RSS

The Legacy


Δεη ήθελε και πολύ. Κάτι το πρωτοσέλιδο της Sporday την επομένη του θριάμβου του Παναθηναϊκού , κάτι δύο κείμενα των Καρύδα και Συρίγο και το “talk of the town” στις μέρες που διανύουμε είναι το αν και κατά πόσο ο Διαμαντίδης ξεπέρασε το legacy του Νικ . Δύο ακόμα αξιόλογα blogs θέτουν το θέμα επί τάπητος (http://basketikos.blogspot.com/2011/05/blog-post.html ,http://zoysblog.blogspot.com/2011/05/vs.html). Επίτηδες χρησιμοποιώ «αμερικανιές» μιας και εκείνοι έχουν αναγάγει κάτι τέτοια σε επιστήμη. Απ’ την δεκαετία του ’60 και το ερώτημα Will ή Russell περάσαμε στο Magic ή Bird και τελευταία στο Michael ή Kobe. Κατά καιρούς ανασύρουν τέτοιες συγκρίσεις για να γίνεται κουβέντα και να διαφημίζεται το μπάσκετ. Κάτι ανάλογο γίνεται και τώρα με εμάς.


Έχοντας περίπου την ίδια ηλικία με τον Διαμαντίδη (άρα παρακολουθώντας τον απ’ τα χρόνια του στον Ηρακλή) και έχοντας μελετήσει τον Νίκο Γκάλη σε παιχνίδια του απ’ το 1984 μέχρι και το 1994 , ένα έχω να πω. Αν και περιφερειακοί πρόκειται για δυο ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικούς μπασκετμπολίστες. Στα μάτια μου είναι σαν να συγκρίνουμε πορτοκάλια και μήλα. Για τέτοια – σε στυλ , τρόπο παιχνιδιού – διαφορά μιλάω. Πιο δόκιμο μου φαίνεται να συγκρίνουμε – παικτικά πάντα – τον Φάνη με τον Δαμαντίδη ή τον Αλφόνσο Φόρντ με τον Γκάλη .

Οι δύο διακεκριμένοι και καθόλα σεβάσμιοι για το έργο τους δημοσιογράφοι έγραψαν για τα σημεία που υπερέχει ο ένας έναντι του άλλου και κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα . Ο Διαμαντίδης τον ξεπέρασε. Αλλά και εμείς δεν πήγαμε πίσω. Ο giogrgospapadopoulos έγραψε για διαφορετικές εποχές και διαφορετική προπόνηση, ένας ανώνυμος για «σύγχρονα 2-3αρια που δεν ξέρουν να σουτάρουν» και ο Β.Α. – με ύφος ολίγον τι δασκαλίστικο που δικαιολογημένα ενόχλησε ορισμένους- μας προέτρεψε «να ξεκολλήσουμε απ’ το παρελθόν» και πως «μπασκετμπολίστες με επιθετικό ταλέντο όμοιο με του Γκάλη θα δούμε πολλούς στο μέλλον».

Εγώ αν έπρεπε να γράψω σε μία πρόταση την γνώμη μου θα ήταν η εξής: Λόγω των διαφορετικών καταβολών και μπασκετικών επηρεασμών των δύο παικτών θα ήταν ΑΦΥΣΙΚΟ ο Γκάλης να είχε τις αρετές του Διαμαντίδη και ο Διαμαντίδης τα προσόντα του Γκάλη. Παρακάτω θα εξηγήσω τι εννοώ.

Ο Νίκος Γκάλης γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσεϊ το 1958. Μεγάλωσε βλέποντας και διαβάζοντας τα κατορθώματα των Rick Barry , Maravich , Gervin , Julius Erving. Γράφω επίτηδες μόνο τους περιφερειακούς παίκτες γιατί ένας έφηβος με ύψος κάπου στο 1.80μ είναι λογικό να ταυτιστεί περισσότερο με μπασκετμπολίστες που παίζουν στην ίδια θέση με εκείνον παρά με γίγαντες σαν τον Jabbar και τον Walton. Στη δεκαετία του ’70 το αμερικάνικο μπάσκετ στηρίζονταν στην ατομική πρωτοβουλία και η μονάδα υπερείχε του συνόλου (φωτεινό παράδειγμα το ΑΒΑ). Αυτό διαφημίζονταν και προβάλλονταν τότε (ώσπου εμφανίστηκαν οι Bird και Magic και με το παιχνίδι τους ανάγκασαν τους θεατές να εκτιμήσουν το ομαδικό παιχνίδι). Μόνο οι Knicks διαφοροποιούνταν λιγάκι με το μπάσκετ που έπαιζαν. Οι εφημερίδες και οι θεατές επιδοκίμαζαν τον πρώτο σκόρερ και ποτέ τον πρώτο σε κλεψίματα διότι απλά η στατιστική αυτή ήταν τόσο αδιάφορη που δεν αναφέρονταν καν στις εφημερίδες την επόμενη ημέρα! Πως λοιπόν κύριοι Καρύδα , Συρίγο και άλλοι πολλοί ζητάτε από ένα παιδάκι με άφρο μαλλί να ενδιαφέρετε να καλλιεργήσει και το κομμάτι της άμυνας αφού στην χώρα που μεγάλωσε δεν έδιναν και τόση σημασία; Ο Γκάλης ερχόμενος στην Ελλάδα βρήκε το ευρωπαικό μπάσκετ να κινείται σε up tempo ρυθμούς και την επίθεση να κυριαρχεί. Την εποχή εκείνη οι Αμερικανοί έδιναν την προβολή που άξιζε σε αμυντικούς παίκτες όπως οι Michael Cooper και Dennis Johnson και σιγά σιγά ακούγονταν λέξεις όπως “help and recover , team defense” από τους σχολιαστές Dick Stockton και Tommy Heinsohn. Πίσω στην Ελλάδα όμως πλην του Γιαννάκη ουδείς άλλος δεν χαμήλωνε το σώμα του να παίξει άμυνα. Εδώ φτάσαμε στο σημείο να καλείται στην Εθνική ο Λυπηρίδης διότι είναι καλός αμυντικός(!) Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν είχα καμία αξίωση απ’ τον Γκάλη να παίζει και άμυνα . Είναι – στα δικά μου μάτια – λογικό. Όσο για τα rebounds (γιατί «κατηγορήθηκε» και για αυτό) αν μου πείτε έστω και έναν κοντοπίθαρο 1.83μ που να τα μαζεύει σαν στραγάλια τότε θα υποβάλω τα σέβη μου. Άντε γιατί μερικές φορές γράφουμε ο,τι βλακεία μας κατέβει (μεταξύ αυτών και εγώ…)

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης γεννήθηκε 22 χρόνια αργότερα το 1980. Από όταν άρχιζε να καταλαβαίνει το μπάσκετ (δηλ σε ηλικία 13χρονών και μετά) διάβαζε για το ρομποτικό μυαλό του Ζντοβτς , έβλεπε τους Μπαζάρεβιτς και Κολντεμπέλα να παίρνουν μετάλλιο , τους Μπακατσια και Παταβούκα να καλούνται στην Εθνική γιατί ο πρώτος παίζει άμυνα και ο δεύτερος κατεβάζει σωστά την μπάλα και βάζει και κανένα τρίποντο (το Τρίποντο τα έγραφε δεν είναι δικά μου) και να μένει εκτός ο Κορωνιός γιατί είναι πρώτα σκόρερ και μετά playmaker. Έβλεπε στην τηλεόραση τους τελικούς Πρωταθλητριών να λήγουν εκεί γύρω στους 60 πόντους (1993 59-55 , 1994 59-57 , 1996 67-66 , 1997 73-58 , 1998 58-44). Σύσσωμος ο Ευρωπαϊκός Τύπος αποθέωνε τον Μάλκοβιτς και την ασύλληπτη ιδέα του : αργές επιθέσεις – λίγες κατοχές άρα και λιγότερα σουτ – και ξύλο στην άμυνα. Οι νεότεροι φανταστείτε την Σιένα και θα έχετε μια καλή άποψη για το μπάσκετ που παίζονταν τότε. Ήταν η εποχή που η άμυνα είχε θεοποιηθεί –σε βάρος της επίθεσης- και ο Συρίγος τα έχωνε στον Γκάλη γιατί στα 35 του δεν παίζει άμυνα (έχω το συγκεκριμένο κείμενο δίπλα μου ) «ξεχνώντας» να τονίσει τις απίστευτες εμφανίσεις του Νικ στην Ευρώπη με την φανέλα του Παναθηναϊκού (στη Μπανταλόνα και στο Καντού στα 36 του πραγματοποιεί μυθικές εμφανίσεις ενώ την Λιμόζ την αποκλείει μόνος του) . Και αυτά που γράφω δεν είναι μυθοπλασίες. Τα Τρίποντα της εποχής είναι ο αδιάψευστος μάρτυράς μου.

Πως λοιπόν ζητάμε απ’ τον νεαρό Δημητράκη να καλλιεργήσει το φονικό ένστικτο σε μια εποχή όπου αυτό ακριβώς το στοιχείο διώκοταν σαν ποινικό αδίκημα από δημοσιογράφους και οπαδούς; Δεν είναι τυχαίο πως απ’ την γενιά του Διαμαντίδη μόνο ο Διαμαντόπουλος ξεπετάχτηκε με επιθετικές αρετές. Ουδείς άλλος. Φέτος έδειξε πως μπορεί να σταθεί και επιθετικά αλλά το χρονικό δείγμα είναι μικρό για ασφαλή συμπεράσματα (ούτε ένας χρόνος) .

Στο μόνο που μπορώ να τους συγκρίνω – παικτικά - είναι στη πάσα. Ούτε στην επίθεση (άδικη για Διαμαντίδη) ούτε στην άμυνα (άδικη για Νικ). Για τα rebounds και μόνο που το γράφω γελάω …

Ο 3D makes the right play , που λένε και οι Αμερικανοί. Δίνει δηλαδή ΠΑΝΤΑ την σωστή πάσα που «λέει» το σύστημα. Υπάρχει μία φάση στον τελικό Κυπέλλου που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Ο Ολυμπιακός γυρίζει υποδειγματικά την μπάλα και οι περιστροφές του ΠΑΟ έχουν πάρει φωτιά. Ο Τεόντοσιτς λαμβάνει την μπάλα 2 μέτρα έξω απ’ την κορυφή του τριπόντου. Το σύστημα λέει πως πρέπει να την δώσει στον διπλανό του που είναι αμαρκάριστος στη γωνία (ο ΠΑΟ δεν προλαβαίνει να καλύψει τον γωνιακό παίκτη). Αν’ αυτού προτιμά να ρισκάρει δίνοντας διαγώνια πάσα στον Μαυροκεφαλίδη που κόβει στη ρακέτα. Ο Διαμαντίδης δεν θα ρίσκαρε ποτέ αυτήν την πάσα. Ο Γκάλης, ναι. Το ταλέντο που είχε στην πάσα ήταν θέμα ενστίκτου και όχι πλάνου. Αυτό για μένα έχει μεγαλύτερη αξία γιατί δίνει «χρώμα» στη πάσα.

Οι Ευρωπαϊκοί τίτλοι είναι ένα κριτήριο που δεν μπορεί να μετρηθεί στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ο Γκάλης στα ff που συμμετείχε με την φανέλα του Άρη δεν ήταν ποτέ του φαβορί . Μόνο το ’94 διεκδίκησε σοβαρά τον τίτλο. Ο Διαμαντίδης και στα 3 Ευρωπαϊκά που κατέκτησε ήταν σε δύο το πρώτο φαβορί (’07 στο ΟΑΚΑ , ’11 στο Παρίσι) ενώ στο Βερολίνο είχε τις ίδιες πιθανότητες με Μπαρτσελόνα και ΤΣΣΚΑ.

Επειδή σας κούρασα και πιθανόν να χαθήκατε στην μετάφραση με όλα τα παραπάνω ΦΥΣΙΚΑ και δεν σκοπεύω να μειώσω την αξία του Διαμαντίδη. Είναι με την αξία του και την δουλειά του ο πρώτος της γενιάς του (και όχι μόνο). Τον Παπαλουκά τον έχει ξεπεράσει. Τον Σπανούλη επίσης. Τον Γιαννάκη , ναι. Τον Φάνη – με πόνο καρδιάς λόγω της τρομερής αδυναμίας που του έχω – με τις φετινές του εμφανίσεις , ναι. Τον Γκάλη , όχι.

Υ.Γ. Επιθετικό ταλέντο όμοιο με του Γκάλη δεν είμαι και τόσο αισιόδοξος ότι θα δουν τα μάτια μου. Εντάξει φίλε Β.Α. το μπάσκετ άλλαξε , η προπόνηση και η ιατρική βελτιώθηκε , οι 50 πόντοι αποτελούν παρελθόν (τι κρίμα!) . 17 χρόνια μετά την εθελούσια έξοδο απ’ το κλειστό των Αμπελοκήπων και τα ματάκια μου δεν έχουν δει διπλό σπάσιμο της μέσης στον αέρα. Μπορεί να άλλαξαν όλα στο μπάσκετ αλλά κάποιες κινήσεις είναι – και θα μείνουν – αναλλοίωτες , αξεπέραστες και αποτελεσματικές στο χρόνο. Όλοι μας ξέρουμε πως η συγκεκριμένη κίνηση δεν έχει αντίπαλο (όπως το fadeaway bank shot του Νοβίτσκι). Μόνο που την συγκεκριμένη δεν τολμά κανένας να την δοκιμάσει.

Γιατί φοβάται μην τυχόν εκτεθεί όταν φευγαλέα φέρουμε στο μυαλό μας εκείνον που την πρωτοδοκίμασε ….

Υ.Γ. Gangster βλέποντας το παιχνίδι ΠΑΟ-ΟΣΦΠ =42-40 παρακολουθώ ένα Γκάλη στα 37 του να οδηγεί μαεστρικά σε επίθεση και οργάνωση την ομάδα του στη νίκη. Ειδικά ένα καλάθι μπροστά στα απλωμένα χέρια του Φασούλα και μία πάσα στον αέρα που έβγαλε σε αιφνιδιασμό τον Πάσπαλι , με έκανε να μελαγχολήσω. Τι κι αν (what if) ο Γκάλης είχε παραμείνει στην ομάδα και δεν μάλωνε με τον Πολίτη; Μήπως η ιστορία θα του έδινε έστω και την ύστατη στιγμή αυτό που του χρωστούσε τόσα χρόνια; Εγώ λέω ναι. Στα ματσαρίσματα με Ρεάλ ο Σαμπόνις δεν θα έκανε πάρτι απέναντι στον Βράνκοβιτς και το δίδυμο Γκάλη – Πάσπαλι (αφού θα είχε μάθει να συνυπάρχει) θα προσέθετε περισσότερους πόντους από όσους θα έτρωγε στην άμυνα. Και τότε το πρώτο Ευρωπαϊκό θα το είχε σηκώσει αυτός που σήκωσε στις πλάτες του και το ελληνικλο μπάσκετ. Ο Νίκος Γκάλης.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

69 σχόλια:

Nasos είπε...

Πολύ ωραία ανάλυση. Απευθείας σύγκριση μεταξύ των δύο δεν μπορεί να γίνει, όχι μόνο γιατί είναι διαφορετικοί παίχτες σε διαφορετική θέση αλλά και γιατί ως γνωστόν το μπάσκετ έχει αλλάξει άρδην.

Κάποτε ο Γκάλης έβγαινε πρώτος σκόρερ της Α1 με 40+ πόντους μέσο όρο. Όχι πολύ παλιά, ήταν μέσα στη δεκαετία του '90. Δεύτερος σκόρερ ο Ίνγκραμ με ελάχιστα λιγότερους. Υπήρχαν μερικοί ακόμα παίχτες με πάνω από 30 πόντους μ.ο. Σήμερα αρκεί μέσος όρος 12π-5ρ για να βγει κάποιος στην All Star ομάδα της Ευρωλίγκας!

Εφόσον δεν μπορούν να γίνουν απευθείας συγκρίσεις, μένει να μελετήσουμε το πόσο επηρέασε το άθλημα ο κάθε παίχτης. Και μόνο να σκεφτούμε ότι χωρίς τον Γκάλη ο Διαμαντίδης ίσως δεν θα υπήρχε, είναι αρκετό. Δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση.

Αν ο Διαμαντίδης δεν είχε βάλει το περίφημο τρίποντο του 2005 και δεν είχαμε πάρει το Ευρωμπάσκετ, δεν πιστεύω ότι η κατάσταση θα ήταν πολύ διαφορετική σήμερα. Πάλι η εθνική θα κυνήγαγε μετάλλια ή έστω τετράδες, πάλι ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό θα αλώνιζαν στην Ευρώπη. Δεν είναι η ίδια κατάσταση με το '87 και το '89.

Αν ο Γκάλης έπαιζε σήμερα, πιστεύω θα είχε άνετα 20 πόντους και 5-6 ασίστ μ.ο. (ίσως και παραπάνω). Αν ο Μήτσος έπαιζε τότε, πολύ αμφιβάλλω αν θα ήταν καλύτερος πχ. του Φάνη. Με κάποια δόση υπερβολής, ίσως να ήταν απλώς ένας... βελτιωμένος Πίτις.

Τέλος, ο Κορωνιός πολύ καλά έκανε και δεν έπαιξε μία στην Εθνική. Στο Περιστέρι μπορεί να έκανε κουμάντο αφού ήθελε μια μπάλα μόνος του, αλλά στην Εθνική δεν πέρναγαν αυτά. Τον θυμάμαι στο Ιωβηλαίο του '91 στο ΣΕΦ να μην μπορεί ούτε layup να βάλει. ΟΚ, το παραδέχομαι, πάντα τον είχα άχτι, αυτόν και την ομάδα του.

Όσο για τον Wilt δεν υπάρχει δίλημμα. Είναι σαφώς χειρότερος από τους Russell και Kareem.

Β.Α. είπε...

Φίλε Drazen, καταρχήν ζητώ συγγνώμη αν το ύφος μου πέρασε ως δασκαλίστικο στο προηγούμενο post, δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου, απλά με έχουν κουράσει οι εξωαγωνιστικές αερολογίες των μεγαλύτερων σε ηλικία δημοσιογράφων και παρατηρητών για τον Γκάλη που μας "γνώρισε το μπάσκετ" κτλ, τη στιγμή που αυτά μηδαμινή σημασία έχουν όταν αναλύουμε το παιχνίδι δύο παικτών. Προφανώς σε αυτούς που αναφερόμουν δε συγκαταλέγεσαι ούτε εσύ, ούτε ο Στράτος ούτε κανένας από αυτό το blog, εφόσον όπως και στο παρόν άρθρο κάνεις (-ετε) πάντα ποιοτική και καθαρά αγωνιστική ανάλυση.

Αυτά που λες για το περιβάλλον και το πώς ανήλθαν οι 2 παίκτες είναι προφανώς ολόσωστα και αυτό είναι και το κύριο point μου. Διαφορετικές συνθήκες, άρα δεν μπορεί να ανακυρηχθεί απόλυτος νικητής σε μια τέτοια σύγκριση.

Επιπροσθέτως, μη συγχέεις το "ταλέντο" με το "impact". Πολλοί παίκτες και σήμερα έχουν πολύ επιθετικό ταλέντο, απλά δεν είναι δυνατόν να επιδράσουν στο παιχνίδι στον ίδιο βαθμό που επιδρούσε ο Γκάλης, ακριβώς επειδή η αμυντική προετοιμασία και ικανότητα των αντιπάλων του σήμερα είναι πολύ ανώτερη.

Όσον αφορά το αν θα ξαναδούμε εφάμιλλο scoring ταλέντο με του Γκάλη, γιατί όχι; Το impact του δε θα είναι το ίδιο, εφόσον το σημερινό ευρωπαϊκό μπάσκετ μέσω κανονισμών και τακτικής μπορεί πολύ εύκολα να "στραγγαλίσει" το ατομικό επιθετικό ταλέντο των περισσότερων παικτών, αλλά με το σημερινό (και μελλοντικό) επίπεδο της τεχνικής και της προπόνησης the sky is the limit για το πού μπορεί να φτάσει ένας παίκτης (φέρε στο μυαλό σου Dirk, Manu και λοιπούς).

zed είπε...

Θα συμφωνήσω σε όσα λες. Ιδίως στο ότι ο ένας ήταν τρομερά επιθετικογενής και ο άλλος τρομερά αμυντικογενής παίκτης. Όχι μόνο λόγω του backround του Γκάλη, όχι μόνο γιατί η άμυνα των δεκαετιών '80 και'90 δεν έχει σχέση με το σήμερα, αλλά και γιατί όταν είσαι ένας παίκτης που θα έχεις στάνταρ 30-35 πόντους το ματς, χωρίς να υστερείς μάλιστα και στο δημιουργικό κομμάτι ποιος θα σε κατηγορήσει για την άμυνα;

* Πολύ ωραίο άρθρο και ξεκούραστο στην ανάγνωση ίσως και γιατί είναι το θέμα των ημερών ανάμεσα στους μπασκετικούς. Αν και δεν πιστεύω ότι θα αποτελέσει η συγκεκριμένη σύγκριση πηγή σοβαρών συμπερασμάτων ή είναι ικανή να μας απασχολήσει τόσο σοβαρά και τα επόμενα χρόνια όπως υποστηρίζει ο κ. Καρύδας.
* Δεν έχω γυάλινη σφαίρα, αλλά με τα δεδομένα του σύγχρονου μπάσκετ είναι όντως δύσκολο να συναντήσουμε ξανά περίπτωση Γκάλη όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
* Τιμή για το ταπεινό μου blog να αναφέρεται από το "3-ponto". Συνεχίστε την καλή δουλειά, όλα τα παιδιά στο ιστολόγιο. Χρειαζόμαστε τέτοια blog.

Gangster είπε...

Drazen πολυ ωραια αναλυση , συμφωνω απόλυτα μαζί σου, εκτός ισως από τη σύγκριση με το Γιαννάκη.Ξέρω ότι πολύς κόσμος(εισαι και εσυ μεσα)οταν θυμουνται Γιαννακη τους ερχονται στο μυαλό τα ''χειροφρενα '' του Δρακου και οι κακές στιγμές του...Όμως σας υπόσχομαι οτι μέσα απο τα Retro games θα ξαναγνωρίσετε τον Γιαννακη και θα ανακαλυψετε το μεγαλείο αυτού του αθλητή.(Μην λαβετε υπόψιν το επόμενο retro game , κανει τραγική εμφάνιση....)
Επειδή εθιξες το παιχνίδι του Κυπέλλου το 1994 που διεξάχθηκε 1-2 μηνες πρίν την αποχώρηση του Γκάλη, υπόσχομαι να υπάρξει μια ανάρτηση συντομα με τις ''κρυφές'' ιστορίες και μυστικές συναντήσεις σχετικα με την ιστορία Γκάλη- ''κυρίου'' Πολίτη, -που πολλοί δεν γνωρίζουν- και οδήγησαν τελικά τον μεγαλύτερο Έλληνα μπασκετμπολίστα να πει το αντίο με τέτοιο άδοξο τρόπο..

Ανώνυμος είπε...

ντράζεν αγόρι μου,τα σπάει η ανάλυση σου :P:P

υ.γ. ώστε "ξεπέρασε"(πότε άραγε ήταν πίσω του????λολ) και τον κιλλ μπιλ ε????

τότε στο κεντρικό στο ναύπλιο τον οκτώβριο γιατί μας έλεγες άλλα??σε δίνω λίγο στο κοινό σου,αλλά δεν πειράζει...χαχαχαχαχα...τουλάχιστον είδες κ εσύ πλεον...

κατέβα να πάμε για σουτάκια

υπογραφή: αυτοί που σε κράζανε :P:P...ξέρεις εσύ...

PAPA40 είπε...

Φίλε drazen ( και λοιποί μπασκετόφιλοι) παρακαλώ όπως μου επιτραπεί να χαρακτηρίσω τη συγκεκριμένη σύγκριση ςε ουτοπική για ακόμα ένα λόγο( Ο Νίκος τον αφήνει να εννοειθεί αλλά θα ήθελα να τον τονίσω). Οι δύο παίχτες προέρχονται από διαφορετικές μπασκετικές σχολές. (αν και η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ελληνική σχολή δεν υπάρχει και αυτό είναι ουσιαστικά το μεγαλείο του 3D) όμως για χαρη της σύγκρισης ας το δεχθώ... Ο Γκάλης έμαθε μπάσκετ εκεί που τα βασικά στοιχεία του γίνονται κτήμα σου... εκεί που γεννήθηκε και αναπτύχθηκε στον απόλυτο βαθμό το άθλημα, γι αυτό και έγινε επιθετικός παίχτης... Ο Γκάλης μέχρι τα 37 του ΞΕΧΩΡΙΖΕ. Ήταν αυτός που έκανε τη διαφορά. Νομίζω ότι ακόμα και όταν σταματούσε σε μονοψήφιο αριθμό πόντων και αυτό αποδιδόταν στο Σιγάλα... λάθος ήταν... Ομαδική άμυνα ήταν αυτή που εφάρμοζε ο Ιωαννίδης.
Ο Διαμαντίδης γαλουχήθηκε με τη λογική ότι επιβιώνω προσπαθώντας να μην έχω εμφανείς ατέλειες. Έφτασε στα 31 του, στο απώγειο της καριέρας του. Θεωρώ ότι δε γίνεται να προσφέρει κάτι περισσότερο, ούτε καν να ξαναείναι το ίδιο καλός...
Το resume στην όλη θέση μου είναι ότι δε μπορείς να συγκρίνεις ένα Αμερικανάκι με ένα Ελληνάκι στο μπάσκετ. Στη διδαχή των βασικών του αθλήματος έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε.... Και φίλε Drazen, πίατεψέ με , είναι κάτι πολύ περισσότερο από μπασκετικά πρότυπα ...είναι μπασκετικές παραστάσεις... ο Γκάλης τις είχε μπροστα του , στην καθημερινότητά του, στο σχολείο, στη γειτονιά στο κολέγιο...ήταν η δεύτερη φύση του... Ο Διαμαντίδης (όπως και κάθε Ελληνας)πήγαινε σχολείο για ρίξει κανένα σουτάκι στο διάλειμμα, να περάσει η ώρα και να πάει για 2-3 ώρες για προπόνηση και να προσπαθήσει να ρουφήξει όσο περισσότερο μπάσκετ μπορεί... Όσο γοια τις γειτονιές...νομίζω όλοι συμφωνούμε ότι εδώ το ποδόσφαιρο είναι ακόμα αυτό που υπερισχύει...
Συνεπώς δε μπορεί να συγκριθεί ο τρόπος ζωής με το wannabe τρόπο ζωής...

giorgiospapadopoulos είπε...

1.Η καλή προπόνηση βελτιώνει τους μπασκετμπολίστες αλλά σίγουρα δεν τους προσθέτει ταλέντο. Τα καλά παπούτσια σε πάνε παραπέρα αλλά δε σε οδηγούν σε πέταμα στον ουρανό κάνοντας μάλιστα εκεί στάση με τριπλό σπάσιμο μέσης. Καλός μπασκετμπολίστας με σκληρή δουλειά και υποστήριξη μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε που έχει κάποιο ταλέντο , μάγους όμως που σαγήνεψαν όλους τους φιλάθλους με τις κινήσεις τους δε μας δίνει συχνά η φύση.
2.Πάνω κάτω συμφωνήσαμε ότι η σύγκριση είναι ανυπόστατη επειδή έχουμε δύο διαφορετικές εποχές όσον αφορά τρόπο παιχνιδιού και υλικούς όρους. Επίσης ότι ο πρωτοπόρος δεν κατατάσσεται ως πρώτος, δεύτερος, τρίτος και πάει λέγοντας. Μας απέμεινε να τους συγκρίνουμε αναλύοντας το παιχνίδι τους παραβλέποντας την υψομετρική διαφορά τους. ‘Έχει καμία λογική βάση μια τέτοια σύγκριση;

Β.Α. είπε...

Η προπόνηση είναι αυτή που επιτρέπει στο ταλέντο να αναδειχθεί, το ταλέντο από μόνο του δε θα σε φτάσει στην κορυφή ποτέ. Για να είναι σε θέση κάποιος να κάνει τις μαγικές κινήσεις θα πρέπει πρώτα να αποδείξει ότι αξίζει να βρίσκεται στο παρκέ, και αυτό έρχεται μέσα από την προπόνηση.

stratos kalantzis είπε...

Με διαφορά η συγκεκριμένη ανάρτηση είναι η πιο εμπεριστατωμένη και εμβριθής αναλύσεων και ορθών αναφορών σε σχέση με την "φιλολογία" των ημερών, δίνοντας παράλληλα έναυσμα σε αναγνώστες με γνώση του αντικειμένου και δυνατότητα έκφρασης να μοιραστούν μαζί μας τις σκέψεις τους.

Εξαίρετη Drazen.

Περιμένω την "αποκάλυψη" του Gangster...

Antonis είπε...

Η (κατ' απόλυτες τιμές) σύγκριση Γκάλη - Διαμαντίδη είναι άτοπη για τους εξής λόγους:
i) Διαφορετικές εποχές (+ διαφορετικοί μπασκετικοί κανόνες)
ii) Διαφορετικές θέσεις (ο Γκάλης ήταν SG, o 3D είναι PG).
iii) Διαφορά δυναμικότητας ομάδων (ΠΑΟ και Εθνική '03-'10 είναι πιο πλήρεις ομάδες από Άρη και Εθνικη '80-'92).

Η (σχετική-υποκειμενική) σύγκριση είναι θεμιτή γιατί έτσι γίνεται κουβεντούλα. Στην περίπτωση αυτή, θεωρώ τον 3D μεταξύ των κορυφαίων ευρωπαίων (στο ίδιο επίπεδο με Μποντιρόγκα, Ντίβατς, Τζορτζεβιτς, Γκασόλ, Νοβίτσκι κλπ). Ο Γκάλης είναι μισό σκαλοπάτι πιο ψηλά, είναι ένας μύθος μαζί με Πέτροβιτς και Σαμπόνις. Ο λόγος που ο Γκάλης είναι στην κορυφαία τριάδα είναι δύο χαρίσματά του, τα οποία δεν έχει ο 3D (σε τόσο ψηλό βαθμό):
i) Ήταν απίστευτα σταθερός. Στην κακή του μέρα έβαζε 20 πόντους. Ο μοναδικός ευρωπαίος που ξέρω...
ii) Μπορούσε 1 να νικήσει 5. Μόνο ο Ντράζεν και ο Νοβίτσκι είχαν αυτό το χάρισμα στα 25 χρόνια που παρακολουθώ μπάσκετ.

Ανώνυμος είπε...

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ. ΑΛΛΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΔΙΚΗΣΩ ΤΟΝ 3D Ο ΓΚΑΛΗΣ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ.ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΣΥΚΡΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΑΙΧΤΗ ΜΕ ΕΝΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ....ΑΣ ΑΝΑΡΩΤΗΘΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ Ο ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΠΑΙΧΤΕΣ ΤΟΥ ΝΙΚ ΤΟ 87 ΚΑΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΤΟΝ "Κ. ΠΟΛΙΤΗ" ΑΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΟΧΙ ΕΝΑΝ ΑΓΩΝΑ ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΜΕ ΟΜΑΔΕΣ ΟΠΩς Η ΕΝΩΜΕΝΗ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ ( ΜΕ ΡΑΤΖΑ ΚΟΥΚΟΤΣ ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ ΒΡΑΝΚΟΒΙΤΣ ΝΤΙΒΑΤΣ ΠΑΣΠΑΛΙ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΠΕΤΡΟΒΙΤΣ...) ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ(ΓΙΟΒΑΙΣΑ ΤΣΑΤΣΕΝΚΟ ΜΑΡΤΣΟΥΛΙΟΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ 89 ΜΕ ΣΑΜΠΟΝΙΣ ΣΤΗΝ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ)... ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΠΟΥ ΜΠΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ...

Ανώνυμος είπε...

Eγώ πάντως λέω ότι πιο υπερτιμημένος παίχτης, αλλά όχι συμπαίκτης, απ'το Διαμαντίδη δεν υπάρχει. Απλά βρέθηκε στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή. Σε άλλη ομάδα, χωρίς την απίστευτη ομοιογένεια του ΠΑΟ, θα ήταν στο 40% απ'ότι τώρα. Δηλαδή πάω στοίχημα ότι αν φύγει ο Μπατίστ απ'τον ΠΑΟ ένα 30% θα πέσει αυτομάτως. Γι'αυτό και στην εθνική που δεν έχει τέτοιο δέσιμο, που δεν έχει Μπατίστ και δεν έχει και το τρίποντο η περιφέρεια όπως το'χει ο ΠΑΟ είναι μετρίως μέτριος. Ο Γκάλης είναι απίστευτα ανώτερος του σε όλα τα τεχνικά, εκτελεστικά, δημιουργικά και αθλητικά κομμάτια του παιχνιδιού. Είναι ιστορικά,και πιάνοντας το μπάσκετ απ'το 85 και τούδε, κατώτερος των Γκάλη, Γιαννάκη, (ο Χριστοδούλου κακώς συγκρίνεται με επαγγελματίες αθλητές) και Παπαλουκά (ουδέποτε έπαιξε στο επίπεδο που έπαιξε ο Παπαλουκάς 2005-2007 και στην εθνική ο Παπαλού ήταν ο ηγέτης και μετά ο Παπαδόπουλος). Για μένα είναι ένας σύγχρονος Σιγάλας στη θέση 1. Παρά ταύτα τον θεωρώ υπόδειγμα αγωνιστικής και ομαδικής φιλοσοφίας. Ας όψονται οι κκ Παπαδογιάννης, Συρίγος, Σκουντής κτλ κι από του χρόνου θα γραφτεί ανάλυση με τίτλο Μάτζικ-Διαμαντίδης-Legacy.
ΥΓ1. Υπέροχο κείμενο από έναν εραστή του μπάσκετ κι όχι του εαυτού του
ΥΓ2. Σε 3 ματς με τον Ολυμπιακό φέτος έχει δοθεί εντολή να αφήνουν το μπάσιμο στο Διαμαντίδη και να μαρκάρουν τους περιφερειακούς. Για 3 ματς ο λόγος ασσίστ/λάθη παραμένει αρνητικός. Γιατί ο πληρέστερος γκαρντ όλων των εποχών στην Ευρώπη (Παπαδογιάννης έφα) αδυνατεί να πράξει οτιδήποτε εκτός συστήματος και συνεχίζει να πετάει την μπάλα στα τυφλά στο πλάι.
ΥΓ3. Συρίγος εκπληκτικός, σε σούπερ ανάλυση όπου απαριθμεί σε 10 παραγράφους τους λόγους για τους οποίους ο Διαμαντίδης είναι ανώτερος για να καταλήξει στο ότι ο Γκάλης ποτέ δεν θα πέσει απ'το βάθρο.... Ντάξει Φίλιππα το πιάσαμε. Κι αν δεν είχες τσακωθεί με το Γιαννάκη ούτε αυτό το χρύσωμα στο χάπι δεν θα κανες.
ΥΓ4. Κι ας μπει και το εμπορικόν του θέματος. Δεν κάνει κακό. Εγώ ξέρω χιλιάδες που θα πλήρωναν να δουν το Διαμαντίδη να παίζει το μπικ εν ρολ με το Μπατίστ και το σπλην άουτ. Και κανέναν για να δει τον Γκάλη να κάνει τα δικά του ;)

Gangster είπε...

Εγω παντως αρχιζω και δε νοιωθω καλα με όλη αυτη τη συζητηση...Νομιζω οτι φτανουμε στα ορια της ασεβειας προς τον μεγαλυτερο Ελληνα μπασκετμπολιστα όλων των εποχων.
Για να μπορεις να μπεις στην τριαδα των μεγαλυτερων παιχτων στη συγχρονη ιστορία του Ευρωπαικου μπασκετ (Γκάλης , Ντραζεν, Σαμπονις)πρεπει να εισαι ένα ''φαινόμενο'' του αθλήματος.Και οι 3 ειναι ''φαινομενα'' του αθλήματος καθως είχαν δυνατότητες που τους τις εδωσε ο Θεός.Ο Διαμαντίδης σιγουρα δεν είναι ''φαινόμενο''.Ειναι ένας παίχτης που δούλεψε πάρα πολύ -και αυτό τον ανεβάζει ακόμα πιο πολυ στα μάτια όλων- , χρησιμοποίησε τα σωματικά του προσόντα στο έπακρον, και ''έδεσε'' με το μπάσκετ της εποχής.
Οχι κύριοι, ο Διαμαντίδης δεν ειναι φαινόμενο, Ο Γκάλης όμως ήταν ''ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ''.-

giorgiospapadopoulos είπε...

O Συρίγος μερικές φορές λέει κάτι απίθανες ιστορίες που σε κάνουν να αναρωτιέσαι εάν είναι μυθομανής. Για παράδειγμα αναφέρω ότι ισχυρίστηκε ότι ο Γκάλης δεν ήθελε να παίξει στο προολυμπιακό του 1988 επειδή του υποσχέθηκαν αυτοκίνητο BMW και αθέτησε η ομοσπονδία την υπόσχεση. Πάλι καλά που δε μας είπε ότι ζήτησε να του δώσουν 10 σακούλες πατάτες και κάστανα για τον χειμώνα. Εκείνη την άνοιξη του 88 ο Γκάλης είχε έναν τραυματισμό και έμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα, για τα δικά του δεδομένα, εκτός αγωνιστικών χώρων. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι πότε δεν κατάφερε να φθάσει την ποιότητα που είχε πριν τον τραυματισμό του μιας και έχασε σε ταχύτητα και φρεσκάδα. Βέβαια είχε φθάσει και τα τριανταένα. Όσοι γεννηθήκαμε στα μέσα της δεκαετίας του 70 θεωρούμε, και δικαίως, ότι αυτό το ξεπέταγμα του μπάσκετ στην Ελλάδα δεν έχει παγκοσμίως ούτε προηγούμενο ούτε επόμενο και ξέρουμε ότι οφείλεται, πρωτίστως, στον πραγματικό ήρωα των παιδικών μας χρόνων. Οι νεότεροι που δεν έζησαν τα πέτρινα χρόνια , τότε που η επιτυχία ήταν ο αποκλεισμός καμιάς Βουλγαρικής ομάδας, παίρνουν περίπου ως φυσικό δεδομένο ότι η Ελλάδα είναι παγκόσμια δύναμη στο μπάσκετ . Η έλλειψη συλλογικής μνήμης σε αυτόν τον τόπο απλώθηκε σε όλα τα πράγματα.

Ανώνυμος είπε...

παιδιά πολύ ωραία η κουβέντα σας,αλλά βλέπω ότι επαναλαμβάνεται συνέχεια το ίδιο πράγμα.

"Ο Γκάλης είναι αυτός που έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα και έκανε τους Έλληνες να το αγαπήσουν."

νομίζω εύλογα αναρωτιέμαι τι σχέση έχει αυτό με τις ικανότητές του και τη σύγκριση(αβάσιμη ή μη) με το Διαμαντίδη; Με αυτήν τη λογική, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν πρόκειται ποτέ να πλησιάσει το "μεγαλείο" του Νικ, οπότε γιατί γίνεται κουβέντα εξ'αρχής;

κατ'εμέ το να συγκρίνεις δύο παίκτες από δύο εντελώς διαφορετικές εποχές είναι άτοπο,ειδικά όταν το στυλ τους διαφέρει.τα ουσιαστικά επιχειρήματα και των μεν και των δε είναι βάσιμα πάντως. Η μόνη ένσταση που έχω είναι η παραπάνω καθώς μιλάμε για ένα καθαρά ψυχολογικό κριτήριο συμπάθειας ή ωραίων αναμνήσεων που ουδεμία σχέση έχει με το ποιος είναι καλύτερος παίκτης αγωνιστικά.

giorgiospapadopoulos είπε...

Φίλε ανώνυμε αναφέρθηκαν οι λόγοι για τους οποίους μια τέτοια σύγκριση είναι ανυπόστατη, οι εποχές, η θέση παιξίματος, διαφορά τρόπου παιξίματος του αθλήματος, άλλοι κανονισμοί, η διαφορά ύψους και δε θυμάμαι τι άλλο. Έγινε και η ανάλυση του τρόπου παιξίματος του κάθε παίχτη και πως αυτή υπαγορεύθηκε από την εποχή που έπαιξε ο κάθε παίκτης. Μην κάνουμε σαν πολιτικάντηδες, α ωραία δεν μπορεί να γίνει η σύγκριση ας προχωρήσουμε στη σύγκριση. Να πούμε μετά τι; αυτός είναι το νούμερο 1, ο άλλος το νούμερο 2; και πως και που θα κατατάξεις έναν πιονέρο;
Στη ζωή η θεματολογία δεν είναι απεριόριστη, πάντα συζητάμε για τα ίδια, περιστρεφόμαστε γύρω από τα ίδια, εκείνο που διαφοροποιείται είναι το ύφος, το στυλ με το οποίο καταπιάνεται κανείς με αυτά όπως επίσης και το αν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο πράγμα με διαφορετικούς τρόπους, δηλαδή με διαφορετικό κάθε φορά στυλ.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ αυτό που είπα είναι ότι δε θεωρώ το επιχείρημα "ο Γκάλης έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα" σχετικό με την αγωνιστική σύγκριση που γίνεται ανάμεσα σε αυτόν και το Διαμαντίδη.

Όσο για την έλλειψη συλλογικής μνήμης που λες παραπάνω, δε νομίζω ότι αυτό είναι ενδεικτικό παράδειγμά της. Το να δεχόμαστε άκριτα ότι ο Γκάλης είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας μπασκετμπολίστας επειδή κάποτε αποκλείαμε Βουλγάρικες ομάδες δε νομίζω ότι θα ήταν σωστό. Γενικά κάθε κριτική αμφισβήτηση του παρελθόντος μόνο καλά αποτελέσματα μπορεί να έχει. Αντιθέτως στην Ελλάδα συνηθίζουμε να στρουθοκαμηλίζουμε και να μυθοποιούμε τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος, λέγοντας ότι δε θα ξανάρθουν ποτέ και αυτό έχει απλωθεί παντού. Δε λέω απαραίτητα ότι αυτό γίνεται εδώ, απλά θεωρώ ότι ο δογματικός χαρακτήρας με τον οποίο παρουσιάζονται πολλά πράγματα στη χώρα μας δεν είναι ο πλέον γόνιμος.

Η συζήτηση προφανώς και είναι καλό να γίνεται ανεξαρτήτως της απόψεως που υποστηρίζει ο καθένας. Αυτά τα debates πάντα είναι ευχάριστα.

Ανώνυμος είπε...

Κανένας δε λέει ότι δε συγκρίνονται οι δύο παίχτες επειδή έφερε ο Γκάλης το μπάσκετ στην Ελλάδα (που δεν ισχύει το τελευταίο). Το αντίστροφο γίνεται. Πολλοί, όπως εσύ ας πούμε, αποδίδουν τη φήμη του Γκάλη είτε στην εξιδανίκευση του παρελθόντος, είτε σε κάποιες κολλημένες γεροντάρες που δεν ξεκολλάνε απ'την εποχή τους. Ευτυχώς που υπάρχουν τα βίντεο για να κατανοούμε ακριβώς για ποιού μεγέθους επαγγελματία μιλάμε. Όπως καλό είναι να γίνεται αναφορά στο περιβάλλον των 70ς και 80ς για να δούμε ότι δεν ήταν αντίστοιχης δυσκολίας οι επιτυχίες της Εθνικής ομάδας και των συλλόγων με τις σημερινές. Άλλο να πηγαίνει εκείνος ο Άρης των 2.5 παιχτών του τότε ελληνικού πρωταθλήματος της 1.5 ομάδας σε 3 φάηναλ φορ κι άλλο να προστίθενται 3 ευρωπαϊκά από τότε που πήγε ο Διαμαντίδης στον ΠΑΟ των ήδη 3 ευρωπαϊκών σε μια ελληνική λίγκα όπου οι μισές σχεδόν ομάδες έχουν κατακτήσει ευρωπαϊκό τρόπαιο ή έπαιξαν σε τελικό ή ημιτελικό. Άλλο να παίζεις σε 3 φάηναλ φορ ως αουτσάηντερ κι άλλο ως φαβορί. Άλλο να μπορεί στην άσχημη βραδυά σου να σε καλύψει ένας Γιασικεβίτσιους ή ένας Σισκάουσκας ή ένας Σπανούλης κι άλλο μετά από σένα να υπάρχει το χάος. Στην τελική κι επειδή μιλάμε για μπασκετμπολίστες ας δει ο καθένας ότι θέλει απ'τα βίντεο. Εγώ πάντως βλέπω ότι σε θέμα ντρίμπλας, ασσίστ, ευστοχίας, προσποίησης, κερδισμένων φάουλ, κουρτ βίζιον που λένε και οι Αμερικανοί, προσαρμογής του αντιπάλου πάνω τους δε υπάρχει σύγκριση ούτε κατά προσέγγιση μεταξύ των δύο παικτών. Είναι εντελώς άλλο επίπεδο. Όπως άλλο επίπεδο ήταν κι ο Γιαννάκης -και το απέδειξε καθαρά στην Αργεντινή το 90- ο οποίος παρότι μεγάλωσε κι έμαθε μπάσκετ στην Ελλάδα υπήρξε ως πλέη μέηκερ και δυάρι διεθνές τάλαντο. Απλά έτυχε να βρεθούν σε διαφορετικά καράβια. Οι μεν πρώτοι ήταν σε κωπήλατη τριήρη ο δε Διαμαντίδης πάνω σε ποντοπόρο ατμόπλοιο. Αυτό είναι το νόημα της συγκρίσεως εποχών. Η αναλογία επιτυχιών και προσωπικής συμβολής σ'αυτές.
Βέβαια αυτή η σύγκριση δείχνει και τη φιλοσοφία των περισσότερων ελλήνων "ειδικών" του αθλήματος. Αγία άμυνα, βρώμικη δουλειά, υπομονή, σλόου και γενικώς μπάσκετ που το θεωρούμε πιο τακτικό όχι επειδή είναι αλλά επειδή είναι πιο εύκολο να το καταλάβουμε λόγω ταχύτητας. Για να το θέσω κι αλλιώς, αν ξανάνιωνε ο Γκάλης κι εμφανιζόταν ας πούμε στην κατάσταση που ήταν στα 34 έχει κάποιος αμφιβολία ότι δεν θα μπορούσε να εκτελέσει στην εντέλεια τα συστήματα του ΠΑΟ? Κι ότι απαλλαγμένος απ'την υποχρέωση να παίζει 40 λεπτά και να έχει όλο το βάρος της επίθεσης δεν μπορούσε με την ταχύτητα και τη δύναμή του να παίξει σούπερ άμυνα? 10 ασσίστ, 20 πόντους και 5 κλεψίματα θα είχε μέσο όρο και 15 κερδισμένα φάουλ από ψηλούς και κοντούς. Και το σημαντικότερο θα έδινε εκείνο που περισσότερο λείπει απ'την Εθνική ομάδα. Σκορ σίγουρο όταν μας έχει διαβάσει καλά ο αντίπαλος. Θα μου πεις βέβαια, υπήρχε ποτέ περίπτωση να εμφανιστεί τέτοιος παίχτης σ'ένα μπάσκετ απολύτως πειθαρχημένο στις εντολές του προπονητή όπου τα παιδιά στην Ελλάδα πρώτα μαθαίνουν το σκριν και μετά το σουτ? Μάλλον όχι. Αλλά αυτό είναι η απόδειξη

Ανώνυμος είπε...

Αν δεις τα παραπάνω,αλλά και άλλες κουβέντες που γίνονται σε διάφορα blogs και sites,οι περισσότεροι κλείνουν το κείμενο τους λέγοντας ότι ο Γκάλης μας έμαθε το μπάσκετ.

Σε κάθε περίπτωση εγώ ποτέ δεν υποβάθμισα την αξία του Νικ, απλά παρατήρησα ότι το παραπάνω κριτήριο δεν είναι αγωνιστικό.

Όσον αφορά στα υπόλοιπα που λες, συμφωνούμε για το υπερβολικά control μπάσκετ που μαθαίνουν πολλές φορές οι Έλληνες και αυτό φαίνεται από τις μικρές εθνικές όπου απόλυτος στόχος μας είναι το μετάλλιο.

Το γεγονός ότι οι 2 εποχές είναι εντελώς διαφορετικές είναι αυτό ακριβώς που υποστηρίζω. Για μένα μια υποθετική αναλογία μετά 15ετίας είναι κάθε άλλο παρά βάσιμη. Για αυτόν το λόγο και δεν μπορώ να εικάσω τι στατιστικά θα είχε ο Γκάλης στην εποχή μας. Πάντως δε συμφωνώ μαζί σου ότι ο Γκάλης υπερτερούσε σε τέτοιο βαθμό σε όλα αυτά που λες(dribbling,court vision κλπ).

skatastamoutrasas είπε...

Τι να σας κάνω που δεν έχω χρόνο...Είχα σκοπό να φτιάξω βιντεάκια με τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε εποχής...Στο μέλλον θα γίνει κι αυτό...

Προς το παρόν θα θέσω το εξής ερώτημα...ποιος παίκτης έχει την ικανότητα σήμερα να σουτάρει αποτελεσματικά από τα 4-5 μέτρα;;;

Δείτε για παράδειγμα τον τελικό του κυπέλλου. Δείτε μετα από τα πικ εν ρολ, πόσες φορές δημιουργείται κενός χώρος μεταξύ περιφερειακής άμυνας και άμυνας ρακέτας και πόσες λίγες φορές, αν και εντελώς ελεύθεροι, οι παίχτες δοκιμάζουν να σουτάρουν από τα 4-5 μέτρα...

Αυτό βέβαια είναι λογικό, καθώς οι εντολές είναι ρητές και όλοι αναζητούν τα σουτ με το μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας, δηλαδή αυτό που γίνεται όσο πιο κοντά στο καλάθι γίνεται...

Ωστόσο για τον Γκάλη το σουτ από τα 4 μέτρα, ακόμα και με αντίπαλο μπροστά του, ήταν πιο εύκολο κι από λέι απ...Απλά θα αρκούσε να τον ελευθερώσεις...

Gangster είπε...

Καλωσοριζω τον Skatastamoutrasas! Για όσους δεν τον ξερουν το You Tube ειναι γεματο απο βιντεο του αφιερωμενα στο Γκάλη!
Ειπα και στο προηγουμενο μου σχολιο οτι αγγιζουμε τα ορια της ασεβειας.Οι Γκάλης , Πετροβιτς , Σαμπονις ειναι σχεδόν αποδεκτό από όλους οτι αποτελουν τους τρεις κορυφαιους παιχτες του Ευρωπαικού μπασκετ τα τελευταια 30 χρόνια.Εξάλλου και η σχετική μεγαλη ψηφοφορία του ΒLog που τελειωσε με περιπου 1000 ψηφοφόρους το απεδειξε πανηγυρικά.
Οι τρεις παραπάνω παιχτες ήταν φαινομενα και Θρυλοι του αθλήματος.Δηλαδη φανταστειτε να δεχτουμε οτι ο Διαμαντίδης ξεπερασε τον Γκάλη, τι θα λέμε τοτε οτι οι 3 καλυτεροι παιχτες ήταν ο Διαμαντίδης , Ο Πέτροβιτς και ο Σαμπόνις ? ....

Ανώνυμος είπε...

@skatastamoutrasas: Πραγματικά αν μπορέσεις να φτιάξεις αυτά τα βίντεο θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα και είμαι σίγουρος ότι θα προκύψουν και άλλα debates από αυτά.

@gangster: Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι είναι οι 3 κορυφαίοι τα τελευταία 30 χρόνια από πού προκύπτει οτι δε θα βρεθεί ποτέ κανείς να τους ξεπεράσει;

Επαναλαμβάνω ότι δεν παίρνω το μέρος του Διαμαντίδη, θεωρώ ότι η σύγκρισή τους είναι λίγο άτοπη, αλλά δε θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε τόσο απόλυτοι.

Gangster είπε...

@Ανωνυμος: Δεν ειμαι απόλυτος , σε κανενα σημειο άλλωστε στα σχόλιά μου δεν αναφερω οτι κανεις ποτέ δε θα βρεθει να τους ξεπερασει , και μακάρι να υπάρξει!! Προσωπικά κατατάσσω τον 3D μέσα στους 10 κορυφαίους Ευρωπαίους, όμως οπως εξηγησα σε όλα τα σχολια μου θεωρώ ότι για να μπορεις να σπάσεις αυτην την τριαδα- γιατι περι τετοιου θεματος συζηταμε όταν συγκρινουμε το 3D με τον Γκάλη - πρεπει να εισαι ένα φαινόμενο το αθλήματος, και κατα τη γνώμη μου ο 3D δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία των παιχτών .

Ανώνυμος είπε...

Ο Διαμαντίδης μέσα στην 10δα των κορυφαίων Ευρωπαίων? Μα τις χίλιες μπανανιές. Εκτός αν ξέχασες ένα μηδενικό οπότε ίσως έχεις δίκιο. Ο Σιγάλας πού είναι? Επειδή δεν κατέβαζε πολύ μπάλα θα τον βάλω στην πρώτη 20δα. Δηλαδή οι άλλοι 6 ποιοί είναι?

Ανώνυμος είπε...

Νοβίτζκι, Σαμπόνις, Γκάλης, Πέτροβιτς, Κούκοτς, Ράτζα, Μποντιρόγκα, Γκασόλ, Πάρκερ, Στογιάκοβιτς, Τζόρτζεβιτς, Ντίβατς, Μαρτσουλιόνις, Διαμαντίδης, Φούτσκα, Ντανίλοβιτς, Μάγερς (αστειεύομαι)...

Τι να πω, εξαρτάται κι από το τι αρέσει στον καθένα...

Για παράδειγμα στον τελικό με την Μακάμπι, μπαίνει μέσα ο Διαμαντίδης εκεί στο τέλος που είχαν κλατάρει όλοι, παίζει το τέλειο πικ εν ρολ με τον Μπατίστ και τελειώνει το παραμύθι...

Από την άλλη θυμάμαι ένα παιχνίδι της Ελλάδας με την Γαλλία στο μουντομπάσκετ του 86...Είμαστε πίσω στο σκόρ...μέχρι που αποφασίζει ο Γκάλης να κάνει αυτό που ξέρει...Τρια μαρκαρισμένα τρίποντα στη σειρά, σε τρεις επιθέσεις (το ένα από τα 7 μέτρα με άλμα στο θεό) και πάει η ιστορία...

Όταν σηκώνεται για το τρίτο, το ξέρουν όλοι ότι θα μπει...Είναι ο Γκάλης...

Nasos είπε...

"Δηλαδη φανταστειτε να δεχτουμε οτι ο Διαμαντίδης ξεπερασε τον Γκάλη, τι θα λέμε τοτε οτι οι 3 καλυτεροι παιχτες ήταν ο Διαμαντίδης , Ο Πέτροβιτς και ο Σαμπόνις ? "

Μη γράφετε τέτοια πράγματα! Και μόνο που το διάβασα, μου σηκώθηκε η τρίχα...

badanaman είπε...

@skatastamoutrasas: Αυτό το σχόλιο για τα σουτ από τα 4-5 μέτρα το έχω συζητήσει άπειρες φορές και πάντα κανείς δεν το έχει σκεφτεί. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλά ιερά τέρατα έχουν αφήσει ιστορία με τέτοια σουτ. Επίσης δεν πιστεύω στο σκεπτικό ή lay-up ή τρίποντο. Ίσως πρέπει να πάμε και στην Ευρώπη στα 7,25 για να μάθουν πάλι οι παίκτες την αξία του "σουτ από μέση απόσταση". Ο Μαλόουν και ο Νοβίτσκι έχουν στηρίξει την καριέρα τους σε τέτοια σουτ. Από Έλληνες μόνο ο Ζήσης κάνει τέτοια σουτ.

Ανώνυμος είπε...

Νοβίτζκι, Σαμπόνις, Γκάλης, Πέτροβιτς, Κούκοτς, Ράτζα, Μποντιρόγκα, Γκασόλ, Πάρκερ, Στογιάκοβιτς, Τζόρτζεβιτς, Ντίβατς, Μαρτσουλιόνις, Διαμαντίδης, Φούτσκα, Ντανίλοβιτς, Μάγερς (αστειεύομαι)
Αυτό είναι σαν τα κουίζ "Βρείτε τί δεν ταιριάζει".
Δηλαδή είναι καλύτερος ο Θριντί απ'το Σισκάουσκας ή το Γιασικεβίτσιους, το Ναβάρο ή το Φερνάντεθ που είναι και όλοι σύγχρονοί του. Τον βλέπεις για παράδειγμα απέναντι στον Τεόντοσιτς που είναι 23 και ασφαλώς ούτε καν στη 50δα των κορυφαίων ακόμα και λες να ένας απ'τους 10 καλύτερους Ευρωπαίους όλων των εποχών. Τώρα πλέον δεν υπάρχει και τρόπος να τον δούμε σε καμμιά άλλη ομάδα για να δούμε ακριβώς τί ψάρια πιάνει ο πληρέστερος γκαρντ-άνθρωπος-πολυκύτταρος οργανισμός που περπάτησε ποτέ στη γη. Κάτι μου λέει ότι αν τυχόν ο Ολυμπιακός κατορθώσει να κάνει μια 5ετία με εγχώριους κι ευρωπαϊκούς τίτλους ο Γκόρντον θα ανέλθει επαξίως στο βάθρο του κορυφαίου Αμερικάνου έβερ.
ΥΓ. Στο ματς με τη Μακάμπι, όπως το δα εγώ τουλάχιστον, τη διαφορά την έκαναν τα 3 τρίποντα του Σάτο και καννα δυό του Νίκολας. Ο Πάργκο της Μακάμπι είχε ακριβώς ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΑ στατιστικά με το Διαμαντίδη.

Ανώνυμος είπε...

To θέμα έχει ως εξής: Στο σημερινό μπάσκετ μπορείς να κάνεις αξιόλογη καριέρα και το μισό ταλέντο του Γκάλη να έχεις αν είσαι δυνατός, γρήγορος και κάνεις καλά μια συγκεκριμένη δουλειά μέσα στο γήπεδο.Την εποχή που έπαιζε ο Γκάλης το μπάσκετ ήταν 70% αυτοσχεδιασμός και 30% σύστημα.Τώρα είναι 80% σύστημα και 20% αυτοσχεδιασμός.Το σύστημα καθορίζει στον παίκτη που θα κινηθεί και το πως θα σκοράρει.
Στο σημερινό μπάσκετ κάνουν καριέρα παίχτες που σε σχέση με το Γκάλη έχουν το 1/3 του σουτ και της τεχνικής του επειδή ανταποκρίνονται στο σύστημα της ομάδας.Π.χ. φτάσαμε στο σημείο να βγαίνει κορυφαίος ευρωπαίος ο Παπαλουκάς που σε σύγκριση με Γκάλη,Πέτροβιτς κ.τ.λ. σε σουτ και τεχνική δεν έχει ούτε το μισό.Υπάρχει όμως κάποιος λόγος,ότι κάνει κάτι καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον και αυτό είναι ότι παίζει καλά το pick n roll δηλαδή τη συνεργασία κοντού-ψηλού.Αναλόγως ο Σπανούλης ξεχωρίζει κυρίως επειδή έχει καλό drive και καλό κράτημα στον αέρα κ.τ.λ.Ο Γκάλης δηλαδή που τα είχε όλα αυτά και σε μεγαλύτερο βαθμό γιατί δεν θα μπορούσε να προσαρμοστεί στο σύγχρονο μπάσκετ και να ξεχωρίσει?

Πάμε τώρα συγκεκριμένα στη σύγκριση Γκάλη-Διαμαντίδη.
Κατ'αρχήν λέτε ότι ο Γκάλης σκόραρε στην εποχή του 40 πόντους και το προσπερνάτε έτσι.Εκείνη την εποχή ήταν ότι πολυτιμότερο να έχεις έναν παίχτη που να σκοράρει 40 πόντους.
Επίσης δεν παίζει ρόλο μόνο το ότι σκοράρεις αλλά εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει και ο τρόπος που σκοράρεις. Ο Γκάλης τα 15 από τα 20 σουτ που έβαζε ήταν σουτ υπό πίεση δηλαδή μεγάλου βαυμού δυσκολίας σουτ που οι σημερινοί παίχτες δεν μπορούν να βάλουν γιατί δεν έχουν την ικανότητα. Ο Διαμαντίδης από τα 10 σουτ που βάζει τα 8 είναι σουτ που τον βγάζει ελεύθερο το σύστημα και τα άλλα 2 είναι καλάθια στον αιφνιδιασμό.
Επιπλέον λέτε ότι ο Διαμαντίδης είναι καλύτερος από τον Γκάλη στις ασσίστ.Δεν είναι μόνο ότι δίνεις ασσίστ αλλά και ο τρόπος που τις δίνεις. Ποιες ασσίστ δίνει ο Διαμαντίδης αυτές που τις έχεις βγάλει 100 φορές σην προπόνηση και μπαίνει και τις βγάζει άλλη μία στο γήπεδο? Το θέμα είναι να αυτοσχεδιάσεις την ώρα του παιχνιδιού και να βγάλεις την ασσίστ, αυτό δείχνει ποιος έχει μεγαλύτερη έφεση στο παιχνίδι και αυτό ο Γκάλης το έφτιαχνε κατά κόρον.
Όσον αφορά την άμυνα το ότι ο Γκάλης δεν έπαιζε άμυνα δε σημαίνει ότι δεν ήξερε να παίζει σημαίνει ότι τον έπαιρνε τότε να μην παίζει άμυνα. Αν αγωνιζόταν σήμερα αναγκαστκά θα έπαιζε άμυνα όπως όλοι.

Συνεπώς ο Διαμαντίδης είναι ένα εργαλείο που κάνει πολλές δουλειές μέσα στο γήπεδο και ανταποκρίνεται καλά στο εκάστοτε σύστημα της ομάδας του. Γκάλης όμως δεν είναι ούτε αυτός αλλά ούτε και κανένας άλλος. Πάνω σε αυτό ορισμένοι κάνετε και άλλο λάθος.Λέτε ότι επειδή ο Διαμαντίδης είναι πληρέστερος από τον Γκάλη είναι και καλύτερος. Άλλο πληρέστερος άλλο καλύτερος.Πληρέστεροι παίχτες από τον Γκάλη υπήρχαν και την εποχή που ο Γκάλης ήταν εν ενεργεία παίχτης αλλά δεν ήταν καλύτεροι.Με βάση αυτή τη λογική ο κορυφαίος Έλληνας μπασκετμπολίστας όλων των εποχών θα έπρεπε να είναι ο Γιαννάκης που οργάνωνε,σκόραρε,μοίραζε ασσίστ,έκλεβε μπάλες,έσωζε μπαλιές και είχε και καλύτερο σουτ από τον Διαμαντίδη.Επίσης, με την ίδια λογική ο Διαμαντίδης είναι καλύτερος σχεδόν από όλους ακόμα και από τον Νοβίτσκι και τον Τζινόμπιλι αφού είναι πληρέστερος πράγμα το οποίο δεν ισχύει.
Αν θέλετε λοιπόν να παρομοιάσετε το Διαμαντίδη με κάποιον πείτε ότι είναι μια βελτιωμένη έκδοση του Γιαννάκη όχι όμως Γκάλης. Γκάλης γεννιέσαι δεν γίνεσαι.

Ανώνυμος είπε...

anestis

εγω πιστευω οτι οπως και πολλοι αλλοι οτι το επιχειρημα "ο γκαλης εφερε το μπασκετ στην ελλαδα" δεν λεει κατι σχετικα με το ποιος ειναι καλυτερος...αν ηταν αλλιως τοτε ποτε δεν θα ηταν δυνατον να ξεπεραστει... σιγουρα ο γκαλης ειναι ο πιο σημαντικος παικτης του ελληνικου μπασκετ και ισως αυτο να μην αλλαξει...

απο κει και περα αν βαλουμε στην ακρη τους συναισθηματισμους θα δουμε οτι ο γκαλης ηταν ενα επιθετικο υπεροπλο ενω ο διαμαντιδης τα κανει ΟΛΑ!!! και τα κανει ολα σχεδον σε τοπ επιπεδο... δεν ειναι φοβερος αμυντικα και μετριος επιθετικα... ειναι φοβερος αμυντικος, φοβερος οργανωτης και πολυ καλος σκορερ... επισης κορυφαιος ηγετης... το μονο πραγμα που δεν εχει ειναι ο εγωισμος που θα τον οδηγουσε σε στυλ παιχνιδιου αυτοπροβολης... αν ηθελε εβαζε 30αρες... δεν θελει ομως να κανει καταχρηση της ελευθεριας που του δινει ο προπονητης... αυτες οι λεπτομερειες τον εχουν οδηγησει στους τιτλους και στις ατομικες διακρισεις...

ο γκαλης εχει μπει στην ιστορια ως κορυφαιος σκορερ και ως ο ανθρωπος που αλλαξε τον ελληνικο αθλητισμο... επειδη ομως το δευτερο δεν πρεπει να παιζει ρολο στην επιλογη του καλυτερου νομιζω οτι ο διαμαντιδης δικαιουται τον τιτλο...

giorgiospapadopoulos είπε...

Εδώ αε αυτήν τη συζήτηση υπάρχουν πολλά επιχειρήματα, αυτό όμως δεν υπάρχει, το ότι δηλαδή ο Γκάλης έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα.

Ανώνυμος είπε...

anestis
O Διαμαντίδης είναι μεγάλος αμυντικός στις βοήθειες, γιατί στο ατομικό μαρκάρισμα δεν είναι και τίποτα το φοβερό. Επίσης σε όλους τους άλλους τομείς του παιχνιδιού είναι από μέτριος ως απλά καλός, ειδικά στο επιθετικό κομμάτι. Είναι επίσης τρομερά πειθαρχημένος και συνεπής στην απόδοσή του. Τώρα αυτά τα περί αλτρουισμού κτλ είναι εκτός πραγματικότητας. Το παλικάρι ξέρει ακριβώς μέχρι που φτάνει ο ίσκιος του κι έχει καταλάβει πώς πρέπει να παίζει. Εναν αμυντικό σε προσωπικό μαρκάρισμα να του βάλεις δεν θα ακουμπήσει μπάλα με τις περιορισμένες ,για παίχτη που υποτίθεται ότι είναι αυτού του επιπέδου, δυνατότητές του στο ξεμαρκάρισμα, στην ντρίμπλα, στο σουτ υπό πίεση, στο μπάσιμο, στο σουτ από μέση απόσταση κτλ. Και καλά έκανε και σταμάτησε απ'την εθνική γιατί ένα ακόμα τουρνουά με 5π,4ασ,3ριμπ όπου θα κυνηγούσε τους λιγότερο "πλήρεις" Ισπανούς και δεν θα τους έπιανε ούτε με λάσο δεν θα κανε πολύ καλό στο μύθο του πληρέστερου. Καλύτερα τα στεγανά μιας ομάδας προπονημένης υπό τον ίδιο προπονητή επί 12 χρόνια με τη μεγαλύτερη ομοιογένεια όλων των εποχών. Έχει και το Μπατίστ να ολοκληρώνει το πικ εν ρολ. Έχει και το Νίκολας να στάζει τα τρίποντα απ'το σπλιτ άουτ. Γενικώς σ'αυτό το σύνολο μοιάζει 3 φορές καλύτερος απ'ότι είναι στην πραγματικότητα.

Ανώνυμος είπε...

anestis

ανωνυμε... τα κοκκινα (μπορει και κιτρινα αλλα δεν νομιζω) γυαλια που φορας δεν σε αφηνουν να δεις τον διαμαντιδη αντικειμενικα...

πως ειναι δυνατον ολη η ευρωπη να υποκλινεται στον διαμαντιδη και εσυ να τον βλεπεις απλα πολυ καλο αμυντικο (κυριως στις βοηθειες) και μετριο επιθετικο;;; δηλαδη δουλευει ολη την ευρωπη ο μητσος και μονο εσυ και καποιοι ομοιδεατες σου βλεπουν το φως το αληθινο;;;

ενταξει ο διαμαντιδης δεν εχει το επιθετικο ταλεντο του γκαλη αλλα ειναι φοβερος και στην επιθεση... δημιουργει με ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ τροπο... με πικ&ρολ (κορυφαιος)(οταν λεω κορυφαιος εννοω τοπ επιπεδο μαζι με λιγους αλλους), με σπλιτ αουτ (κορυφαιος), με ποσταρισμα (κορυφαιος κοντος)...οι πασες του στον αιφνιδιασμο ειναι υποδειματικες

σκοραρει με ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ τροπο...εχει μακρινο σουτ (τουλαχιστον πολυ καλος), εχει ντραιβ(πολυ καλος), ποσταρει (κορυφαιος κοντος)... αυτο στο οποιο ειναι μετριος ειναι το σουτ απο μεση αποσταση μετα απο ντριμπλα... ισως δεν ταιριαζει στο στυλ που σουταρει (τριποντο μετα απο ντριμπλα εχει)...φυσικα ειναι μετρ στα μεγαλα σουτ...

εχει επισης το προσον να μην κανει λαθη στα κρισιμα...σχεδον παντα θα κανει την ιδανικη επιλογη και ελαχιστες φορες χανεται κρισιμη επιθεση εξαιτιας του...

ολα αυτα εσυ τα θεωρεις "μετρια εως απλα καλα"... ενταξει εισαι φαν του γκαλη η "εχθρος" του διαμαντιδη αλλα και λιγο σοβαροτητα δεν βλαπτει

για την αμυνα δεν χρειαζεται να πω κατι εγω... εχουν αποφανθει οι ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ της ευρωλιγκας (και οχι φιλαθλοι η δημοσιογραφοι) 6 φορες τα τελευταια 7 χρονια (με εξαιρεση την χρονια που ηταν εξω λογω τραυματισμων) για το ποιος ειναι οχι απλα ο καλυτερος αλλα ο καλυτερος ΜΑΚΡΑΝ του δευτερου...τωρα εσυ τα βλεπεις αλλιως...

επισης ειναι διασκεδαστικο τα παρακολουθεις τις αποψεις μερικων κατα την διαρκεια της σαιζον... στις αρχες ο ΠΑΟ "εριξε λευκη πετσετα και κατεβηκε επιπεδο"... μετα οσο δεν πηγαινε και πολυ καλα η ομαδα αλλα ηταν στους στοχους της "υπηρχε απλα ο υπερπαικταρας διαμαντιδης και μετα το χαος"...τωρα μετα το ευρωπαικο "ειναι φοβερο συνολο που μεχρι και τον μετριο διαμαντιδη τον ανεβαζει επιπεδα"... ε τι να πω;;; ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ!!!

Ανώνυμος είπε...

anestis


πολλοι γραφουν οτι ο διαμαντιδης ειναι καλος επειδη μπορει και εκτελει αψογα τα συστηματα ενω υστερει σε πολλα βασικα σε σχεση με τον γκαλη... ο γκαληε εβαζε 40αρες κτλ...

εγω πιστευω οτι το μπασκετ εχει αλλαξει τοσο ωστε δεν υπαρχει περιπτωση να ξαναβγουν παικτες με τα στατιστικα του γκαλη... δεν ηταν απλα το ταλετο του γκαλη στο σκοραρισμα που τον εκανε να βαζει 40αρες... ηταν και η φιλοσοφια παιχνιδιου και οι αμυνες που παρειχαν την δυνατοτητα...

1. δεν εβαζε μονο ο γκαλης 40αρες... καθε ομαδα ειχε "τον σκορερ της" ο οποιος επαιρνε το 50% των επιθεσεων...

2. οι αμυνες των ομαδων δεν ηταν στο σημερινο επιπεδο... ο γκαλης με μια ντριμπλα παιρνουσε τον αντιπαλο του και αυτοματως ειχε ενα σχετικα ελευθερο σουτακι απο τα 4-5 μετρα... λιγες οι βοηθειες και οι περιστροφες τοτε... αν εβγαινε ψηλος για να μαρκαρει το σουτ υπηρχε ανετη ασσιστ χαμηλα... σημερα εκτος του οτι οι αμυντικοι ειναι πολυ πιο αθλητικοι (οποτε ειναι δυσκολο ακομη και το 1ν1) οι υπολοιποι ειναι πανετοιμοι να δωσουν βοηθειες αλλα και να καλυψουν με περιστροφες τους υπολοιπους παικτες...η αμυνα εγινε επιστημη...

3. δεν ειναι τυχαιο οτι ισως ο κορυφαιος σκορερ της εποχης μας (ναβαρο) εχει 13 ποντους μ.ο. στην καριερα του... μηπως του λειπει και αυτου το επιθετικο ταλεντο;;;

4. επισης ειδαμε καποιους ελληνες παικτες οι οποιοι ηταν "στυλ γκαλη" (εστω σε μικρογραφια) να εξαφανιζονται μετα απο 1-2 καλες χρονιες...ο λιαδελης και ο διαμαντοπουλος ηταν φοβερα ταλεντα... σκοραραν με 1000 τροπους ο καθενας... αν ομως η αμυνα πει οτι "αυτος δεν θα βαλει πανω απο 10" και ας φαω απο τους αλλους" τοτε τελειωνει το παραμυθι... προς θεου δεν λεω οτι ο γκαλης ειναι επιπεδο λιαδελη... οι αμυνες κατα καποιο τροπο προσαρμοζοταν στον γκαλη και αυτος τα καταφερνε αλλα δεν συγκρινεται ο βαθμος δυσκολιας (για 40αρα) του τοτε με το τωρα...

Ανώνυμος είπε...

anestis
Στο πρώτο ποστ επικαλέσθηκες μανία με το παρελθόν. Στο δεύτερο επικαλείσαι οπαδική τύφλωση. Σ'ένα βαθμό με χαροποιεί αυτό γιατί δείχνει κι αδυναμία επιχειρημάτων. Τα κόκκινα οπαδικά μου γυαλιά μου επιτρέπουν να δω ότι ο ΠΑΟ είναι μια απίστευτα δεμένη ομάδα συνόλου -κι όχι ατόμων τόσο- που μεγιστοποιεί τις δυνατότητες των παιχτών της (αλλά αυτό μάλλον που είναι γενικότερο σχόλιο για την ομάδα σου σε αφορά λιγότερο,η προσωπολατρεία δεν είναι και πρωτοφανές φαινόμενο άλλωστε) αλλά με εμποδίζει να δω το μεγαλείο του Διαμαντίδη. Βεβαίως οι Γκάλης, Γιαννάκης, Μποντιρόγκα, Ράτζα, Ντόμινικ, Σισκάουσκας, Γιασικεβίτσιους που θεωρώ τεράστιες φυσιογνωμίες του αθλήματος στον ΠΑΟ έπαιξαν αλλά μάλλον ο Διαμαντίδης είναι το κριτήριο αντικειμενικότητας.
Επειδή δε μ'αρέσει να πλατιάζω με ρητορικά ζητήματα πάμε στο προκείμενο. Οι επιθετικές κινήσεις του Διαμαντίδη συνοψίζονται στις εξής τρεις 1.πικ εν ρολ 2.σπλιτ άουτ 3.τρίποντο από σκριν στην κορυφή. Ίσως να μην παρακολουθείς πολύ προσεκτικά Παναθηναϊκό αλλά αυτές είναι το 95% του ρεπερτορίου του. Ποστάρει ΜΟΝΟ κοντύτερους παίχτες όπως ο Κις ή ο Τεόντοσιτς με αδυναμία στην άμυνα. Κι αυτό το κάνει σχετικά άτεχνα με τους αγκώνες αλλά αποτελεσματικά όταν σπάνια το χρησιμοποιεί σε μις ματς. Το ντράηβ του μέχρι πέρσι ήταν κωμικό ειδικά για παίχτη 2 μέτρα. Δεν εκτελούσε σχεδόν ποτέ μ'αυτό και όταν το κανε ήταν μετά από σκριν κι όχι ντρίμπλα. Φέτος το χρησιμοποιεί περισσότερο αλλά και πάλι σε σχέση με τους υπόλοιπους 15 γκαρντ του τοπ 16 ας πούμε υστερεί. Τώρα βέβαια πού τις βλέπεις εσύ αυτές τις κορυφαίες κινήσεις με ακριβώς 1,6/3 δίποντα ανά αγώνα ακόμη και φέτος που σκοράρει περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά διαφώτισέ με σε παρακαλώ γιατί τα κόκκινα γυαλιά μου είναι θολά. Για την ακρίβεια έχει σκοράρει στην Ευρωλίγκα περισσότερα τρίποντα (37) απ'ότι δίποντα (35) σε 22 αγώνες.
Στα τρίποντα το 90% της εκτέλεσης είναι μετά από σκριν στην κορυφή ή ελεύθερος στην έξτρα πάσα. Δε σουτάρει σχεδόν ποτέ από ντρίπλα 1 με 1 και ποτέ με κίνηση βγαίνοντας χωρίς μπάλα απ'τα σκριν. Περιττό να αναφέρω ότι κι αυτοί οι μέσοι όροι γίνονται σε όλα τα διεθνή νοκ άουτ παιχνίδια που έχει παίξει σμπαράλια. Με Παναθηναϊκό ή εθνική σε όλα τα νοκ άουτ παιχνίδια σκοράρει μονοψήφια και με ποσοστά γύρω στο 30κάτι% 8/10 φορές. MVP φάηναλ φορ με 5/13 (τα δύο λέη απ στον αιφνιαδιασμό)σουτ εντός παιδιάς σε 65 λεπτά δεν έχει ξαναγίνει. Δεύτερος χειρότερος ο ίδιος με 5/9 σε 60 λεπτά στην Αθήνα. Κι επειδή εγώ που είμαι υποκειμενικός έχω και τη μανία να μη λέω πράγματα αστήριχτα αν θες θα σου παραθέσω όλα τα νοκ άουτ διεθνή παιχνίδια του (υπέρ των 25) για να μου εξηγήσεις πώς ακριβώς έναν παίχτη που σκοράρει κατά μέσο όρο σε τέτοια παιχνίδια 5-6π με 40% ευστοχία εσύ τον θεωρείς επιθετικά πολύ καλό και με πλήρες οπλοστάσιο.
Στο δημιουργικό σκέλος στην καριέρα του δίνει 3ασ ΜΟ -και βρες μου πλέη μέηκερ που να αγωνίζεται 35λ ανά αγώνα και να δίνει λιγότερες- με εξαίρεση φέτος που έπιασε 6συν. Απ'αυτές η συντριπτική πλειοψηφία είναι βάσει συστήματος στο πικ εν ρολ και στο σπλιτ άουτ. Στην εθνική όμως που δεν έχει Μπατίστ και δεν έχει Νίκολας να τα στάζει απ'έξω κι ούτε τον απλησίαστο αυτοματισμό των κινήσεων στον ΠΑΟ οι ασσίστ του επιστρέφουν στα ίδια γνωστά επίπεδα. Δεν μπορεί την έλλειψη ομοιογένειας και ικανότητας εκτέλεσης των συμπαικτών του να την αναπληρώσει με αυτοσχεδιασμό στην πάσα όπως θα έκανε ένας κορυφαίος δημιουργός όπως φέρεται να είναι.

Ανώνυμος είπε...

Τώρα τα βραβεία που παίρνει δεν τα παίρνει αδίκως με βάση το περιβάλλον που ψηφίζει. Έχει επικρατήσει η προσήλωση στο σύστημα και η αγωνιστική πειθαρχία κι αυτός είναι ο κορυφαίος εκπρόσωπός της. Εξ άλλου οι πολυάριθμοι έλληνες ειδικοί ψηφίζουν μονοκούκι Διαμαντίδη οπότε παίρνει ένα μπουστάρισμα κι από κει. Χαρακτηριστικό το φάηναλ φορ της Αθήνας όπου και τυφλοί με τις πλάτες γυρισμένες είδαν ότι ο Σισκάουσκας έκανε πράγματα και θάματα αλλά το βραβείο παρέλαβε, απορημένος είναι αλήθεια και προς τιμήν του ο Διαμαντίδης. Για μένα είναι υπόδειγμα συμπαίκτη και παίχτη ομάδας. Έχει άψογη φιλοσοφία περί αθλήματος και συνέπεια. Είναι αξιωματικά το σύμβολο της ομαδικής προσπάθειας που γίνεται στον ΠΑΟ. Αλλά το περιλαμβάνεται στους κορυφαίους του αθλήματος μ'αυτά τα αναιμικά επιθετικά χαρακτηριστικά είναι το λιγότερο κωμικό, τουλάχιστον για όποιον παρακολουθεί μπάσκετ πέραν της ομάδας του.

Ανώνυμος είπε...

Νοκ Άουτ παιχνίδια
Εθνική Ελλάδος
2003 Ευρωμπάσκετ Σουηδίας-Προημιτελικός με Ιταλία (ήττα)
2π,1ασ,3ριμπ, με 1/2 διπ σε 15 λεπτά συμμετοχής

2005 Ευρωμπάσκετ Σερβίας
Προημιτελικός με Ρωσσία (νίκη)
2π,3ασ,5ριμπ,2κλεψ,2λαθ, με 0/8δ,0/1τριπ,2/2β, σε 35 λ
Ημιτελικός με Γαλλία(νίκη αγόρι μου)
7π,3ασ,2ριμπ,2κλ,2λαθ με 1/3δ,1/2τ σε 26 λ
Τελικός με Γερμανία(νίκη)
2π,3ασ,5ριμπ,4κλ, με 1/1δ,0/1τ σε 27 λ
2007 Ευρωμπάσκετ Ισπανία
Προημιτελικός με Σλοβενία(νίκη)
5π,6ριμπ,3ασ,2κλ,4λαθ, με 1/τρ,2/2β, σε 32 λ
Ημιτελικός με Ισπανία(πούλος)
6π,3ασ,9ριμ,2κλ,1λ με 1/3δ,0/3τρ,4/4β σε 32 λ

Ολυμπιακοί Αγώνες 2004
Προημιτελικός με Αργεντινή
3π,3ασ,2λ,3ριμπ σε 17λ

Ολυμπιακοί Αγώνες 2008
Προημιτελικός με Αργεντινή
6π,3ασ,5ριμπ,1κλ,1λαθ με 0/2δ,2/5τρ σε 33λ

Μουντομπάσκετ Ιαπωνίας 2006
Προημιτελικός με Γαλλία(νίκη)
13π,5ασ,8ριμπ,2κλ,2λ με 1/2δ,3/5τρ,2/4β σε 37λ
Ημιτελικός με ΗΠΑ(νίκη)
12π,5ασ,3ριμπ,2κλ,1κ με 2/3δ,2/3τ,2/4β σε 39λ
Τελικός με Ισπανία
4π,3ασ,4ριμπ,2ασ,2κλ,2κ,1λ με 2/5δ,0/4τρ σε 25λ
Μουντομπάσκετ 2010 Τουρκία
Προημιτελικός με Ισπανία
16π,2ασ,2λ,2κλ,2κ με 3/3δ,3/3τ,1/4β σε 38λ

Με Πανάθα στην Ευρώπη

Φάηναλ Φορ Μόσχας 2005
Ημιτελικός με Μακάμπι(ήττα)
16π,5ριμπ,5ασ,3κλ,3λ με 3/3δ,2/4τ,4/6β σε 34λ

Φάηναλ Φορ Αθήνας 2007
Ημιτελικός με Ταού
3π,6ριμπ,4ασ,1κλ,3λαθ με 0/1δ,1/4τρ σε 30λ
Τελικός με ΤΣΣΚΑ(νίκη)
15π,3ριμπ,3ασ,2κλ,2λαθ,με 2/2δ,2/2τ και βραβείο mvp και το Σισκάουσκας με 20π,4ριμπ,5ασ, και 11 κερδισμένα φάουλ σε 36λ.
Φάηναλ Φορ 2009 Βερολίνο
Ημιτελικός με Ολυμπιακό(νίκη)
0π,3ριμπ,2ασ,1κλ με 0/4δ,0/2δ σε 31 λ
Τελικός με ΤΣΣΚΑ(νίκη)
10π,4ριμπ,3ασ,1κλ,2λαθ, με 1/2δ,2/3τ,2/2β σε 27λ

Ανώνυμος είπε...

anestis


@ ανωνυμος

φιλε νομιζω οτι την ιδια συζητηση ειχαμε και στο γκατζεττα (στον παπαδογιαννη) πριν λιγες μερες... και εκει ελεγες τα ιδια... με βαση τα στατιστικα της εθνικης (και μαλιστα μονο στα νοκ αουτ ματς) και χωρις να συνυπολογιζεται καθολου το ποιον ρολο εχει καποιος στην ομαδα εσυ βγαζεις συμπερασματα... επισης βαζεις επιλεκτικα μονο τα 3 απο τα 4 φαιναλ4 που επαιξε και αγνοεις εντελως π.χ. τα φετινα πλευοφ με μπαρτσα οπου ελαμψε εκεινα δεν σε συμφερει να τα ποσταρεις...επισης τα περαν των 25 παιχνιδιων που ποσταρες ειναι 17!!!...οτι να ναι δηλαδη... επιλεγμενα στατιστικα...

τωρα αυτο που λες για τους τροπους σκοραρισματος...

1. ποσταρει λες μονο κοντυτερους αντιπαλους... ειναι 1,97 οποτε ειναι ψηλοτερος απο τους περισοτερους αντιπαλους του... δεν το ηξερα οτι πρεπει να ποσταρει τον χαουαρντ για να αποδειξει οτι ειναι κορυφαιος...

2. γραφεις οτι το ντραιβ του ηταν κωμικο μεχρι φετος... προφανως εκανε προπονηση στα ντραιβ φετος εε;;; η επιστημη σηκωνει τα χερια ψηλα... περα απο την αναγνωση του γαυρου σου συνιστω να δεις και κανενα ματς για να βγαλεις συμπερασμα για τον διαμαντιδη..

3. γραφεις οτι δινει 3 ασσιστ (3,3 ηταν μ.ο μεχρι περυσι φετος εδωσε 6,2) σε 35 λεπτα... επειδη λοιπον εκτος απο παραληψεις στα στατιστικα λες και ψεματα ο διαμαντιδης μεχρι περυσι αλλα ουτε φετος δεν ειχε 35 λεπτα μ.ο.... φετος που ειχε 30,33 λεπτα μ.ο. εδωσε 6,2 ασσιστ... τις αλλες χρονιες εδινε 3,3 με πολυ λιγοτερα λεπτα και ΑΛΛΟ ΡΟΛΟ στην ομαδα...


γενικα τα περισσοτερα που γραφεις δεν στεκουν...
μηπως δηλαδη ο γκαλης ειχε περισσοτερους τροπους να σκοραρει;;; απο οσα ματς εχω δει το 90% των επιθεσεων του ειναι με jump shot απο τα 3-5 μετρα αφου εχει περασει τον αντιπαλο του...αυτο τι σημαινει δηλαδη;;;

Ανώνυμος είπε...

anestis


αυτο το ειχα ποσταρει στην σχετικη συζητηση στον παπαδογιαννη..

τα συγκεντρωτικα στατιστικα καριερας (δεν συμπεριλαμβανεται η φετινη χρονια, κατι που θα ευνοουσε τον διαμαντιδη) 6 κορυφαιων κοντων στην ευρωλιγκα:

ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ
8,7 ποντοι (με 57,4% διποντα-42,6% τριποντα-77% βολες)
4,2 ριμπαουντ
1,9 κλεψιματα
3,3 ασσιστ
0,6 ταπες
σημειωση: με τα στατιστικα της φετινης χρονιας ανεβαινει σχεδον παντου!!!

ΠΑΠΑΛΟΥΚΑΣ
7,8 ποντοι (με 63% διποντα- 30,7% τριποντα- 69,4%βολες)
2,6 ριμπαουντ
1,5 κλεψιματα
4,3 ασσιστ
0,1 ταπες
σε σχεση με διαμαντιδη ο παπαλουκας ειναι χειροτεος παντου εκτος απο τις ασσιστ, οπου και εκει δεν υπαρχει μεγαλη διαφορα... εχει λιγο καλυτερα ποσοστα στα διποντα αλλα πολυ χειροτερα στα τριποντα...

ΝΑΒΑΡΟ
13,7 ποντοι (με 50,1% διποντα- 39%τριποντα- 85,1%βολες)
1,8 ριμπαουντ
1 κλεψιμο
2,4 ασσιστ
0 ταπες (για την ακριβεια εχει ριξει 2 σε ολη την καριερα του)
σε σχεση με τον διαμαντιδη απλα βαζει 5 ποντους παραπανω καθε ματς (με χειροτερα ποσοστα πλην βολων) και υστερει ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ!!!

ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ
11,9 ποντοι (με 54,8% διποντα- 33,2% τριποντα- 80,6% βολες)
2,2 ριμπαουντ
1,3 κλεψιματα
3,2 ασσιστ
0 ταπες
σε σχεση με τον διαμαντιδη βαζει 3 ποντους παραπανω (με χειροτερα ποσοστα στο τριποντο)εχει ιδιες ασσιστ και υστερει σε ολα τα υπολοιπα...

ΣΑΡΑΣ
12,9 ποντοι (με 51,1% στα διποντα- 39,8% στα τριποντα- 92,2% βολες)
1,9 ριμπαουντ
0,7 κλεψιματα
3,8 ασσιστ
0 ταπες (εχει ριξει 7 σε ολη την καριερα του)
σε σχεση με τον διαμαντιδη βαζει 4 ποντους παραπανω (με χειροτερα ποσοστα πλην βολων) και εχει ελαχιστα περισσοτερες ασσιστ... υστερει σε ολα τα υπολοιπα...

ΣΙΣΚΑΟΥΣΚΑΣ (3αρι ειναι αλλα ας μπει και αυτος ως κοντος)
12,6 ποντοι (με 56,3%διποντα- 42,7% τριποντα- 77,6% βολες)
3 ριμπαουντ
1,1 κλεψιματα
1,8 ασσιστ
0,3 ταπες
βαζει 4 ποντους παραπανω (με ιδια ποσοστα) και υστερει σε ολα τα αλλα...

Ανώνυμος είπε...

... συνεχεια


συνολικα βλεπουμε οτι ο διαμαντιδης βαζει 3-5 ποντους λιγοτερους απο τους αλλους (απο τον παπαλουκα 1 περισσοτερο) την ιδια στιγμη που εχει καλυτερα ποσοστα (πλην βολων) απο ολους εκτος σισκα (που εχει τα ιδια)... δηλαδη παιρνει πολυ λιγοτερες προσπαθειες και παρ ολα αυτα εχει απλα 5 ποντους διαφορα απο τον "αρχισκορερ" ναβαρο... αν συνυπολογισουμε και τον ρολο που εχει τοσα χρονια στην ομαδα (δεν ηταν ποτε ο σκορερ) καταλαβαινουμε οτι φυσικα δεν εχει προβλημα στο να σκοραρει... φανηκε αλλωστε φετος οπου ΛΟΓΩ ΡΟΛΟΥ ειχε 12,5 ποντους και 6,2 ασσιστ!!! χωρις να υστερει στα υπολοιπα!!!

ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ (ριμπαουντ, κλεψιματα, ασσιστ, ταπες) ειναι ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ των αλλων (μονο ο παπαλουκας ειναι καλυτερος στις ασσιστ αλλα χειροτερος στους ποντους οπως ειπαμε)

απο που προκυπτει λοιπον οτι ο διαμαντιδης εχει μετρια στατιστικα;;; η συγκριση πρεπει να γινεται μεταξυ συγκρισιμων μεγεθων!!! αυτοι οι 6 παικτες ειναι οι καλυτεροι κοντοι των τελευταιων ετων... δεν θα συγκρινουμε τον διαμαντιδη στα ριμπαουντ με εναν ψηλο... ουτε στους ποντους με εναν σκορερ της λε μαν, μπαμπεργκ, προκομ.... σιγουρα καποιοι θα εχουν και παραπανω ποντους και ασσιστ... αλλα αν πηγαινε ο διαμαντιδης στην προκομ θα εσπαγε τα κοντερ... συγκριση μεταξυ κορυφαιων μπορει να γινει και αποδεικνυει οτι ο διαμαντιδης ειναι ο καλυτερος ΚΑΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ!!!

περα απο την στατιστικη υπαρχουν τα πραγματα που δεν καταγραφονται απο αυτην... ο διαμαντιδης παιζει την καλυτερη αμυνα (καταγραφεται εν μερει βεβαια στα κλεψιματα και στις ταπες) ΜΑΚΡΑΝ... οι βοηθειες που δινει, η δυνατοτητα να μαρκαρει ψηλοτερους (ακομη και 4αρια), το οτι δυσκολευει αφανταστα το σουτ του αντιπαλου του ΔΕΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ!!!

για αυτα ομως αποφασιζουν οι ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ της ευρωλιγκας!!! και εκει εχει παρει 6 απο τα 7 βραβεια καλυτερου αμυντικου (στο μονο που εχασε περυσι ειχε συνεχομενους τραυματισμου ολη τη χρονια)

κατι αλλο που δεν καταγραφεται ειναι οι σωστες αποφασεις που παιρνει την κρισιμη στιγμη... εδω μαζι του συγκρινονται οι παπαλουκας, σαρας, σισκα αλλα οχι φυσικα οι ναβαρο, σπανουλης που παιζουν στα κρισιμα με το ενστικτο...

στα μεγαλα σουτ δηλωνει παντα "παρων" ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΖΕΙ!!! αυτο το εχουν και οι 6 (γιατι αλλιως δεν θα ηταν μεγαλοι παικτες)

νομιζω οτι το παραμυθακι των "μετριων στατιστικων" πρεπει να σταματησει!!!

σορρυ για τα μεγαλα ποστ!!!!

Ανώνυμος είπε...

Πού τα βλέπεις τα επιλεγμένα στατιστικά? Πώς είσαι προσβλητικός, μου αναφέρεις και το γαύρο αν είναι δυνατόν, με άτομο που δε γνωρίζεις και που μάλιστα σου παρέχει συγκεκριμένα στοιχεία? Σε τριπάκι περί Πράσινης και Κόκκινης δεν θα μπω διότι δε με αφορά.
Δεν υπάρχει ΚΑΜΜΙΑ επιλεκτικότητα στοιχείων. Είναι όλα τα διεθνή νοκ άουτ παίχνίδια που έχει παίξει. Δεν έβαλα μόνο το φετινό φάηναλ φορ λεπτομερειακά διότι τα στοιχεία είναι πιο εύκολο να τα βρει κάποιος. Επίσης τα ματς με Μπαρτσελόνα δεν ήταν νοκ άουτ. Αλλά αν έχεις την καλοσύνη βάλε και τα υπόλοιπα όλων των αντίστοιχων προημιτελικών που έχει παίξει.
Σε ξαναρωτάω λοιπόν γιατί υπεκφεύγεις με 1 και κάτι εύστοχο δίποντο ανά αγώνα σε όλη την καριέρα του που τα βλέπεις τα ντράηβ και τα ποσταρίσματα? Επειδή θυμάσαι ένα μπάσιμο κάποτε ή ένα ποστάρισμα αυτό γίνεται και κίνηση που υπάρχει στο ρεπερτόριό του? Δηλαδή εσύ αν ήσουν προπονητής θα τον στόχευες στην τελευταία επίθεση να ποστάρει ή να κάνει μπάσιμο? Εγώ μόνο τρίποντο θα του δινα πάντως. Επίσης ο Γκάλης σκόραρε απ'όλη την περίμετρο μέσα απ'τη γραμμή του τριπόντου και απ'τη ρακέτα με κάθε τρόπο. Με πίεση ή χωρίς, με τζαμπ σουτ ή μπάσιμο και με ποσοστό μονίμως 60% και άνω σε 10-12 προσπάθειες και με όλη την άμυνα πάνω του. Πώς τα συγκρίνεις αυτά δηλαδή?
Επίσης ρίξε μια ματιά στο λόγο κλεψιμάτων/χρόνου συμμετοχής του Παπαλουκά. Θα διαπιστώσεις ότι έχει ελάχιστα μεν, μεγαλύτερο δε απ'του Διαμαντίδη. Να μη σχολιάσω δε ότι μου φαίνεται παράξενο να συγκρίνει κάποιος πόιντ γκαρντ και να βάζει τα κλεψίματα και τα ριμπάουντ στην ίδια μοίρα με τους πόντους και τις ασσίστ ειδικά. Ο Παπαλουκάς έχει κάνει διαστημικά πράγματα στα 3 τελευταία παιχνίδια στο Βελιγράδι. Επίσης έχει κάνει δύο συνεχόμενα καταπληκτικά φάηναλ φορ(ημιτελικό και τελικό) κι έχει σχεδόν μόνος του οδηγήσει την εθνική στους 4 στην Ισπανία. Ενώ μοίρασε και 12 ασσίστ απέναντι στην περιφερειακή άμυνα των ΗΠΑ. Ο Γιασικεβίτσιους έχει γύρω στα 10-15 μεγάλα παιχνίδια στην καριέρα του που τα πήρε ή τα γύρισε σχεδόν μόνος του, με εθνική και συλλόγους (μεταξύ άλλων στον ημιτελικό στο Βερολίνο). Ο Ναβάρο το ίδιο. Ο Σισκάουσκας το ίδιο. Άλλοι μεγάλοι παίχτες σε άλλες θέσεις όπως ο Σκόλα ή ο Νοβίτσκι έχουν σχεδόν ατομικά οδηγήσει τις ομάδες τους σε επιτυχίες. Εγώ εμφάνιση του Διαμαντίδη -μία, όχι δύο- που ενώ η ομάδα του δεν τραβάει να την έχει οδηγήσει όχι σε τρόπαιο, αλλά απλά σε πρόκριση δεν θυμάμαι. Καμμία. Μεγάλος παίχτης που να λειτουργεί μόνο στα πλαίσια μιας ομάδας φορμαρισμένης δεν υπάρχει, με συγχωρείς. Ένα τρίποντο από δω, ή μια άμυνα από κει θα βρεις στα κρίσιμα. Αλλά μια ολοκληρωμένη εμφάνιση που να γύρισε τούμπα μια κατάσταση, όπως έχουν όλοι οι μεγάλοι ή λιγότερο μεγάλοι παίχτες δεν έχει. Συγγνώμη. Σε 435 ματς με την Εθνική μια φορά το πήρε πάνω του με την Ισπανία στο Μουντομπάσκετ αλλά και πάλι χάσαμε στο χαλαρό.
Κι αν έπαιζε στην Πρόκομ που λες κι εσύ, αναρωτιέμαι πώς θα είχε σούπερ μέσους όρους ενώ δεν τους έχει στην Εθνική για παράδειγμα. Εγώ σαφής είμαι κι όποιος θεωρεί την άποψη οπαδική, καλά κάνει. Το μυστικό του ΠΑΟ είναι η ομοιογένειά του. Πρωταγωνιστής είναι ο Ομπράντοβιτς. Όλοι οι άλλοι είναι συμπρωταγωνιστές.

Ανώνυμος είπε...

anestis


@ ανωνυμος

μαλιστα..το ακουσαμε και αυτο...δεν εκανε λεει ο διαμαντιδης 10-15 μεγαλα παιχνιδια στην καριερα του... ενταξει μας επεισες... τα 4 μεγαλα ματς με μπαρτσα προφανως δεν πιανονται οπως δεν πιανονται οι τελικοι φαιναλ4 του 2007 (ρανκινγκ 22), του 2011 (ρανκινγκ 24) ο ημιτελικος 2011 (ρανκινγκ 22), ο αγωνας για την πρωτη θεση με την ολυμπια φετος οπου εβαλε 13 ποντους στα τελευταια 70 δευτερα, ο τελικος κυπελλου 2009 οπου εβαλε 3 συνεχομενα τριποντα και καθαρισε η μπουγαδα και ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ!!!

το οτι δεν εχει πολλες προσπαθειες για διποντο εξηγηται πολυ απλα...

1. γενικα δεν παιρνει πολλες προσπαθειες ο διαμαντιδης.. ουτε πολλα τριποντα σουταρει... ο ναβαρο περυσι (που το σηκωσε η μπαρτσα) σε 21 ματς σουταρε 132 τριποντα και 82 διποντα...ο διαμαντιδης φετος σε 22 ματς ειχε 100 τριποντα και 66 διποντα... συγκριτικα παιρνει και περισσοτερα διποντα σε σχεση με ναβαρο...μηπως και ο ναβαρο δεν εχει ντραιβ;;;

το οτι δεν παιρνει αρκετες προσπαθειες δεν σημαινει οτι "δεν το εχει"...

2. λογω συστηματος ο διαμαντιδης παιρνει συγκεκριμμενα σουτ... αυτο δεν σημαινει οτι δεν μπορει να σουταρει διαφορετικα... ντραιβ συνηθως κανει μετα απο πικ&ρολ οταν ο αντιπαλος ψηλος "κοιμαται"... δεν σημαινει οτι δεν ξερει να το κανει απλα αν ο ψηλος βγει σωστα πανω του η καλυτερη επιλογη ειναι η η πασα στο 5αρι (μπατιστ π.χ.) η η πασα σπλιτ αουτ στην αδυνατη πλευρα (σε σουτερ)... αυτο δειχνει οτι ο ανθρωπος ειναι κομπιουτερ και δεν κανει ντραιβ απεναντι σε ψηλο (μειωμενες πιθανοτητες) αλλα διαλεγει παντα το σωστο...

το οτι "το εχει" το εχουμε δει σε πολλες περιπτωσεις...

Antonis είπε...

Ρε φίλε, ήμαρτον. Προσπαθείς να αποδείξεις ότι ο Διαμαντίδης δεν είναι σπουδαίος παίκτης παραθέτοντας στατιστικά...; Τόσο κάγκουρας είσαι;

Αφού η μεγαλοσύνη του Διαμαντίδη δεν καταγράφεται με στατιστικα. Έλεγχος ρυθμού, ρολάρισμα, διάβασμα της άμυνας, αλλαγές σε όλα τα σκριν χωρίς να δημιουργείται μισ-ματς, σιγουριά, σβήσιμο προσωπικού αντιπάλου, ομαδική άμυνα... Σου λένε τίποτα όλα αυτα; Για πες μου, σε ποια στατιστική κατηγορία καταγράφονται;

Το γεγονός είναι ότι ο Παναθηναικός χωρίς τον Διαμαντίδη είναι μια μετριο-καλή ομάδα. Ο Παναθηναικός με τον Διαμαντίδη είναι Πρωταθλήτής Ευρώπης.

Ανώνυμος είπε...

Βαριέμαι τώρα να κάθομαι να ψάχνω αναλυτικά όλα τα παιχνίδια του στους 8 αλλά επιφυλάσσομαι. Εσένα να σε πείσω αποκλείεται. Μου αρκεί πάντως ότι τη συζήτηση παρακολουθούν κι άλλοι αμιγέστερα μπασκετικοί από ημάς. Και να μην εκφραστούν θα κρίνουν. Αν εσύ μ'αυτά που παραθέτεις τον τοποθετείς στους κορυφαίους όλων των εποχών και μάλιστα σε επίπεδα Γκάλη νόου πρόμπλεμ. Σεβαστόν. Και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν είναι και σε επίπεδα Μάτζικ ή Στόκτον. Πόση άμυνα έπαιζε δηλαδή ο συμπαθής Έρβιν και πόσα ριμπάουντ έπαιρνε ο Μορμόνος.
Antonis
Και χωρίς τον Μπατίστ μέτριος είναι ο ΠΑΟ. Και χωρίς το Φώτση. Και χωρίς το Νίκολας. Γι'αυτό τους έχει. Είναι η μαγεία του να έχεις 5 παίχτες κι άλλους 5 στον πάγκο. Κι η Μπαρτσελόνα χωρίς τον Πιτ Μάηκλ φέτος ήταν ένα επίπεδο κάτω. Ίσως κι αυτός είναι καλύτερος του Γουντς ή ακόμη περισσότερο του Ντόμινικ. Μαγικό σχόλιο. Με καγκούριασες. Μα να παραθέτουμε στατιστικά στο μπάσκετ? Που ακούσθηκε αυτό ξανά. Απαπαπαπαπαπαπα

Μάνος είπε...

Φίλε τα στατιστικά βοηθάνε στη σωστή κατανόηση του μπάσκετ, του τρόπου παιχνιδιού κλπ μόνο όταν εξετάζονται υπό το ορθό πρίσμα. Το να συγκρίνεις τους πόντους του Διαμαντίδη με τους πόντους του Νavarro δεν έχει απολύτως κανένα νόημα (και τα υπόλοιπα στατιστικά προφανώς). Το pace του παιχνιδιού της Barca και του ΠΑΟ είναι διαφορετικό, το usage rate του κάθε παίκτη παίζει μεγάλο ρόλο, όπως επίσης και άλλα προχωρημένα στατιστικά όπως το TS%, to Ast% κλπ.
Αυτά θα έπρεπε να είναι προς εξέταση εδώ και αν βρω το χρόνο θα προσπαθήσω να τα παραθέσω για να έχουμε μια πιο καθαρή εικόνα.

Ας μην υποπίπτουμε όμως στη λογική των Ελλήνων δημοσιογράφων που λένε ο Ολυμπιακός βάζει 100 πόντους, ο Παναθηναϊκός 92 άρα ο Ολυμπιακός έχει καλύτερη επίθεση.

Drazen είπε...

Παιδιά έχοντας παρακολουθήσει όλα τα σχόλιά σας τολμώ να πω πως το θέμα Γκάλη - Διαμαντίδη έχει εξαντληθεί. Οι φίλοι προς το τέλος έβαλαν και τα στατιστικά στο παιχνίδι και προτείνω κάπου εδώ να το λήξουμε. Φοβάμαι πως κινδυνεύουμε να μπλέξουμε σε αυτή την πόλωση των δυο ομάδων που καταδυναστεύει τον αθλητισμό και δεν θα βγάλουμε άκρη.

Θέλω να σας δώσω συγχαρητήρια για τις τεκμηριωμένες και μπασκετικές απόψεις που όλες είχαΝ κάτι να μας μάθουν .

@antonis
το "κάγκουρας" που έγραψες ήταν νομίζω περιττό. Είμαι σίγουρος πως όταν το είδες γραμμένο το μετάνιωσες και εσύ.

@Β.Α.
Περιμένουμε με ανυπομονησία το ντεμπούτο σου...

@Νασος
Για τον Wilt είσαι επηρρεασμένος απ 'τον φίλο μας τον Simmons. Δεν υπάρχει το βιβλίο που έγραψε. ΒΙΒΛΟΣ. Μπες στη σελίδα του να ακούσεις και τις ραδιοφωνικές εκπομπές που κάνει.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό post. Ο Γκάλης είναι αξεπέραστος και δεν έχει και πολύ σημασία τι λέει ο Συρίγος, αλλά δίνω αξία στα λεγόμενα του "ξανθού" που μιλάει ακόμα και για το τρομερό court vision και την ικανότητα στην πάσα του Nick που δεν φάνηκε τόσο λόγω του απαράμιλλου επιθετικού του ταλέντου.

Ένα τεράστιο έμφυτο ταλέντο που κάποιοι είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε.

Ο (μεγάλος) Μητσάρας δεν είναι καλύτερος από το Nick. Τελεία και παύλα. Δεν έχει αυτό το "κάτι παραπάνω" που ωραία περιέγραψες, αυτό που θα σου μείνει χαραγμένο στο μυαλό.

«μπασκετμπολίστες με επιθετικό ταλέντο όμοιο με του Γκάλη θα δούμε πολλούς στο μέλλον»;;;;

Εγώ γιατί δεν έχω δει κανένα στην Ελλάδα τα τελευταία 16 χρόνια; Ένα Ναβάρο μόνο έχω δει στην Ευρώπη και δεν είναι ομοίου ταλέντου με του Γκάλη.

Και μια και αναφέρθηκε ο Κορωνιός, έγκλημα κατά την ταπεινή μου άποψη που δεν έπαιξε περισσότερο στην Εθνική πριν το '97. Δάκτυλος του αιώνιου Γιαννάκη που φοβόταν μη χάζει την πρωτοκαθεδρία; Ποιός ξέρει!

Antonis είπε...

Ένα τελευταίο σχόλιο και το κλείνουμε το θέμα.

Γράφει ο Μάνος Μανουσέλης εδώ, μετά τον πρώτο τελικό των play-offs:

"Ο ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ

Ο Διαμαντίδης έδειξε μια ακόμη φορά σε ένα μεγάλο ματς ότι είναι σήμερα ο κορυφαίος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας. Κάνει απίστευτα πράγματα και όμως τα κάνει να φαίνονται απλά. Τέλειωσε το παιχνίδι με αξιολόγηση 30(!!), έβαλε 21 πόντους και έδωσε 9 ασίστ –είχε δηλαδή άμεση σχέση με 39 από τους 75 πόντους που έβαλε η ομάδα του– ενώ έπιασε 5 ριμπάουντ και έκανε 3 κλεψίματα."

http://www.gazzetta.gr/article/item/197242-e-diaphora-vrisketai-ste-nootropia

Ανώνυμος είπε...

λοιπόν..ή βλέπουμε μπασκετ ή δε βλέπουμε...γκάλης vs. διαμαντίδης;κορυφαίο αστείο.μόνο με τον δράκο μπορεί (κάπως) να συγκριθεί ο γκαρντ του παο (και πάλι υστερεί κατά πολύ).

Ανώνυμος είπε...

υγ:και λέγοντας με τον δράκο,εννοώ με τον γιαννάκη που είδαμε από πανιώνιο κ μετά,δλδ όταν έδυε η καριέρα του γιατί στα '80s ήταν απλά υπερηχητικός!

filos_basket είπε...

ενα σχολιο και απο εμενα για τη συγκριση διαμαντιδη γκαλη. ο γκαλης (πετροβιτς σαμπονις κτλπ)θα εχουν κατι που του βαζει στο πανθεον του μπασκετ.εκανα υπερφυσικα πραγματα για ατ δεδομενα του αθληματος.ο γκαλης με 1.83 εβαζε καλαθια με σπασιματα μπροστα σε θηρια.*ριμπαουντ μπροστα σε θηρια σαμπονις κτλπ)που απλα δε γινονται.ο πετροβιτς εβαζε τριποντα συνεχομενα το ενα κολητα με το αλλο.ο σαμπονις εκανε μπασιμο και κατεβαζε μπαλεσ.τι μπορει να κανει ο διαμαντιδης που δε ειναι σε αρμονια με το σωμα του?εντολες προπονητη.ενα καλαθι που να μη ειναι ελευθερο σουτ η αιφνδιασμο δε μπαινει...αμα ειναι στη σουπερ φορμα θα κανει κεναν φοβερο με αντιπαλο ενα κεφλαι κοντυτερο..ελεος .ο γκαλης εβαζε 35 ποντους 1 εναντιον 5 με ρατζα ντιβατς μεσα που ετσι και επεφταν κατω δε εβλεπεσ παρκε(δηλωση γιαννακη.)
αυτο δε θα το εχει ποτε ο διαμαντιδης .δε μπορει αν θελει να κανει καρφωμα 360 ουτε τριποντα τυφλα με νουμερα 8/8 ουτε να παρει 20 ριμπαουντ αν βρεθει σεντερ τησ προκοπης .οι αλλοι τα κανανε .αυτο ειναι το μπασκετ τι να γινει να βαζεις 30 ποντουσ απροπονητος και να λεσ δε επαιξα καλα.και στον αλλο αγων ανα βαζεις 35...
περα απο τη πλακα ο διαμαντιδης ισως -λεμε ισως ειναι στην δεκαδα με τοσυ δεκα καλυτερους ευρωπαιους για 3αδα η 5αδα ειναι απλα αστειο ειναι δυνατον να υπαρχει κουκοτς (αξιος να παιζει διπλα στο θεο) και να μιλαμε για το μητσο.?

Ανώνυμος είπε...

επισης δεν υπαρχει παιχταρας στην ευρωπηγια το πειπεδο που μιλαμε που να μην ειχε αξιπρεπη παρουσια στο ΝΒΑ .ντραζεν νοβιτσκι σαμπονις κουκοτς κτλπ .ηταν πρωταγωνιστες και απο την αλλη ακρη.Και ο γκαλης σαρωνε το κολεγιακο πρωταθλημα.για αλλου λογυς εφυγε οχι καθαρα μαπσκετικους.μεχρι και ο γλινιαδακης ειχε προταση για νβα και πηγε.(φωτσης ,σπανουλης επισης.)...

zito to basket είπε...

το blog ειναι τελειο,οαση μπασκετικη και τετοιες κουβεντες παρ οτι δυσκολα καταληγουν καπου ειναι ακρωσ ενδιαφερουσες....και για να πω κι εγω τον καημο μου:ειμαι τελειως μονος μου στην αποψη οτι ο Γιαννακης ηταν καλυτερος και απο τους δυο?η τελος παντων ο μονος που θα μπορουσε να παιξει σε υψηλο επιπεδο και τις 2 εποχες? και μηπωσ ειναι και αρκετα αδικημενος απο το σταρ συστεμ της τοτε εποχης?Υπενθυμιζω οτι πριν παει στον αρη ηταν παραγωγικοτατος σε ποντους(και πιστεψτε με θεαματικοτατος και με καρφωματα στο ρεπερτοριο,αλλα βεβαια οχι τοσο αερινος οπως ο γκαλης) και δεχτηκε για το συμφερον του Αρη και της Εθνικης να παιξει δευτερο ρολο πισω απο το Γκαλη και να αποτελει συχνα πυκνα τον ευκολο στοχο στις αποτυχιες.Γιατι πιο δυσκολα κατηγορειται αυτος που βαζει 40αρες κι ας κρυβεται στα κρισιμα κι ας μην παιζει αμυνα.Τελος,να υπενθυμισω οτι χωρις το Γιαννακη, ο Γκαλης δεν πηρε ουτε ενα πρωταθλημα κι οτι ακομα και στον μεγαλο Αρη επρεπε να συνυπαρξουν για να πανηγυρισει τιτλο ο γκαλης.Τελος, αφου ζητησω συγγνωμη για το "εκτος θεματος" σχολιο μου,θα ηθελα να διαβασω τη γνωμη σας.Ευχαριστω ΥΓ: Απο Γκαλη δεν ειδαμε σχεδον καθολου μια αλλη τεραστια πτυχη του ταλεντου του:εξαιρετικος σε assists με τρομερη αισθηση χωρου και ακριβεια στη μεταβιβαση και το φανερωσε προς το τελος της καρριερας του.

Ανώνυμος είπε...

Δεν τιθεται θεμα συγκρισης.Παιχτουρα ο Μητσος,αλλα ο Νικ ηταν simply the best!!
Αν ειναι,ας κανουμε και συγκριση Λεμπρον-Τζορνταν!!

Ανώνυμος είπε...

ΕΙΜΑΙ ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΤΟ 78.ΣΑΦΩΣ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΑΠΟΓΕΙΩΣΕ Ο ΓΚΑΛΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΔΕ ΔΙΑΦΩΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ....ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΑΠΑΞΙΩΝΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΤΟ ΜΗΤΣΟ....ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΝΙΚ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΧΕΙ ΒΓΑΛΕΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΠΑΣΚΕΤ....ΚΑΙ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ Ο ΖΟΤΣ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΚΑΡΝΤ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙ...

Ανώνυμος είπε...

Τα γκαρντ στην Ευρώπη ήταν 2 μόνο.
Γκάλης-Ντράζεν και μετά το χάος!
Καλος ο Διαμαντιδης,αλλα......

Ανώνυμος είπε...

Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης ο Γκάλης είναι μοναδικός.
Και πιστεύω πως στο NBA αν πήγαινε θα έκανε μεγάλη καριέρα. θα ήταν point guard όπως στο κολέγιο και με επιδόσεις πχ Iverson
Δεν είναι τυχαίο που ήταν τρίτος σκόρερ στο κολεγιακό πίσω απ τον Bird και με συμμετοχές σε all star games.

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζω κάποια απίστευτα πράγματα για το Γκάλη και απορώ με την άγνοια...οι άμυνες ήταν χαλαρές λένε τότε και για αυτό έβαζε 40άρες ο Γκάλης. Μάλλον δεν έχουν δει ΚΑΝΕΝΑ παιχνίδι του Γκάλη ή έστω κάποια του '87 με την Εθνική που σκοράριζε απέναντι σε κατά κανόνα 2, ενίοτε 3 αντιπάλους. Επίσης απλά να αναφέρω πως ο Γκάλης είναι ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία της Ευρωλίγκας που έχει βγει ταυτόχρονα 1ος σκόρερ (23,8 πόντους μ.ο.) και 1ος στις ασίστ (4,7 μ.ο.) τη περίοδο 1993-94 που αντιθετα με αυτό που πιστεύουν πολλοί που γράψανε σχόλια εδώ, ΔΕΝ παίζανε όπως παίζουν σήμερα οι κορασίδες. Ο Διαμαντίδης μέχρι να φτάσει η περίοδος 2010-2011 που ανέβηκε στο σκορ πολύ, ήταν ένα πολυεργαλείο, ιδανικός παίκτης ομάδας κλπ. Ως δια μαγείας αναγορεύτηκε σε ισάξιο ή ανώτερο του Γκάλη (τι γράφω Παναγία μου) επειδή έκανε τη πρώτη καλή επιθετική χρονιά της ζωής του, ενώ ελάχιστοι αναφέρουν πως για να το κάνει αυτό έπαιξε σαφώς λιγότερη άμυνα (και λιγότερο άσος) από άλλες χρονιές που δικαίως έβγαινε κορυφαίος αμυντικός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η προσαρμοσμένη άμυνα ζώνης στο Ναβάρο (στα πλει-οφ πριν το Φ4 του '11) που του έβγαλε τα άντερα στο τρέξιμο ο Καλάθης κατά μεγάλο ποσοστό και όχι ο 3Δ αφού όπως και να το κάνουμε και τα 2 ταυτόχρονα δε γίνονται, τουλάχιστον από το Διαμαντίδη και το 99% των παικτών άλλωστε. Αξιοσημείωτο ότι την εξαιρετική επιθετικά περίοδο 2010-11 ακολούθησε η μέτρια συνολικά περίοδος 2011-12 με αποκορύφωμα τα άθλια ποσοστά και πολλά λάθη στους τελικούς με Ολυμπιακό ενώ ο Γκάλης έκανε πράγματα και θαύματα για μια ολόκληρη 10ετία σε ευρωπαικά, παγκόσμια και ευρωλίγκα. Πολύ καλός παίκτης ο Διαμαντίδης, εξαιρετικός παίκτης ομάδας, στους κορυφαίους 5-6 Έλληνες. Δεν είναι όμως τυχαίο πως στην Εθνική έκανε πολύ λίγα μεγάλα παιχνίδια, αφού δεν υπήρχε το σύστημα του ΠΑΟ το οποίο ενορχήστρωνε με κλειστά μάτια αλλά από το οποίο δεν παρέκκλινε ποτέ.

stratos kalantzis είπε...

@ανώνυμος: συμφωνώ με όσα λες απολύτως. Προς επίρρωση αυτών, αν έχεις διάθεση και όρεξη διάβασε την ανάρτηση που είναι ανάμεσα στις δημοφιλέστερες και τιτλοφορείται "Και όμως δεν είναι ο καλύτερος Ευρωπαίος" και αν θες να μοιραστείς μαζί μας τα σχόλιά σου.

Sir Charles είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Sir Charles είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με όσα λέτε και θα ήθελα να προσθέσω κάτι.Το ταλέντο του Γκάλη είναι γνωστό και φυσικά δεν συγκρίνεται με το Διαμαντίδη που είναι προιόν δουλειάς και μόνο δουλειάς.Κάποιες φορές όμως στον αθλητισμό το ταλέντο, οι άμυνες, οι διαφορετικές εποχές, οι αριθμοί κλπ πάνε περίπατο.
Το μεγαλείο του τεράστιου Νικ είναι ότι αυτός, ένας άνθρωπος μόνος του, γέννησε ένα άθλημα σε μια ολόκληρη χώρα.'Οπως έχει πει και ο ίδιος σε συνεντευξή του(1992 μου φαίνεται), όταν ήρθε στην Ελλάδα και συνηθισμένος απο την Αμερική του φάνηκε περίεργο που ο κόσμος εδώ δεν ήξερε το άθλημα και τα λιγοστά γήπεδα που υπήρχαν ήταν άδεια.Τώρα(σ.σ τότε) είχε πει, γυρνούσε σπίτι του έντεκα το βράδυ και έβλεπε τα γήπεδα του μπάσκετ να είναι γεμάτα παιδιά και να παίζουν.Αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα ούτε μπορεί να το αγγίξει κανένας (είτε αυτός λέγεται Διαμαντίδης είτε Larry Bird).
Αυτή είναι η ρομαντική πλευρά.Υπάρχει και η άλλη.Πόσα ευρωπαικά θα είχαν στην τροπαιοθήκη τους η ΕΘΝΙΚΗ μας, ο Άρης, ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναικός, ο Ολυμπιακός και το Μαρούσι αν δεν είχε έρθει στη χώρα μας ο Γκάλης;Πόσοι τρώνε ψωμί και κάποιοι μάλιστα(π.χ Διαμαντίδης-''τυχαία'' μου ήρθε) καρβέλια ολόκληρα εξαιτίας του Γκάλη;Τι θα γινόταν αν αυτός ο παίκτης δεν είχε τραυματιστεί τότε και είχε μείνει στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ;Μπορεί όλοι αυτοί που συγκρίνονται μαζί του τώρα(κοίτα που φτάσαμε)να περίμεναν στην ουρά του Ο.Α.Ε.Δ για 350 ευρώ.
Κάποτε είχε πει ο ξανθός ότι σ'αυτή τη χώρα όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ πρέπει να πληρώνουν ειδικό φόρο, το γκαλόσημο!!Μεγάλη κουβέντα..

stratos kalantzis είπε...

@Sir Charles: Πόσο δίκιο έχεις ιδίως για το Γκαλόσημο..Και πόσο κρίμα που ένας παίχτης αυτού του βεληνεκούς δεν κατέκτησε ποτέ ένα πρωταθλητριών, σε αντίθεση για παράδειγμα με τον...Βουρτζούμη!!!!

Όλα τα λεφτά το παρατσούκλι σου!! Συχνά βάζω στο διαδίκτυο βιντεάκια του Charles και χαζεύω. Για πάρτι του έχω σηκώσει ολόκληρη ανάρτηση!!!!

Ανώνυμος είπε...

Όταν μπροστά σε 20-30 πόντους ψηλότερους με απλωμένες τις φτερούγες του σουτάρει από το χάι ποστ ο Μητσάρας (που τον εκτιμώ σαν παιχταρά) και σκοράρει σχεδόν αλάνθαστα όπως έκανε ο Γκάλης, τότε και μόνον τότε θα μπω στη διαδικασία της σύγκρισης.
Ο Γκάλης είναι ασύγκριτος, φυσικό φαινόμενο για την εποχή του, αλλά και για την σημερινή εποχή καθώς η μπασκέτα δεν άλλαξε ιδιάτερα ύψος ή διάμετρο η στεφάνη, συνεπώς ας μην βιαζόμαστε να συγκρίνουμε τον Γκάλη που στα πολύ πρώιμα νιάτα του συναγωνιζόταν στα κολεγιακά πρωταθλήματα τον Λάρι Μπερντ με τον -κατά τα λοιπά- παιχταρά Διαμαντίδη.
Ο Γκάλης είναι απλά ο καλύτερος...

Ανώνυμος είπε...

αγωνιζομαι στο εκα νικος γκαλης το ερασιτεχνικο πρωταθλημα το οποιο ειναι και ο μοναδικος επισημος φορεας που εχει τιμησει τον νικ αυτη τη στιγμη αγωνιζονται πανω απο χιλιοι αθλητες και σε συνολο εικοσι πεντε ετων εχουν αγωνιστει πανω τεσσερις χιλιαδες μεσα σε αυτους και μεγαλοι παικτες του παρελθοντος εχω μιλησει και εχω ζητησει την αποψη τους για το νικο γκαλη αερας ασταματητος αλτικος αιλουρος βιρτουοζος γητευτης δυνατος ευφανταστος ζογκλερ ειναι μερικα απο τα επιθετα που του προσδιδουν το 1991 στο ιωβηλαιο επιλεχτηκαμε μια ομαδα παιδιων απο το πειραικο συνδεσμο να μεταφερουμε τα στατιστικα των αγωνων εκει ειδα απο πολυ κοντα το νικ και ολη την εθνικη ειδα προπονησεις αγωνες ο νικ σοβαρος αλλα οχι απομακρος το ματι του εκοβε ακομα και τις κινησεις μας στο ζεσταμα πριν τον αγωνα εκανε διαφορες πιρουετες για να μας ευχαριστησει τοσο κοντινος και συναμα τοσο απομακρος καποιες στιγμες στα διαλλειματα παιρναμε και εμεις τα σουτακια μας ο νικ γελουσε και σχολιαζε στον αγωνα μικτων ευρωπης βαλκανιων ηταν εκπληκτικο να βλεπεις το σεβασμο συμπαικτων και αντιπαλων στο προσωπο στο μπασκετικο μεγαλειο του νικ μετα απο λιγους μηνες εγινε στο καλλιμαρμαρο μια νεα γιορτη του μπασκετ αναμεσα στα παιδια που ετρεξαν για αυτογραφο απο το νικ ημουν και εγω οταν εφτασε η σειρα μου ο νικ σηκωσε το βλεμμα και με ενα μιασμα περιπαιχτικο μου ειπε παλι μπροστα μου εσυ το μιασμα εγινε χαμογελο και το χαμογελο αυτογραφο του κορυφαιου ελληνα αθλητη

Ανώνυμος είπε...

θα συμφωνησω με παλαιοτερο σχολιο οτι η αμυνα στο μπασκετ ειναι ομαδικη δουλεια ο διαμαντιδης ειναι σουπερ στις ελευθερες αμυνες δηλαδη στα ντραιβ αντιπαλων στις απομονωσεις μετα απο σκριν αλλα σε παικτη που παιρνει σκριν με συνεχη επαφη ειναι αδυναμος επισης δεν ειναι καλος στο οβερ πλει αλλα υπερτερει στο διαβασμα στις τοποθετησεις και φυσικα στα μακρια του χερια επιθετικα συνολικα ειναι μετριος βελτιωσε εκπληκτικα το μακρινο σουτ βλεπε τριποντο ομως απο τα πεντε μετρα μεχρι το πλεκτο ειναι σχεδον ανυπαρκτος η ταχυτητα του ειναι γυρω στο εξι η πασα του και κυριως η πασα η μακρινη μετα απο πικ εντ ρολ και η πασα με αλμα στην αδυνατη πλευρα κοντα στο δεκα το ποσταρισμα του συγχωρεστεμαι ειναι για γελια ειναι πολυ ευστοχος γενικα στις βολες καταλαβαινει νοητικα απολυτα το παιχνιδι αλλα ποτε δεν ειχε το μεγαλο ταλεντο για το υποστηριξει και να το αναβαθμισει ειναι ο παικτης συνολου ο ιδανικος για τις απαιτησεις του συγχρονου τουλαχιστον επιθετικα εμετικου ευρωπαικου μπεσκετ που παντως επιφερει διακρισεις και αποτελεσματα με οδηγο και σημαια τη λιμοζ του μαλκοβιτς επικαλλυμενη με λιγη σαλτσα πικ εντ ρολ αλλαγες κανονισμων δουλεμενου προπονητικου τιμ αφαιμαξη ατομικων επιθετικων προσοντων η ιστορια επαναλαμβανεται μετα τη λιμοζ με τα κοντα τεσσαροπενταρια κραταιος για τα επομενα χρονια ο παναθηναικος και τελευταιο θαυμα ο υψους 197 καιλ χαινς του ολυμπιακου που ειναι οι ψηλοι μπλοκερ του παρελθοντος βρανκοβιτς ντιβατσ σαμπονις φασουλας ρομαι μανιφικο βεστρις υποσημειωση οι αντιπαλοι προπονητες του διαμαντιδη δεν εχουν δει ποτε τον ημιτελικο του ευρωμπασκετ 2005 του ανθρωπου του εχει μεινει ψυχολογικο με τη καλη εννοια και απο τοτε απο μεσα του μετραει 54321 μεσα τριποντο τελευταιο θυμα ο φιλος μας ο πασκουαλ την επομενη φορα οταν αρχισει να μετραει 543φαουλ καντε του φαουλ

Ανώνυμος είπε...

οι δυο μεγαλυτεροι ελληνες μπασκετμπολιστες ειναι με πολλα και σθεναρα επιχειρηματα ο γκαλης και ο γιαννακης .σε ενα ελληνικο μπασκετ που προυπηρχε αρκετο ατομικο ταλεντο με αμερικανο,κολοκυθα,γιατζογλου,κορωναιο ,γκουμα,κοντο και αλλους,το αστερι απο τη νικαια και ο ελληνοαμερικανος γεωργαλης θα αποτελουσε το μεγαλυτερο στοιχημα που θα επρεπε να διαχειριστουν οι ανθρωποι του μπασκετ.η αρχη εγινε με την εθνικη και ακολουθησε το ''παντρεμα '' τους στον αρη.ο στηβ βλεποντας το γκαλη ειχε δηλωσει ο ανθρωπος πεταει και τρεχει σαν αλογο ,η θεση του γκαρντ ειναι καπαρωμενη για τα επομενα χρονια και δυσκολα θα βγαινει εστω και για λιγες ανασες .αποχωρω ομως ευτυχισμενος και σιγουρος πως η εθνικη μπαινει σε μονοπατι μεγαλων διακρισεων.ο στηβ επεσε μεσα πετυχε διανα που λεμε,το μπασκετ επειτα απο το ιστορικο παιχνιδι στη νικαια δεν θα ηταν ποτε το ιδιο θα ειναι παντοτε καλυτερο στα ακολουθα χρονια.ο γιαννακης κοιμοταν στο πλατωνα με μια μπαλα αγκαλια και ο βυρων κριθαρης ηταν απο τους πρωτους που διεκριναν σε αυτο το νεαρο στοιχεια μεγαλου παικτη .τεραστια σωματικα προσοντα ιδανικη ντριμπλα αψογο στυλ θανατηφορο σουτ με ταμπλο αποτομο τζαμπ στοπ,μαγικη μακρινη μπαλια και πανω απο ολα εκπληκτικη ματσ απ και οβερ πλει αμυνα .ο γιαννακης ηξερε επισης πολυ μπασκετ νοητικα.βλεποντας το γκαλη καταλαβε αυτοματα το ρολο του ΄΄αιμοδοτης''στον μεγαλυτερο σκορερ των ευρωπαικων και οχι μονο γηπεδων.και το εκανε καλα ,αριστα.στο σημερινο μπασκετ ο γιαννακης θα ειχε σιγουρα νταμπλ νταμπλ σε καθε παιχνιδι και λογω της εφεσης του στα ριμπαουντ αρκετες φορες και τριπλ νταμπλ.βλεπει καποιος μπακ ντορ πασες δυο γκαρντ στο συχρονο μπασκετ βγαζει αμυνες κανενας με βουτιες,κανει καποιος την one hand πασα εικοσι μετρων σκοραρει με τετοια αρμονικοτητα,πιονια καλα στημενα απο το σκακιστη για να κρυβονται τα ελλειπη μπασκετικα τους προσοντα.δεν παρελθοντολογω και σημερα υπαρχουν μεγαλοι παικτες ,ο γκασολ ,ο μεγιστος νοβιτσκι ο παρκερ ακομα και οι δικοι μας οι σημερινοι πρωταγωνιστες ,ομως κανεις απο ολους τους δεν θα μπορεσει να διυσδεισει στην ''ιερη'' κατα τη χαροκαμενη μανα του μακαριτη του ντραζεν μπιζερκα,τριαδα γκαλη σαμπονις πετροβιτς με αυτη τη σειρα,οπως η ιδια κατα καιρους δηλωνει''αυτα τα τρια παιδια εχουν χαρισει τα πιο ομορφα χρονια και τις πιο ομορφες μπασκετικες στιγμες ,ο ντραζεν συχνα μου μιλουσε με μεγαλο θαυμασμο για το νικο και τον αρβιντας ''μητερα ειμαστε οι τρεις καλυτεροι''μου ανεφερε τωρα ο ντραζεν δεν υπαρχει πια ,ζω με τους αγωνες τους και τις αναμνησεις''ο ντιρκ εχει συμπληρωσει αυτη τη μαγικη τριαδα ,θα ελεγα εγω.αυτα ειναι ιεροσυλε ελληνα τα λογια ,το ενστικτο της μανας,εσυ συνεχισε ναμη σεβεσαι την ιστορια σου και να προβαινεις σε αστοχες συγκρισεις

Ανώνυμος είπε...

TI ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ Ο ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΓΚΑΛΗ??

Ανώνυμος είπε...

ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙ ΤΟΝ ΓΚΑΛΗ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΠΑΙΚΤΗ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΤΟΥ ΝΒΑ, ΜΑΣ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ ΟΤΙ:
1. ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΑ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ
Η΄
2. ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥΣ

Ανώνυμος είπε...

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΧΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ Ο NICK...
ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑ ΣΤΟ ΝΒΑ ΚΑΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΟ!
ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΘΑ ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΑΣΤΑΝ ΤΙ ΘΑ ΕΙΧΕ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΑΙΚΤΗΣ ΑΝ ΕΙΧΕ ΕΡΘΕΙ ΕΛΛΑΔΑ.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΠΕΙΔΗ ΗΡΘΕ, ΤΟΝ ΣΥΓΚΡΙΝΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ ΜΕ ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ Ο NICK ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΜΑΣ...
ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ!

Δημοσίευση σχολίου