ καλύτερα...

Πότε θα σηκώσεις νέο επεισόδιο Μάτζικ-Μπερντ?

Ανώνυμος είπε...

ωραιο αφιερωμα

Δημοσίευση σχολίου