RSS

Larry Bird : Guts and glory / Celtics-Pacers game 5 1991


 


Η ανάρτηση του “Chief R.Parish”  σχετικά με την αυταπάρνηση του Larry Legend άρεσε – και δικαίως – σε όλους.
Προσωπικά την βρήκα μία απ’ τις καλύτερές του και με ξεσήκωσε ώστε να ψάξω τη βιβλιοθήκη μου για να βρω έστω ένα απόσπασμα που μιλάει για τον συγκεκριμένο αγώνα.
Η έρευνα έφερε αποτέλεσμα και παρακάτω θα σας παραθέσω ένα κομμάτι απ’ το βιβλίο «Bird watching» της J.MacMullan











 
απόδοση: Drazen

Η αλήθεια είναι πως θα έπρεπε να έχω αποσυρθεί μετά  τη πρώτη μου εγχείριση το καλοκαίρι του ’91. Εκείνη τη χρονιά παίξαμε με τους Πέισερς στον πρώτο γύρο με εμένα σε κακή αγωνιστική κατάσταση. Ο πόνος που ένιωθα στα πόδια με έκανε να μην μπορώ κάποιες φορές να κουνήσω τα δάχτυλά μου. Δεν μπορούσα ούτε να σταθώ ούτε να ξαπλώσω .
Ένιωθα πραγματικά άσχημα,  αλλά πως μπορούσα να λείψω απ’ τα playoffs;

Θυμάμαι πόσο άσχημα ένιωθα μετά την ήττα στο 4ο παιχνίδι στο Square Arena.
Ήθελα τόσο πολύ να γίνω καλά και να βοηθήσω την ομάδα μου στο Garden.

Επισκέφτηκα τον Νταν (σημ. ο προσωπικός του φυσιοθεραπευτής) και αυτό που έδειξαν οι εξετάσεις δεν ήταν καλό: «Λυπάμαι , δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω».
Έφυγα σκεφτόμενος πως αυτό ήταν.
Τελείωσα.
Μπήκα στο αυτοκίνητο και μετά από λίγη ώρα αναγκάστηκα να σταματήσω.
Ο πόνος ήταν αφόρητος.

Έστω και έτσι ξεκίνησα τον αγώνα. Στην αρχή αισθανόμουν χάλια αλλά όσο άρχιζα να ζεσταίνομαι , ξέχασα τον πόνο.
Τον άφησα πίσω μου.

Κερδίσαμε τον αγώνα και εντέλει τη σειρά με ξεχωριστή στιγμή ένα χτύπημα στο κεφάλι  στην προσπάθειά να κυνηγήσω μια χαμένη φάση. Για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι και πολλά γιατί ήμουν ζαλισμένος πηγαίνοντας  στα αποδυτήρια.
Ένα όμως θυμάμαι ξεκάθαρα: Τίποτα στον κόσμο ,  ούτε η πλάτη ούτε το χτύπημα δεν θα με κρατούσε έξω απ’ το παιχνίδι.

Ρωτάω τον γιατρό Άρνι Σέλερ αν μπορώ να επιστρέψω.
-« Έκανες αρκετά Λάρι».

Το πλήθος έξω ζητωκραύγαζε το όνομά μου: Lar-ry ! Lar- ry!
Τον κοιτάω στα μάτια λέγοντάς του: «Με τίποτα».

Βγαίνοντας απ’ το τούνελ ο κόσμος παραληρεί. Madness.
Νικήσαμε. 

Χρόνια μετά ο Donnie Walsh (πρόεδρος των Πέισερς) μου εκμυστηρεύτηκε πως ήξερε ότι θα επέστρεφα και θα κερδίζαμε εμείς τον αγώνα.
Το οποίο και έγινε. 


 (Λάρι , δεν το ήξερε μόνο ο  Walsh. Το ήξερε όλη η υφήλιος. Απ’ το Garden μέχρι την Ελλάδα. Και ήταν τέτοια η αυταπάρνησή σου που 21 χρόνια μετά ο Στράτος ένιωσε την ανάγκη να γράψει γι’ αυτή και αρκετός κόσμος να σχολιάσει.
Λίγο το’ χεις;)



  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

11 σχόλια:

levingston είπε...

το basket δεν είναι μόνο αθλητικά προσόντα... πάνω απο όλα είναι μυαλό και θέληση για την νίκη! και αυτό το απέδειξε ποιό πολύ απ'όλους ο μεγάλος Λάρι!

stratos kalantzis είπε...

Ο ΗΓΕΤΗΣ...

Κάθε φορά που βλέπω την αντίδραση του κοινού όταν πατάει παρκέ, με πιάνει δέος...

Sir Charles είπε...

ΤΕΡΑΣΤΙΕ LARRY...

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψεις αυτό που έγινε τότε, αλλά και τη γενικότερη αγωνιστική συμπεριφορά του Larry Bird..
Συγχαρητήρια στα παιδιά που δημιουργούν τα άρθρα αυτά.Πρέπει να τα διαβάσει όλος ο κόσμος που ασχολείται συνειδητά με το μπάσκετ.Να σταματήσουμε να θεοποιούμε όλες αυτές τις σημερινές μαριονέτες που το παίζουν παιχταράδες..

LikeMike είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=Z0gy74HO85o&feature=related
Απο το 10:40 και μετά ο γιατρός του Μπέρντ περιγράφει με γλαφυρό τρόπο πόσο πόνο υπέμενε ο Λάρρυ και παρόλα αυτά συνέχιζε να παίζει.Και να παίζει τρομερά

Nasos είπε...

Πολύ φοβάμαι πως αυτό το βιβλίο δεν θα μπορέσουμε να το βρούμε σε ηλεκτρονική μορφή :(

Ανώνυμος είπε...

Ντράζεν το προτείνεις το βιβλίο?
Μπορώ να το πάρω για £4 συνολικά (τα καλά του να ζεις Αγγλία!)

Nasos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Nasos είπε...

Τελικά το βρήκα 5,50 ευρώ μεταχειρισμένο στο Alibris και το παρήγγειλα από εκεί. Δεν είδα να παίρνει διθυραμβικές κριτικές αλλά σε 300τόσες σελίδες όλο και κάτι καλό θα έχει να πει ο Larry.

Το καλό είναι πως είναι αρκετά μεταγενέστερο του "Drive" (που βγήκε το '90), συνεπώς περιέχει και τα επόμενα στοιχεία της καριέρας του.

Drazen είπε...

Ανάμεσα στο drive (πολύ μέτριο) και το συυγκεκριμένο , προτείνω το Watching.

αναφέρει τα σημαντικότερα βήματά του ως παίκτης(σε κάποιο στιγμή παραδέχεται πως έπρεπε να είχε αποχωρίσει μετά το 1ο χειρουργείο) αλλά κυρίως γράφει για τη μετά-παίκτη καριέρα:
Πως οι Σέλτικς δεν τον έπαιρναν στα σοβαρά ως διοικητικό παράγοντα (Λ.Μπράουν - Γουίλκινς / αν το διαβάσεις θα καταλάβεις...) και απλά τον είχαν ως - κοινώς λεγόμενη - γλάστρα! Επίσης για την προσέγγιση του Welsh , την αγαπημένη του Ιντιάνα και εξηγεί τη προπονητική του φιλοσοφία: αυστηρά 2 μόνο β.προπονητές προπονητές (ένας για την άμυνα , ένας για την επίθεση) - ο ίδιος να μην δίνει οδηγίες στα time outs , και πολλά ακόμη που δείχνουν μία διαφοερετική προπονητική προσέγγιση.

Το βιβλίο τελειώνει μετά το λοκάουτ.

Προσωπικά πέρασα ευχάριστα διαβάζοντάς το.

Επειδή μου αρέσει να μιλάμε για βιβλία αν κάποιος φίλος των Σέλτικ θέλει να διαβάσει κάποιο βιβλίο προτείνω :
α) unfinished business (ο,τι έχω διαβάσει είναι εξαιρετικό)
β) the last banner

Nasos είπε...

Ενδιαφέρουσες προτάσεις.

Δυστυχώς το Unfinished Business το βρήκα μόνο σε έκδοση με σκληρό εξώφυλλο και υψηλή τιμή (~30 ευρώ), άρα μάλλον θα πάω πάσο.

Το Last Banner όμως το βρήκα γύρω στα 10 ευρώπουλα και θα το παραγγείλω σύντομα (εννοείται για ebook ούτε λόγος να γίνεται, είναι και τα 2 παλιά βιβλία).

Παράλληλα βρήκα τζαμπέ (βλ. ebook) το Breaks of the Game του Halberstam, που πραγματεύεται τους Blazers του '79 και παίρνει πολύ καλές κριτικές.

Drazen είπε...

Νάσο ,
το Breaks of the game μιλάει για μία εποχή που το ΝΒΑ μαστιζόταν από ναρκωτικά και δεν "πουλούσε".

Διάβασα πριν καιρό τα πρώτα δύο κεφάλαια , μου άρεσε αλλά μετά το παράτησα!
Ιδέα δεν έχω γιατί το άφησα!!!

Το αγόρασα γιατί το θεωρούν ως το Νο1 βιβλίο για ΝΒΑ. Αν κρίνω απ'τον συγγραφέα (που έχει γ΄ραψει το υπέροχο playing for keeps) θα είναι φοβερό!

Δημοσίευση σχολίου